İsviçreli sanatçı Pipilotti Rist, uzun zamandır çantalara hayran kalıyor ve Zürih’teki stüdyosunda geniş bir çanta koleksiyonu tutuyor. Sürükleyici ses ve video enstalasyonlarıyla tanınan (şu anda Doha, Katar’daki İtfaiye İstasyonunda bir gösterinin konusu olan) Rist, çantanın ilk insan araçlarından biri olduğuna inanıyor. Bir çantayla “ihtiyacınız olan şeye sahipsiniz, bağımsızsınız ve olası bir kaçışa her zaman hazırsınız” diyor. Ancak 61 yaşındaki Rist, bir çantanın ayrıca pek çok şey olduğunu da düşünüyor: iyi bir arkadaş, sahibinin bir portresi, başlı başına bir evren ve insan vücuduna benzeyen bir kap. Rist, koleksiyonunun özünde “60 yaşlarında Orta Avrupalı bir kadının hiçbir şeyi atmaması durumunda kaç tane çantanın bir araya geldiğine dair fenomenolojik bir araştırma” olduğunu söylüyor.
Koleksiyon: “Deri çantalardan plastik poşetlere kadar her çeşit çanta. İçine bir şey koyup kapattığın her şeye ilgi duyuyorum. Benim için hepsi birer kap ve hepsi hikaye. Çantalarımdan birinin ne zaman tasarlandığını ya da önceki sahibinin kim olduğunu sık sık merak ediyorum.”
Koleksiyondaki parça sayısı: “2000 civarında, çoğu ikinci el mağazalardan. Diğerlerini ücretsiz veya hediye olarak aldım. Akrabalarım ve arkadaşlarım çantacı olduğumu bildikleri için onları evime bırakıyorlar.”
İlk satın alma: “10 yaşımdayken ailem Napoli’ye gitti ve ailem beni ilk kez operaya götürdü. Bir sokak satıcısından lake mısır yapraklarından yapılmış küçük bir çanta aldım. Kırmızıydı ve altın bir zinciri vardı ve onu gözümün önünden ayırmazdım. Operanın ne olduğunu hatırlamıyorum. Çantamla daha çok ilgilendim.”
Son satın alma: “Kız kardeşim Tamara çantalarımın çoğunu yaptı; anahtarlarımı ve eşyalarımı orada saklıyorum ve onları parçalanıncaya kadar takıyorum. Ama geçen yıl onu aldattım ve Japonya’daki bir [konsinye] mağazasından dünyanın en güzel çantasını satın aldım. Yeşil, kahverengi ve mavi renklerde deri bir omuz çantası.”
Şüpheli yöntemlerle elde edilen bir tanesi: “Bir zamanlar ergenlik çağındayken bir mağazada bu büyük, kahverengi deri çantayı istiyordum. Param yetmediği için çaldım.”
En uzak: “Meyvelerin etrafındaki ağları biliyor musun? Bunları da çanta olarak sayıyorum ve elimde Japonya’dan da birkaç güzel örnek var.”
Diğer koleksiyonlar: “Kendimi bir koleksiyon koleksiyoncusu olarak görüyorum. [Rist’in ayrıca oyuncak, çıngırak ve iç çamaşırı koleksiyonları da var.] Birinci sınıftan başlayarak tüm kırık kalem uçlarını topladım ve hâlâ saklıyorum; değeri iki kilodan fazla.”
Terk edilmiş koleksiyonlar: “Belki de artık [bu] röportajı verdiğim ve gerçekten hepsine baktığım için, [çantaları] bırakacağım. Hepsi değil ama çoğu.”
Bu röportaj düzenlendi ve özetlendi.
