Gün: 25 Mayıs 2023

Bora Gencer (@boragencerofficial)’in paylaştığı bir gönderi

Florida Valisi Ron DeSantis, başkanlık adaylığını Çarşamba gecesi Twitter’da teknik zorluklar nedeniyle ertelenen ve ara sıra yanıltıcı iddialarla dolu bir canlı yayınla duyurdu.

İşte iddialarından bazılarının gerçek kontrolü.

Ne söylendi

“Biden ayrıca orduyu siyasallaştırdı ve askere almanın düşmesine neden oldu.”

Bu kanıttan yoksundur. Askeri liderler geçtiğimiz günlerde, silahlı kuvvetlerin birkaç şubesinin askere alma hedeflerine ulaşmak için mücadele ettiği konusunda uyarıda bulundular, ancak öne sürdükleri nedenlerin Başkan Biden ile pek ilgisi yok. Yani, birçok genç Amerikalı kalifiye olmakta başarısız oluyor.

2020 Pentagon araştırması, 17 ila 24 yaşındakilerin yalnızca yüzde 23’ünün hizmet standartlarını karşılayabildiğini ve birçoğunun ordunun giriş sınavlarında veya zindelik ve zihinsel testlerinde başarısız olduğunu buldu. Bu oran, 2017’deki bir önceki araştırmaya göre yüzde altı puan azaldı.

Ordu liderleri, Nisan ayında bir kongre oturumunda askere alma konularını ele alarak, sorunun devam ettiğini belirtti.

Ordu sekreteri Christine Wormuth, “Karşılaştığımız zorlu askere alma ortamı bir yılda olmadı ve bunu tersine çevirmemiz bir yıldan fazla sürecek” dedi.

Bayan Wormuth ayrıca, yaşları 16 ila 28 arasında değişen 2.400 kişiyle yapılan bir Pentagon anketinde askere alınmanın önündeki engelleri sorduğunu kaydetti. Katılımcılar, yaralanma ve ölüm korkusunu en önemli endişe kaynağı olarak gösterirken, kültürel ve politik meseleler – “orduda uyanıklık veya Kovid aşısı yetkisi, örneğin – bunlar, askerlik hizmetindeki engeller listesinde nispeten düşüktü” dedi.

Ne söylendi

“Florida’da suç oranımız 50 yılın en düşük seviyesinde. Amerika’da suç açısından en iyi 25 şehre bakıyorsunuz, Florida ilk 25 arasında yer almıyor.”

Bu büyük ölçüde doğrudur.Eyaletin suç oranı 2021’de 50 yılın en düşük seviyesine indi, ancak Bay DeSantis büyük bir uyarıyı atlıyor: Eyaletteki birçok kolluk kuvveti farklı bir raporlama metodolojisine geçti ve veriler çoğu durumda geçici ve eksik, The Tampa Bay Times bildirdi.

Nüfusun yüzde 57,5’ini kapsayan Florida kurumlarının yalnızca yüzde 59’undan alınan veriler, eyaletin 2021’deki toplam suç oranı için kullanıldı. Bu, ülke çapındaki bir eğilimi yansıtıyor: Ülke genelinde, kolluk kuvvetlerinin yaklaşık yüzde 40’ı, çünkü yeni metodolojinin

Özel şirketler ve haber kaynakları tarafından derlenen şiddet içeren suç oranlarında hiçbir Florida şehri ilk sıralarda yer almıyor. Ancak, Federal Soruşturma Bürosu ve ceza adaleti uzmanlarının, nüfus büyüklüğü ve demografik özelliklerdeki geniş çeşitlilik göz önüne alındığında, şehirler arasındaki suç oranlarını karşılaştırmama konusunda uzun süredir tavsiyede bulunduğunu belirtmekte fayda var.

Ne söylendi

“Muhtemelen kimse Disney’i Covid sırasında açık olduğu için benden daha fazla para kazanmadı. Ve Kaliforniya’da kapatıldılar ve bu aylarca devam etti ve kelimenin tam anlamıyla Florida’daki tüm tema parklarını 2020’de açtırdım.

Bu abartılı. Florida’daki Disney World, dünya çapındaki diğer tüm Disney tema parklarıyla birlikte 15 Mart 2020’de kapandı. Dört ay kapalı kaldıktan sonra Temmuz ayında yeniden açıldı. Paris, Şangay, Hong Kong ve Tokyo’daki Disney tatil köyleri de aylarca kapalı kaldıktan sonra 2020’de yeniden açıldı. Kaliforniya’daki Disneyland, bir yıl süren kapalılığın ardından 30 Nisan 2021’de yeniden açıldı; bu, eyaletin tema parklarının tekrar ziyaretçi kabul etmesine izin vermesiyle Disney tatil köyleri arasında en uzun süredir.

Bay DeSantis, koronavirüs pandemisi sırasında kendi eylemlerini de küçümsüyor. 1 Nisan 2020’de Florida’daki tüm sakinleri “evlerinin dışındaki hareketlerini ve kişisel etkileşimlerini yalnızca gerekli olanlarla sınırlamaya” yönlendiren bir yürütme emri çıkardı. Emir, tema parklarını açıkça kapatmamakla birlikte, açılışları temel hizmet ve faaliyetlerle sınırlandırdı ve 10’dan fazla kişinin bir araya gelmesini yasakladı. Siparişin süresi 1 Mayıs’ta sona erdi.

Ne söylendi

“Kitap yasağı olayının tamamı bir aldatmaca. Florida eyaletinde yasaklanan tek bir kitap bile yok. Gidip istediğin kitabı alabilir veya kullanabilirsin.”

Bu yanıltıcıdır. Eyalet çapında bir kitap yasağı olmadı, ancak Bay DeSantis, eyaletin bazı bölgelerindeki okul bölgelerinin ve kütüphanelerin kitapları kaldırma derecesini büyük ölçüde hafife alıyor. Aslında Florida, ifade özgürlüğünü destekleyen kâr amacı gütmeyen bir kuruluş olan PEN America’ya göre 357 ile en çok yasağa sahip eyalet olarak Teksas’ın ardından ikinci sırada yer alıyor.

Bay DeSantis tarafından imzalanan ve cinsel yönelim, cinsiyet kimliği ve ırk tartışmalarını sınırlayan yasa, öğretmenleri ve idareleri kitapları kaldırmaya yöneltti.

Florida’da raflardan kaldırılan kitaplar arasında bir civcivi büyüten iki erkek pengueni anlatan resimli kitap, Toni Morrison’ın “The Bluest Eye” ve Margaret Atwood’un “The Handmaid’s Tale” adlı kitabı yer alıyor.

Florida valisi Ron DeSantis’i Çarşamba günü bir Twitter sesli etkinliğinde ağırlayarak başkanlık yarışını duyurmak, Twitter’ın sahibi Elon Musk için bir muzaffer an olacaktı.

Bunun yerine etkinlik, canlı yayın aniden kesilmeden önce 20 dakikadan fazla teknik aksaklıklar, sıcak mikrofon anları ve boğulmuş ve yarı söylenmiş konuşmalarla başladı. Dakikalar sonra, yüzbinlerce dinleyici izlemeye çalışırken canlı yayın yeniden başladı. Bay DeSantis o noktada tek kelime etmemişti.

Bay Musk, “Bu çılgıncaydı, üzgünüm,” dedi.

Sosyal ağda yalnızca sesli canlı yayın yapan Twitter Space’in arkasında, son aylarda büyük değişiklikler geçiren bir şirket vardı. Bay Musk, geçen yıl Twitter’ı 44 milyar dolara satın aldığından beri iş gücünün yüzde 75’inden fazlasını keserek, platformun konuşma kurallarını değiştirerek ve askıya alınan kullanıcıları eski durumuna getirerek yeniden şekillendirdi. Twitter’ı daha az kullanılabilir hale getiren hatalar gibi kesintiler de artıyor.

Çarşamba günkü teknik sorunlar, Twitter’ın sorunsuz bir şekilde nasıl çalıştığını gösterdi ve Bay Musk için taçlandıran bir olay olması gereken şeyi bir utanç kaynağına dönüştürdü.

Bay DeSantis’in duyurusu, birçok alana ilgisi olan öngörülemez bir yönetici olan Bay Musk için birden fazla gündemini tanıtması için bir fırsat olmuştu. Bunlar arasında, Twitter’da yıllarca sağcı hesaplar ve siyasetle flört eden, ancak hiçbir zaman bir cumhurbaşkanı adayını Cumhuriyet valisine sahip olduğu gibi kucaklamayan milyarder için siyasi bir açıklama da vardı. Ve bunun, Bay Musk’ın tersine çevirmeye çalıştığı Twitter’ı ön plana çıkararak ticari çıkarlarını geliştirmesinin bir yolu olması gerekiyordu.

Yine de Twitter sesli canlı akışı kesintiye uğradığında, tepki – Twitter’ın kendisi de dahil olmak üzere – dikkatle koreografisi yapılmış bir başkanlık seçimi duyurusunun bu kadar kötü bir şekilde tökezlemesine şok ve küçümseme oldu. #Desaster hashtag’i birçok gönderide yer aldı. Diğerleri, Başkan Biden’ın kişisel @JoeBiden hesabının “Bu bağlantı çalışıyor” sözleriyle bir bağış bağlantısını tweet’lemesiyle başarısızlığı değerlendirdi.

Bay DeSantis ile ses etkinliğinin moderatörlüğünü yapan ve Bay Musk’ın sırdaşı olan bir teknoloji yöneticisi olan David Sacks, teknik sorunları önemsiz göstermeye çalıştı.

İlk canlı yayın sırasında “Burada o kadar çok insan var ki sunucuları eritiyoruz ki bu iyi bir işaret” dedi.

Bay Musk, yorum talebine yanıt vermedi.

Üç çalışan, Twitter’da çalışanların Bay Musk’ın siyasete dönüşü ve sosyal medya sitesinin trafik akışını kaldırıp kaldıramayacağı konusunda alarma geçtiğini söyledi. İki kişi, Bay DeSantis ile etkinlik için “site güvenilirliği sorunları” olarak bilinen sorunlar için herhangi bir planlama yapılmadığını ve çalışanların sosyal ağın çalışır durumda kalması için ellerinden gelen her şeyi yapmaya hazır olduğunu söyledi.

İki çalışan, Doğu saatiyle 18.00 civarında ses etkinliği başladığında, 600.000’den fazla dinleyicinin katıldığını ve Twitter’ın mobil uygulamalarının ve web sitesinin tıkanmasına veya çökmesine neden olduğunu söyledi. Bay Musk daha sonra 140 milyon takipçisi olan ve canlı yayını tanıtan ve başlatan hesabının çok fazla dinleyici çektiğini ve Twitter sistemlerinin bunlarla başa çıkamadığını söyledi.

Çalışanlar, Twitter’ın sistemlerinin düzeldiğini, ancak Bay DeSantis ile yeniden başlatılan canlı yayının yaklaşık 275.000 dinleyiciyle daha küçük bir izleyici kitlesine sahip olduğunu söyledi.

Olay, aksaklıklardan önce bile, özellikle Bay Musk’ın Twitter’ın siyasi olarak tarafsız bir platform olduğunu söylediği için eleştirilere hedef olmuştu. Santa Clara Üniversitesi’nde yönetim ve girişimcilik profesörü olan Michael Santoro, olayın tarafsızlık iddiasını “baltaladığını” söyledi.

Bay Santoro, Bay Musk için “Şirketin sahibi olarak, herhangi bir görüşü ifade etmek için şirketin büyük kaynaklarını ve gücünü ve erişimini kullanıyor” dedi.

Ancak diğerleri, Bay Musk’ın sosyal platformu kendi imajına ve inançlarına göre şekillendirmeye çalışmasına şaşırmadıklarını söylediler.

Kendini ılımlı ilan eden Musk, Barack Obama ve Bay Biden gibi Demokrat başkan adaylarına oy verdi. Ancak son yıllarda, Twitter profilinde tam olarak ortaya konulan sağa doğru bir dönüş yaptı. Demokratik siyaseti etkileyen “uyanık zihin virüsü” dediği şey hakkında eleştirel yazılar yazdı, sağcı komplo teorilerini paylaştı ve yaklaşık bir yıldır Bay DeSantis’i defalarca övdü.

Twitter’da eski bir ürün başkan yardımcısı olan Jason Goldman, Bay Musk’ın Twitter ile yaptığı hamleleri, kendi çıkarlarını ön plana ve merkeze koyan bir yankı odası yaratmaya benzetti.

Bay Goldman, “O moderatör ve ortaya çıkan ve tanıtılan içerik, onu en çok memnun eden şey,” dedi.

Son aylarda, Twitter’ın güvenilirliğiyle ilgili korkular art arda su yüzüne çıktı. Bay Musk geçen yıl binlerce çalışanını işten çıkarmaya başladıktan sonra, birçok kullanıcı kesintilerden o kadar endişelendi ki #RIPTwitter ve #GoodbyeTwitter trend olmaya başladı. Şirket herhangi bir kapanmayı önledi ve faaliyetine devam etti, ancak kesintiler arttı.

İnternet kesintilerini takip eden bir kuruluş olan NetBlocks’a göre, Twitter yalnızca Şubat ayında en az dört yaygın kesinti yaşadı.

Mevcut ve eski çalışanlar, şirketin teknoloji operasyonlarının Kasım ayından bu yana daha istikrarsız hale geldiğini söyledi. Bay Musk ayrıca Twitter’ın üç ana veri merkezinden birindeki operasyonlara son verdi, şirketin sunucular ve bulut depolama gibi arka uç teknolojileri üzerinde çalışan ekipleri kesti ve bu alanı denetleyen liderleri ortadan kaldırdı.

Twitter Alanı yeniden başlatıldıktan sonra Çarşamba günü, Bay DeSantis nihayet konuşma şansı buldu. Güdük konuşmasını yaptı, ardından Bay Musk’a Twitter’ı satın aldığı için iltifat etti. Ayrıca sık sık ifade özgürlüğünü desteklediğini beyan eden Bay Musk’ı bu taahhüdü için övdü ve Twitter sahibinin şirkete yaptığı yatırımdan kesinlikle para kazanacağını söyledi.

Bay DeSantis, Bay Musk’ın “iyi bir iş adamı” olduğunu söyledi. Ve daha sonra Twitter Spaces’ın “harika bir platform” olduğunu ekledi.

İki yıl önce, Nobel Vakfı tarafından düzenlenen sanal bir toplantıda, Sheldon Himelfarb, Hükümetlerarası İklim Değişikliği Paneli bilim adamlarının karbon emisyonlarının küresel etkisini belgelemeleri gibi, dünyanın önde gelen akademisyenlerinin yanlış bilgileri incelemek için güçlerini birleştirmeleri gerektiği fikrini özetledi.

Bu yeni grup, Çarşamba günü Washington’da resmi tanıtımı için bir araya geldi ve 55 ülkeden 200’den fazla araştırmacıyı küresel ısınma tehdidi olarak benzer bir aciliyet ve alarm duygusuyla bir araya getirdi. Grubun ilk raporunda araştırmacılar, diğer taktiklerin arkasında daha fazla bilimsel kanıt olduğunu söyleyerek, yanlış bilgilerle mücadelede en yaygın stratejilerden biri olan içerik denetimiyle çevrimiçi ortamda yalanlarla mücadele etmenin etkililiğini sorguladılar.

Grubun yönetici direktörü ve Washington’daki Amerika Birleşik Devletleri Barış Enstitüsü’ne bağlı bir savunuculuk kuruluşu olan PeaceTech Lab’ın CEO’su Bay Himelfarb, “Bilgi ortamına, bilim adamlarının çevreye yaklaştığı şekilde yaklaşmalısınız” dedi.

Uluslararası Bilgi Ortamı Paneli grubu, yanlış bilgilendirmeye karşı mücadelenin hükümete, haber kuruluşlarına ve diğer kamu kurumlarına duyulan güvenin giderek daha fazla erozyona uğramasına neden olduğu bir dönemde, Zürih’te bir sivil toplum kuruluşu olarak kayıt yaptırdı.

Panel, açılış duyurusunda “Algoritmik önyargı, manipülasyon ve yanlış bilgilendirme, mevcut sosyal sorunları şiddetlendiren, kamusal yaşamı bozan, insani girişimleri felce uğratan ve diğer ciddi tehditlerde ilerlemeyi engelleyen küresel ve varoluşsal bir tehdit haline geldi” diye yazdı.

Panel, Nobel Vakfı ve Ulusal Bilimler Akademisi tarafından düzenlenen ve halkın bilime duyduğu güvenin ve anlayışın erozyona uğramasına adanan üç günlük bir toplantı sırasında tanıtıldı.

Toplantıda birbiri ardına konuşmacılar, dünya genelinde kamusal yaşamın moral bozucu bir gerçeği haline gelen ve son zamanlarda yaşanan yapay zeka patlamasıyla yakında daha da kötüleşebilecek olan bir dezenformasyon saldırısını anlattı.

2021’de Nobel Barış Ödülü sahibi Filipinler’den Maria Ressa, demokratik hükümetlerin ve Büyük Teknoloji şirketlerinin daha şeffaf hale gelmesini, kişisel verileri ve mahremiyeti korumak için daha fazlasını yapmasını ve dezenformasyona ve diğer tehditlere katkıda bulunan uygulamaları sonlandırmasını talep eden bir bildiri yayınladı. bağımsız gazetecilik 140’tan fazla kuruluşu temsil eden 276 imzacıya sahiptir.

Bu çabaların karşılaştığı zorluklardan biri, tam olarak neyin yanlış bilgi oluşturduğuna dair giderek artan şiddetli tartışmaların üstesinden gelmektir. Amerika Birleşik Devletleri’nde, bununla mücadele etme çabaları, Birinci Değişiklik’in ifade özgürlüğü korumaları konusunda karaya oturdu. En büyük şirketler, içeriği ılımlılaştıran politikalardan vazgeçme sözü veren yeni platformlar ortaya çıksa bile, artık odak noktasını ve kaynakları yanlış bilgilendirmeye karşı mücadeleden uzaklaştırdı.

Çarşamba günü panelin araştırmacıları, sosyal medyadaki yanıltıcı bilgileri inceleyen 4.798 hakemli yayını inceleyen ve buna karşı önlemlerin etkinliğine ilişkin bulguları bir araya getiren ilk iki çalışmasının özetini sundu.

Bulgular, çevrimiçi yanlış bilgilere verilen en etkili yanıtların, içeriği “tartışmalı” olarak etiketlemek veya devlet medyasının kaynaklarını işaretlemek ve genellikle söylentileri ve dezenformasyonu çürütmek şeklinde düzeltici bilgiler yayınlamak olduğunu gösteriyor.

Rapora göre, kamuoyunun ve hükümetin Facebook ve Twitter gibi sosyal medya devlerine içeriği kaldırmaları için baskı yapma çabalarının ve rahatsız edici hesapları askıya alan veya önemsiz gösteren dahili şirket algoritmalarının etkinliğinin çok daha az kesin olduğunu savunuyor. Aynı şey, insanları yanlış bilgi kaynaklarını belirleme konusunda eğiten medya okuryazarlığı programları için de geçerlidir.

Çalışmayı denetleyen Şili’deki Papalık Katolik Üniversitesi’nde profesör olan Sebastián Valenzuela, “Bilgi okuryazarlığı programlarının işe yaramadığını söylemiyoruz” dedi. “İşe yaradıklarına dair daha fazla kanıta ihtiyacımız olduğunu söylüyoruz.”

Panelin ilham verici modeli olan Hükümetlerarası İklim Değişikliği Paneli, iklim değişikliğine eşit derecede karşı çıkıldığı bir dönemde, 1988’de kuruldu. Birleşmiş Milletler himayesi altında çalışan bilim adamları, değerlendirmeleri ve tavsiyeleri bilimsel fikir birliği olarak kabul edilene kadar onlarca yıl çalıştılar.

Dijital ortam ve suiistimallerin toplum üzerindeki etkisi söz konusu olduğunda, dezenformasyon biliminin somut terimlerle ölçülmesi daha da zor olabilir. Araştırma metodolojisine odaklanan bir komitenin başkan yardımcısı olarak görev yapan Wisconsin-Madison Üniversitesi’nde profesör olan Young Mie Kim, iklim değişikliğinin “katı bilim” olduğunu söyledi.

Bayan Kim, “Yani, nispeten, bazı ortak kavramlar ve alet takımları geliştirmek daha kolay,” dedi. “Bunu sosyal bilimlerde veya beşeri bilimlerde yapmak zor.”

Yeni panel, en azından şimdilik, hükümet rolünden kaçınıyor. Bireysel yanlışlıkları doğrulamak yerine düzenli raporlar yayınlamayı planlıyor, bunun yerine hükümet politikasına rehberlik etmenin bir yolu olarak dezenformasyonun yayılmasının ardındaki daha derin güçleri arıyor.

Oxford Üniversitesi Demokrasi ve Teknoloji Programı direktörü ve yeni panelin başkanı Philip N. Howard, “Bir grup bilim insanını herhangi bir saçmalıktaki gerçek iddialarını değerlendirmeye sokmak çok zor olurdu” dedi.

“Yapabileceğimiz şey, altyapısal müdahale aramaktır,” diye devam etti. “Yapabileceğimiz şey, kötü veya istenmeyen sonuçları olup olmadığını görmek için algoritmik bir sistemi denetlemek. Hala zor, ama bence bu bir araştırma hedefi olarak ulaşılabilir.”

İçişleri Bakanlığı genel müfettişi tarafından yapılan bir soruşturmaya göre, iki ABD Park Polisi memuru, Haziran 2020’de Beyaz Saray’ın önünde bir George Floyd protestosunu görüntüleyen iki Avustralyalı gazeteciye karşı aşırı güç kullandı.

Çarşamba günü yayınlanan soruşturma, polis memurlarının birinin kalkanıyla bir görüntü yönetmeninin kamerasını itmesi ve diğerinin copuyla bir muhabire vurmasıyla ABD Park Polisi politikalarını ihlal ettiğini ortaya çıkardı.

Soruşturma, “Olay yerindeki nesnel olarak makul bir memurun, muhabirin bu koşullar altında bir tehdit oluşturduğu sonucuna varmayacağına karar verdik” dedi. Bulguların “uygun görülen herhangi bir işlem” için Milli Park Servisi müdürüne teslim edildiğini de sözlerine ekledi.

Dönemin Avustralya başbakanı Scott Morrison, ülkenin en büyük ağlarından biri olan Avustralya’nın Channel 7 kanalında görev yapan iki gazeteciye polis memurlarının nasıl davrandığının soruşturulmasını istedi. Diğer gazeteciler de Amerika Birleşik Devletleri’ndeki ırksal adaletsizliğe karşı gösterileri takip ederken saldırılara maruz kaldılar.

Soruşturmada adı verilmeyen gazeteciler, o sırada New York Times’ta yayınlanan bir makalede kamera operatörü Tim Myers ve muhabir Amelia Brace olarak tanımlanmıştı.

Bay Myers ve Bayan Brace, Başkan Donald J. Trump’ın saat 18:43’te Gül Bahçesi’nde yaptığı konuşmada protestoları bastırma tehdidinde bulunduğu sırada gösteriyi takip ediyorlardı. kalabalığı dağıt.

Bir memur, Bay Myers’a isyan kalkanıyla vurdu ve kamerasını yere düşürdü. Bay Myers ve Bayan Brace koşmaya başladıklarında, başka bir memur, Bayan Brace’in sırtına bir cop sallıyor gibi göründü.

Bay Myers, Avustralya televizyonunda canlı yayınlanan görüntülerle, memur ona çarparken filme aldı. Bayan Brace tekrar kamera karşısına geçtiğinde, “Orada medya olduğumuzu haykırdığımızı duydunuz, ama onlar, onların umurunda değil” dedi.

Çarşamba günü, genel müfettişin raporunda, ABD Park Polisi yönergelerinin memurlara “bir durumu kontrol etmek için yalnızca gerekli olan minimum makul güç seviyesini” kullanma çağrısında bulunduğu belirtildi; bir öznenin kontrolünü sürdürmek için gereken en düşük seviye.”

Yeni, canlı aksiyon “Küçük Deniz Kızı”, kimsenin bir filmde istememesi gereken her şeye sahiptir: görevine bağlı ve savunmacı ama yine de onay için çaresiz. Mecburiyet ve asil niyet kokuyor. Neşe, eğlence, gizem, risk, tat, gariplik – bunlar eksik. Film, “Denedik!” diyor. İncitmemeye, korkutmamaya, meydan okumamaya çalıştım, hayal etmek . Bir yengeç mırıldanır, bir martı vurur, bir deniz cadısı Şişirerek Kal Puft oranları: Bunun ciddi bir olay olması gerekmiyor. Ancak çok ciddiye alınma beklentisiyle yapılmış gibi geliyor. Şimdi, gülemezsin bile. deBT.

Hikaye Hans Christian Andersen’den geliyor ve Disney 1989’da bir çizgi film müzikali yaptığında, masalın trajedisi ve varoluşsal harikası Disney Prenses Sendromu ile değiştirildi, burada bir boyun eğdirmenin yerini bir başkasıyla değiştirdi, eşit bir değiş tokuş özgürleştirici aşk olarak yeniden çizildi. Ama onu çizenlerin hooey ile bir topu vardı.

Her iki filmde de denizkızı Ariel, dul babasının sualtı krallığından çıkıp bir gemi kazasında kurtardığı karaya bağlı tüccar prensin kollarına girmek istiyor. Babası yasaklar, ancak o deniz cadısı Ursula, Ariel’in isteğini yerine getirir ve ona o prensten bir öpücük alması ve insan kalması veya hayatının geri kalanını Ursula’nın kölesi olarak geçirmesi için üç gün verir. Bir şekilde neşe ve müzik ortaya çıkıyor. Orijinalde, bu çoğunlukla Ariel’in konuşan Karayip yengeç koruyucusu Sebastian ve Noo Yawky dingbat deniz martı arkadaşı Scuttle sayesinde oldu.

Bu yeniden yapım, bazı çağdaş talihsizlikleri enjekte ediyor (bize söylendiğine göre insanlar suyu kirletiyor). Ayrıca başka bir 52 dakika ve üç yeni şarkı içerir, çılgınlığı ağırbaşlılıkla değiştirir ve geniş animasyonlu kara ve deniz manzaralarını ses sahnesi setleri ve ekran koruyucu görüntülerle değiştirir. Buna “canlı aksiyon” diyorlar ama aksiyon çoğunlukla CGI. Organik kaldırma kuvveti yoktur. Ariel karada yürüyebilir ama konuşamaz, bu da onu oynayan kişinin konuşabilen bir yüze ihtiyacı olduğu anlamına gelir. Bunu başarmak, çizgi filmde çocuk oyuncağıydı. Ariel kafası karışmış, büyülenmiş, yoksun, cilveli, paniğe kapılmış, dehşete düşmüş, mutlu görünebilir. Ve kızıl yelesi başlı başına bir filmdi.

Şimdi Ariel, şarkıcı Halle Bailey’nin ellerinde. Ve orijinalin illüstratörleriyle başa çıkamayacağından değil. Bu film ondan bunu istemiyor. Etten kemikten Ariel’in susması bir saatin büyük bir kısmını alıyor. Ve yaptığında, Bailey’nin başlaması gereken karbonatlama ne olursa olsun, başarısız oluyor. Bu Ariel, o öpücüğe ihtiyaç duyma konusunda hafıza kaybı yaşıyor ve Bailey için de “kurnazlığı” masadan kaldırıyor.

Bailey, kız kardeşiyle birlikte R&B ikilisi Chloe x Halle’nin yarısıdır. Bailey’nin bu filmde tamamen ortaya çıkaramadığı tüyler ürpertici, şakacı bir melodi yaklaşımları var. Bir kere, iki şarkısı var, bunlardan biri – standart “Part of Your World” – sonuna doğru bazılarını titremesine izin vermeyi başarıyor. Ama ondan istenen şey, Jodi Benson’ın ilk filmde yaptıklarından kökten farklı değil. Görünüşe göre Bailey, Ariel’i farklı olacağı için kadroya alındı. Bailey’s Black, kıvrılan, dalgalanan ve kilitlenen uzun bakır saçlarıyla. Irksal olarak, tüm film açıldı mı? Çeşitlendirilmiş mi? Şimdi, Ariel’in kederli babası Kral Triton’u, kralın tüm ağıtlarını İspanyolca çekimli İngilizce yapan vurdumduymaz Javier Bardem canlandırıyor. Orijinalin Broadway koroları yerine, deniz kızı kardeşleri çok ırklı, piste hazır bir Genel Kurul.

Prens Eric (Jonah Hauer-King) beyaz, İngiliz ve şimdi Ariel’den daha fazla komploya sahip görünüyor. “Daha Fazla”, Siyah olan annesi Kraliçe Selina (Noma Dumezweni) ve onun baş hizmetkarı Lashana (Martina Laird) ile yemek yemeyi içerir. David Magee, John DeLuca ve yönetmen Rob Marshall’a atfedilen senaryo bize kraliçenin prensi evlat edindiğini bildiriyor (çünkü birileri sorgulayan beyinlerin bilmesi gerektiğini biliyordu). Artık Triton’un sürgüne gönderilmiş, küstah kız kardeşi olan iri göğüslü, dokunaçlı Ursula rolündeki McCarthy, rolün habisliğine biraz acıklı bir hava katıyor. İyi vakit geçiriyor gibi görünüyor, biraz Bette Midler, biraz Mae West, biraz Etta James. Ve kaygan bir silah ve öfke fışkırmasıyla kameraya doğru koşması, filmin iyi bir kabus görüntüsü. Ancak McCarthy bile çizgi film muadiline ve Pat Carroll’un onu sesli ölümsüzleştirmesine bir vuruşta bir hırıltıda sıkışmış görünüyor.

Çizgi film şov dünyasından ayrılmak isteyen bir kız hakkındaydı. O ve kız kardeşleri, temelde Kral Triton’u eğlendirmek için çılgınlıklar yaptılar. Howard Ashman ve Alan Menken’in şarkıları American Songbook’un Disney kanadını hedefliyordu. Sesler ve çağrışımlar Vegas ve vodvildi. Kuru toprak, eğlence açısından çok daha kuruydu, ama bu Ariel için sorun değildi. Bu yeni etten kemikten versiyon, rengini aile gökkuşağından çekmek ve beyaz prensiyle “keşfedilmemiş sulara” yelken açmak isteyen bir kız hakkındadır.

Burada gerçekte ne açıldı? Disney yıllardır, kısmen can sıkıcı çizgi filmlerini canlı aksiyon düzeltmelerine dönüştürerek, genişletilmiş kataloğunun (Pixar ve Marvel’ın da sahibi) ırkçılığı, şovenizmi ve fiili beyazlığını kefaret ediyor. Bu, son zamanlarda insanlığı temel önceliklerden daha istikrarlı bir şekilde uzaklaştıran bir şirketin kültürel açıdan onarıcı, önemli bir çalışması; sonuç olarak, kendisini Disney World’ün yaşadığı Florida valisiyle savaş halinde bulmuştur. Ancak ekranda, bu doğruluk taviz gibi kokuyor. Her “Moana”, “Coco” veya “Encanto” için – Disney’in daha önce fark etmediği veya özen göstermediği ilişkiler ve kültürler hakkında orijinal, harika, coşkulu animasyonlu müzikaller – bunun gibi ürkek ve tepkisel bir şey var.

Kahverengi cilt ve yerleştirilebilir vurgular filmi daha eğlenceli yapmaz, sadece ütopik ve dolayısıyla daha az tartışılabilir hale getirir. Şimdi, Shonda Rhimes akış evreninin renk körü dileklerin yerine getirilmesine daha yakın bir şeye sahipsin, eksi göz kırpma, yan bakış ve şehvet. Bu “Küçük Deniz Kızı” bir yan üründür. Renklendirme, ırksallaştırılmış, radikalleştirilmiş bir maceraya yol açmadı. Bu bir Siyah uyarlaması değil, tamamen yeni bir şey olana kadar beyaz malzemeyi Siyah kültürünü aşılayan bir yorum; “Wiz” değil. Hâlâ bir Disney filmi, şimdi kahramanı Black olan bir film. Bunda biraz cüret var. Püristler ve troller şikayet ettiler. Orijinalin yüzeysel olarak bile oynanmasını istemiyorlar. “Uyanmasını” istemiyorlar. Geri tepme, kısmen, Bailey’nin omzunda. Ve burada olması bile ona bir tür kahramanlık veriyor, çünkü onu kadroya almış olmak hâlâ tehlikeli hissettiriyor. Ne yazık ki, nefret edenlerin endişelenecek pek bir şeyleri yok.

Radikal yeniden başlatma için Rob Marshall’ı tutmazsınız. Görsel kaos ve kostüm kitsch (“Chicago”, “Memoirs of a Geisha”, “Into the Woods”) yapabilir. Sağlam yapabilir. Ve o işin başındayken genellikle size iyi bir set parçası verebilir. Bu sefer, Ariel’in Eric’e adını nasıl söyleyeceğini gösterdiği kayık sahnesi, Sebastian’ın (Daveed Diggs tarafından ada aksanıyla seslendirildi) Eric’i bir tane dikmesi için kandırmak için söylediği calypso numarası “Kiss the Girl”ü üreten bir sahne. Ariel’de ve farkında olmadan sesini geri kazanıyor. (Şarkı sözleri daha fazla rıza eklemek için ayarlandı.) Bu, olabilecek en hoş şey.

Aksi takdirde, film endişeli – ne söyleyeceğimiz, doğru anlayıp anlamadıkları konusunda endişeli. Yaratıcı riske karşı olan bu alerji, her halükarda tehlikeler üretir. Demek istediğim, 19. yüzyıl gibi görünen bir dönemde ortalıkta koşturan tüm bu Siyah kadınlarla, gemiler ve imparatorluk, Brezilya ve Cartagena konuşmaları beni bu teknelerdeki kargo hakkında meraklandırıyor. Ve bu komplo bir Kara Ariel ile zorlaşıyor. Ursula hızlı bir hamle yapıp kendini beyaz gibi görünen seksi bir rakip olan Vanessa olarak yeniden keşfettiğinde ve Ariel’in sesindeki bir siren şarkısıyla Eric’e kur yaptığında, üzerinde de düşünülmesi gereken koskoca bir Amerikan hırsızlık ve müzik tarihi var.

Bunları fark etmek gerçekten çok üzücü. 9 yaşında bir çocuk yapmaz. Ancak bu yeniden yapımı yapmamızın bir nedeni, bu orijinal Disney filmleriyle büyümüş ve bu filmlerle büyülenmiş, büyümüş ve soruları olan 9 yaşındaki eski çocukların olmasıdır. Bu anlamda, “Küçük Deniz Kızı” gerçek bir ilham eserinden çok ahlaki bir telafidir. Bu var demek değil Hiçbir şey bu konuda ilham verdi. Aslında, filmdeki en iyi sekans, bu sözde kapsayıcılık tutkularını daha çetrefilli Amerikan müzik gelenekleriyle birleştiriyor. Scuttle’ın Eric’in Ursula ile evlenmek üzere olduğunu açıkladığı an.

Ariel ve Sebastian’a bu haberi veren şarkı, sözleri Lin-Manuel Miranda’ya ait olan “The Scuttlebutt” adlı bir rap. Ve Scuttle’ın sesini yapan Awkwafina, çoğunu seslendirirken, Bailey benim ızdırap diyeceğim şeye bakıyor. İşte bilgisayar tarafından üretilmiş bir kuş gibi davranan, Karayip yengeci gibi davranan Siyah Amerikalı bir adamla ritim rap yapan, bir tür Siyah kimliğine bürünme olan Asyalı Amerikalı bir sanatçı. Bu, karmaşa içinde uygun bir şekilde suskun bir Siyah kadını ıslatsa bile, dağınıklığı içinde dürüst ve tamamen özgür hissettiren türden akıllara durgunluk veren bir karmaşa.

Onu izlerken, filmin geri kalanının neden bu kadar güvenli oynadığını anlıyorsunuz. Çünkü eğlence biraz riskli bir iştir. Bu esprili, karmaşık, coşkulu, nefes kesici, derinden Amerikan bu aynı zamanda filmin dizginlenemeyen, utanmaz zevkinin bir anıdır. Ve Disney’in 34 yıl sonra bunun için nasıl özür dileyeceğini görmek için sabırsızlanıyorum.

Küçük Denizkızı
Derecelendirilmiş PG. Süre: 2 saat 15 dakika. Sinemalarda.

Tüm büyük pop ikonları gibi, Çarşamba günü 83 yaşında ölen Tina Turner’ın da birden fazla hayatı oldu.

Kocası Ike ile birlikte James Brown’ın bu tarafında en heyecan verici canlı şovu yapan bir R&B spikeri ve tükenmez dansçı olarak başladı. Sonra Rolling Stones ile turneye çıkan ve Who’s Acid Queen olarak görev yapan bir rock kahramanıydı. Ve sonunda hayatta kalan en büyük kişi oldu – erkeğini toz içinde bırakan ve özür dilemeden tacı kendisine ait olan istismara uğramış kadın.

İşte Tina Turner’ın hem kayıttaki hem de filmdeki en harika müzikal anlarından bazıları.

Ike & Tina Turner, “Aşık Bir Aptal” (1960)

Ike ve Tina’nın ilk R&B hitleri, ham müzikal gücün heyecan verici anlarıdır, ancak geçmişe bakıldığında, lirik içerikleri açısından da son derece ürkütücüdürler. İkilinin ilk single’ı Tina’nın hayattan daha büyük ulumasını tanıtıyor ve ona, erkeğinin ona kötü davrandığı ve “kalbim acı çekerken beni gülümsettiği” sorunlu bir ilişki hakkında şarkı söyletiyor, ancak Tina yine de “istediği her şeyi yapacağına” söz veriyor. bana.” Bu sözler, söz yazarı olarak tek itibar sahibi olan Ike Turner tarafından yazılmıştır.

Ike ve Tina Turner, “Seni Putlaştırıyorum” (1960)

Daha garip ve rahatsız edici sözler: Tina sevgiyi değil, putperestliği itiraf ediyor ve karşılığında, “bildiğiniz biraz dikkat beni halledecek” diyor. Tina’nın yürüyen bir bas hattının tepesindeki gırtlaksı çığlığı, o zamanlar müzikteki en seksi, en filtrelenmemiş sesti, ancak Tina’nın daha sonra Ike ile evliliği hakkında anlatacağı korku şovunda yüzünü buruşturmadan bu şarkıları duymak neredeyse imkansız.

Ike & Tina Turner, “İyi Çalışacak” (1961)

Ike & Tina’nın ilk yıllarının en büyük hiti – Billboard’un R&B listesinde 2 numaraya yükseldi ve Top 20 pop oldu – sorunlarına rağmen sebat eden bir çift hakkında daha hafif bir ileri geri rutin. Yine, eyw. Ama en azından bu sefer şarkı Ike’a ait değildi. Joe Seneca ve James Lee ile birlikte Rose Marie McCoy tarafından yazılmıştır ve kayıtta R&B ikilisi Mickey & Sylvia yer almıştır.

Ike & Tina Turner, “River Deep — Mountain High” (1966)

Phil Spector, Ike & Tina Turner Revue’yu – Tina’nın yedek Ikettes ile şarkı söyleyip dans ettiği inanılmaz yüksek enerjili canlı şovlarını – izlemiş ve Spector tarafından Jeff Barry ve Ellie Greenwich ile birlikte kendi plak şirketi Philles için yazılan bu single’ı kaydetmişti. Tina’nın ulumalarını yumuşatır ve Ike’ın sıkı bandını Spector’ın imzası olan “ses duvarı”nın biraz puslu bir versiyonuyla değiştirir. Single, aynı adlı albümün Amerika Birleşik Devletleri’nde üç yıl ertelenmesine neden olan bir fiyaskoydu.

Ike ve Tina Turner, “Gururlu Mary” (1971)

“Asla hiçbir şeyi güzel ve kolay yapmıyoruz. Her zaman güzel ve kaba yaparız. Böylece Tina en büyük hitini, 4 numaraya yükselen eğlenceli Creedence Clearwater Revival yeniden yapımı Ike ile tanıştırıyor. enerjik bir şekilde bitiş çizgisine götürmek için katılır.

Ike & Tina Turner, “Nutbush City Limits” (1973)

Tek itibarlı söz yazarı olan Tina, bir kez olsun kendi hikayesini anlatıyor ve “hafta içi tarlaya gidip İşçi Bayramı’nda piknik yaptığınız” kırsal Tennessee’de yetiştirilme tarzını ayrıntılarıyla anlatıyor. Döneme uygun elektrikli klavyeler ve bir Moog solosu ile asit funk olarak çalınır. Ama şarkı hala bir hayal, asla küçük kasaba basitliklerinin ötesinde bir hayat hayal etmiyor.

“Asit Kraliçesi” (1975)

Who’s “Tommy”nin film versiyonunda Tina, çocuğu iyileştirmek için seks ve uyuşturucu kullanan, vahşi bir çığlık atan ve dudakları titreyen Asit Kraliçesi, “Çingene” rolünü üstlendi. Bu noktada, Tina dünyaca ünlü bir seks sembolüydü ve adı tek başına dişil gücün kısaltmasıydı. Ike’den ayrılması da uzun sürmedi. Ama dünya onun sırrını yıllarca öğrenmeyecekti.

“Aşkın Bununla Ne Alakası Var” (1984)

1980’lerde Tina 40’lı yaşlarındaydı ve Ike’yi çoktan geçmişti ve markası hayatta kalmaktı. Çığır açan solo albümü “Private Dancer”daki şarkılar çoğunlukla erkekler tarafından yazıldı, ancak yalnız kalmaya boyun eğmeyen bağımsız bir kadın rolüne mükemmel bir şekilde uyuyorlardı. “Aşkın Ne Yapması Gerekiyor”, kalbi kırık, baştan çıkmış ama aşkla yeniden denemekten korkan, “ikinci el bir duygu” olan bir kadının hikayesi.

“Bana İyi Olsan İyi Olur” (1984)

Bir erkeğe kendinden emin ve meydan okuyan bir talep olan bu, Holly Knight tarafından ortak yazılmıştır ve orijinal olarak grubu Spider tarafından piyasaya sürülmüştür. Ama o zamandan beri Tina’nın şarkısı oldu ve ona sadece “Senin genel olarak gerçek dediğin şeye ihtiyacım yok” deme şansı vermekle kalmadı, aynı zamanda gıcırtılı kükremesini “” ile serbest bırakma şansı verdi. yapmalımıyım?”

“Başka Bir Kahramana İhtiyacımız Yok (Thunderdome)” (1985)

Tina, Mel Gibson’la birlikte rol aldığı “Mad Max Beyond Thunderdome” için beyaz bir yele ve kıyamet sonrası kabile kıyafeti giydi. Tema şarkısı gıcır gıcır 80’lerin meşale popu, ancak Tina müzik videosu için kostümünü çıkarmaya devam ediyor.

“En İyi” (1989)

İlk olarak Bonnie Tyler tarafından kaydedilen “The Best”, bir sevgiliye övgü niteliğinde bir şarkıdır. Ama gözlerinizi kısarsanız veya bir hayran olarak şarkı söylerseniz, Tina’nın kendisi için bir övgü olabilir: “Sen kesinlikle en iyisisin, diğerlerinden daha iyisin.”

Wes Anderson’ın yönetmenlik tarzı çok farklı ve özel – yani Wessy – son zamanlarda AI parodilerinin bitmediğini ortaya çıkardı. Ama bu taklitler gerçek şeyle nasıl karşılaştırılır?

Anderson’ın imza saplantılarının çoğu, uzay takıntılı çocuklarına çölde bir kongreye giden farklı ebeveyn gruplarını konu alan, 50’lerde geçen bir komedi olan yeni filmi “Asteroid City”de sergileniyor. göklerden beklenmedik bir ziyaretçi. (Gergin aile dinamikleri, inek çocuklar ve tuhaf ortamlar… kontrol et, kontrol et, kontrol et!)

Eleştirmenler, Salı günkü Cannes Film Festivali galasının ardından film hakkında ikiye bölünmüş göründü: “Asteroid City”, The Telegraph ve IndieWire’da parlak notlar almasına rağmen, Variety filmi “sadece Anderson’ın fanatikleri için” olarak değerlendirdi. Bu, onun şimdiye kadarki en Wessie filmi olduğunu gösteriyor, aşağıdakileri göz önünde bulundurduğunuzda kesinlikle yapılabilecek bir durum:

En sevdiği oyuncularla dolu.

Geniş oyuncu kadrosu, bir savaş fotoğrafçısı rolünde Jason Schwartzman ve çılgın bir astronom rolünde Tilda Swinton, ayrıca Jeffrey Wright, Edward Norton, Adrien Brody, Liev Schreiber ve Tony Revolori gibi birkaç Anderson müdaviminden oluşuyor. Daha önce Anderson’ın stop-motion filmi “Isle of Dogs”ta seslendirme yapması için çağrılan Scarlett Johansson, yönetmen için ilk canlı aksiyon rolünü, kendini Schwartzman’ın yanında karantinada bulan bencil bir aktris olarak alıyor. Sadece iki eski Anderson kayıp: Aslen “Asteroid City”de rol alan ancak bildirildiğine göre Covid-19 nedeniyle bırakmak zorunda kalan Bill Murray ve Owen Wilson.

Küçük rollerde büyük yıldızlar var.

Aktörler, Anderson’ın filmlerinde rol almak için yaygara koparıyor ve o tam olarak avantaj elde ediyor: En küçük yardımcı roller bile genellikle ağır vurucularla doludur (Emmy ödüllü Elisabeth Moss’un esasen öne çıkan bir figüran olduğu “The French Dispatch”de olduğu gibi). “Asteroid City” A-lister Tom Hanks’i Schwartzman’ın kayınpederi olarak kabul ediyor, ancak kendisi beklediğiniz kadar önemli bir varlık değil. Yine de, en azından, her biri en kısa kamera hücresinde ortaya çıkan “Barbie” yıldızı Margot Robbie ve yakın zamanda Oscar adayı Hong Chau’dan yapacak daha çok şeyi var. Gelecekteki Anderson filmlerinde, belki ana kadroya yükseltilecekler.

Karmaşık bir çerçeveleme aygıtı var.

Anderson’ın filmleri, anlatıyı başka bir anlatının içine yerleştirerek genellikle kendi hikaye anlatımlarına dikkat çeker: Belki de her şey bir kitapta geçiyordur veya kısa hikayeler bir dergideki hikayelerdir. “Asteroid City”de yönetmen şimdiye kadarki en karmaşık kurgusuna kendini kaptırıyor: “Bryan Cranston tarafından sunulan” bir TV yayınını izliyoruz. Asteroit Şehri.” Bu çerçeveleme bölümleri siyah beyaz olarak çekilir. Sadece içine atladığımızda fikirAnderson’ın bizi çölün muhteşem camgöbeğine ve yanmış portakallarına götürdüğü oyununda, bu hikayenin çoğunun bir hikaye içinde (bir hikaye içinde!) ortaya çıktığı yer.

Her şey katı çizgiler üzerinde gerçekleşir.

Anderson, oyuncularını çerçevenin tam ortasına yerleştirmeye daha az odaklanmış olsa da, “Asteroid City”de kamera hareketlerini ve koreografisini hâlâ engelliyor, böylece her şey ve herkes her zaman bir x veya y ekseninde hareket ediyor. (Bir Wes Anderson filminde birine gizlice yaklaşmak istiyorsanız, bunu çapraz olarak yapın. Bakmayı asla akıllarına getirmezler!)

Kesintisiz keder ifadeleri var.

Schwartzman’ın savaş fotoğrafçısının çocuklarına söylemek istediği bir şey var: Anneleri öldü. Ya da daha spesifik olarak, anneleri üç hafta önce öldü ve o konuyu açmak için doğru anı bulamadı. Durum aşırı, ancak Schwartzman’ın performansı klasik bir Wes duygusuzluğu ve oyuncu kadrosunun çoğu aynı sabit çizgi okumalarını verse de, bu ev tarzı, sakin bir dış cephenin altında gerçek, sorunlu akımları hissedebildiğiniz zaman en iyisidir.

Ama Wessier bile olabilirdi…

Tüm bunları okuduktan sonra, “Asteroid Şehri”nin daha fazla Wessy alamayacağını düşünüyorsanız… eh, olabilir! Filmin Çarşamba günü Cannes’daki basın toplantısında aktör Steve Park, çekimler başlamadan önce Anderson’ın tüm sesleri kendisinin yaptığı uzun metrajlı, animasyonlu bir storyboard veya animasyon yarattığını söyledi. Jeffrey Wright ciddiyetle, “Animasyonu serbest bırakın,” dedi.

… özellikle de ağır çekim kullanılıyorsa.

Basın toplantısının ilerleyen saatlerinde bir muhabir, ortadan kaybolan bir ticari marka hakkında Anderson’la yüzleşti: Eskiden oldukça sık ağır çekim sekanslar kullanmasına rağmen – Gwyneth Paltrow’un “The Royal Tenenbaums”ta otobüsten dramatik bir şekilde indiğini düşünün – “Asteroid City” gibi son filmler cihazı düşürmek dışında hepsi. Anderson endişelenmeden önce, “Bir şeyleri sahneye koymayı sevdiğim bir dizi yolum var ve bunlara hakim olup olmadığımı bilmiyorum – bu benim kişiliğimin bir parçası,” dedi. Muhabire, “Bu, sık kullandığım araçlardan biri ve bunun için bazı noktalar aramalıyım,” diye söz verdi. “Notu alacağım. Ve yapacağım!”

Mart ayında Rolling Stone, “Euphoria”nın yaratıcısı Sam Levinson’dan yeni bir HBO draması olan “The Idol”un sorunlu yapımını ayrıntılarıyla anlatan bir makale yayınladı. Dergiye göre, bir Svengali figürünün (The Weeknd) büyüsüne kapılan bir pop şarkıcısını (Lily-Rose Depp) konu alan dizinin yaklaşık yüzde 80’i, Levinson yeniden yazmak için devreye girmeden önce yönetmen Amy Seimetz ile çekilmişti. ve her şeyi yeniden çekin. Ekip üyelerinden biri, bunun sonucunda, bir müzik endüstrisi yergisinden, Depp’in karakterinin bir dizi küçük düşürücü seks eylemine katlanmak zorunda olduğu bir “tecavüz fantezisine” dönüştüğünü söyledi.

Bu hafta iki bölümün prömiyerinin yapıldığı Cannes Film Festivali’nde Levinson’a rapordan ne anladığı soruldu.

Levinson, “Karım bana makaleyi okuduğunda ona baktım ve ‘Sanırım yazın en büyük şovunu yapmak üzereyiz’ dedim.”

Tartışma söz konusu olduğunda, Levinson ve işbirlikçileri açıkça destek vermeye karar verdiler: HBO’nun “The Idol” pazarlaması bile onu “Hollywood’un en kalitesiz aşk hikayesi” olarak adlandırıyor. Zaman zaman şov, düşünce parçaları ve öfkeli tweet fırtınaları oluşturmak için tersine mühendislik yapılmış gibi görünüyor; dikkat oksijense, Levinson, insanlar onun hakkında konuşmaya devam ettiği sürece “İdol” ün daha da parlayacağını hesaplamış görünüyor. Cannes’dan gelen incelemeler zayıftı, ancak çirkin senaryolardan ve sınırları zorlayan seks sahnelerinden bahsettikleri sürece, sizi izlemeye cazip gelmeyecek misiniz?

“The Idol” gerçekten vaat edildiği/uyarıldığı kadar kalitesiz mi? İlk iki bölümü özetlemeye çalışayım, siz hakim olun.

Gösteri, Depp’in pop yıldızı Jocelyn’in bir fotoğraf çekimi için çıplak ama zar zor sarılmış bir bornoz ve bir hastane bilekliği için poz vermesiyle başlar. İkincisi, Jocelyn’in annesinin ölümünden sonra sinir krizi geçirdiğine dair söylentilere göz kırpıyor, ama aynı zamanda alaycı bir kayıt yöneticisi olan Nikki (Jane Adams) şöyle açıklıyor: Erkekler Jocelyn’in biraz deli olduğunu düşünüyorsa, onunla yatma şansları olduğunu hayal edebilirler.

Jocelyn’in ekibi neredeyse anında ikiz krizlerle sarsılır. İlki, internetin keçisini almak için özel olarak yapılmış gibi görünüyor: Jocelyn’in cüppesi göğüs uçlarını ortaya çıkarmak için düşmeye devam ediyor ve Jocelyn ve ekibi ne kadar sıklıkta sorun olmadığını açıklasalar da, bir buzzkill yakınlık koordinatörü seansı durdurmaya çalışıyor. Sonunda, Jocelyn’in menajeri Chaim (Hank Azaria), yakınlık koordinatörünü bir banyoya kilitler.

Tüm bunlar olurken, Jocelyn’in yüzünde cinsel sıvılar olduğunu gösteren bir fotoğraf internete sızdırılır. Ama tamamen rahatsız görünüyor. Bu, utandırılamayacak kadar cinsel olarak kendine hakim olduğu için mi? Takma kirpikler ve tam makyaj yaparken şehvetli duşlar aldığı düşünüldüğünde, Levinson’ın karakteri her zaman açık bir erkek fantezisi olarak tasvir etmesine daha çok şey borçlu olabilir.

O gece, başıboş Jocelyn bir gece kulübüne gider ve orada müessesenin gizemli sahibi Tedros ile tanışır. . Ekranda tasvir edilmeyen nedenlerle ikisi arasında anlık bir bağlantı var ve bir merdiven boşluğunda bir araya gelmeleri çok uzun sürmedi, daha sonra evde bir otoerotik boğulma nöbeti geçirirken düşündüğü bir karşılaşma.

Jocelyn’in asistanı (Rachel Sennott) bu gelişen birlikteliğin hayranı değil: “O çok tecavüzcü,” diyor Jocelyn’e. Tedros’u bir sonraki single’ını dinlemesi için malikanesine davet eden yıldız, “Bu hoşuma gitti,” diye yanıtlıyor. Jocelyn’e ustalıkla karşı çıkar ve şarkının herhangi bir cinsel otoriteyle söylenmediğini söyler, ancak bunun için bir planı vardır: Jocelyn’in genellikle çıplak olan göğüs kafesine bir bardak buz döktükten sonra, cübbesini başının üzerine çeker, onu boğazıyla boğar. kemer, malzemede bir ağız deliği açmak için bir sustalı bıçak kullanır (bu zavallı bornozun yalnızca bir bölümde yaşadıklarını!) ve Jocelyn’e şarkı söylemesini emreder.

İkinci bölümde, Jocelyn bu orgazmik remixi dehşete kapılmış ekibine gururla sunar. Değişiklik yapmak için çok geç olduğu söylenen Jocelyn dehşete kapılır ama yine de her zamanki öğleden sonra tek başına seks seansına soğuk bir bardak eklemeyi başarır. Ne de olsa bir kızın ihtiyaçları vardır.

Ancak Jocelyn bir video çekimi için ortaya çıktığında, makyözün o seanstan kalan kalçalarının iç kısmındaki kesikleri ve morlukları kapatması gerekir. Bu, onu geç kuruyor ve sonunda ağlayan bir karmaşaya dönüşüyor. Bu Ayrıca maiyetini Jocelyn’in malikanesine taşımak ve onunla daha sapıkça seks yapmak için nazikçe bir şok yakalı alemden ayrılan Tedros’un entrikalarına karşı özellikle savunmasız olduğu anlamına gelir. Weeknd tarafından o kadar kaba bir şekilde iletilen çok fazla müstehcen konuşma var ki, gösteri 4 Haziran’da başladığında sessize alıp alt yazıya geçmeniz gerekebilir.

Hepsi biraz fazla mı? Tabii ki ve mesele bu. “The Idol” için düzenlenen basın toplantısında Levinson’a seks sahnelerini ve neredeyse sürekli çıplaklığı fazla ileri gitmeden nasıl ayarladığı soruldu. Bir an kafası karışmış göründü.

“Bazen, devrim niteliğinde olabilecek şeyler vardırçok ileri götürüldü,” diye yanıtladı Levinson.