Gün: 9 Haziran 2023

Minnesota’dan Demokratik bir eyalet senatörü olan Ember Reichgott Junge, 1991’de ülkenin ilk sözleşmeli okul yasasına sponsor olduğunda, yeni bir tür devlet okulu tasavvur etti.

Ebeveynlerin, bugünün aksine, daha fazla okul seçeneği için yaygara kopardıklarını söyledi. Cumhuriyetçiler, ailelerin din eğitimi de dahil olmak üzere özel okul için ödeme yapmasına yardımcı olan okul kuponları olma eğilimindeydi. Diğer Demokratlar genellikle geleneksel devlet okulları için daha fazla fon istediler.

Charter okulları bir alternatif olarak destek kazandı: Vergi mükelleflerinin dolarlarıyla ödenen, ancak bağımsız olarak yürütülen okullar, ailelere yeni seçenekler sunacak, ancak halk eğitimi alanına sıkı sıkıya bağlı kalacaktı.

Şimdi 69 yaşında olan Bayan Reichgott Junge bir röportajda “Her zaman halka açıktı – her zaman” dedi.

Şimdi, otuz yıl sonra, sözleşmeli okulların devlet okulları olduğu fikri, ülkedeki ilk dini sözleşmeli okulu onaylayan Oklahoma’da sorgulanıyor.

Yükselen bir ebeveyn hakları hareketinin ortasındaki bu son adım, sözleşmeleri yeni bir alana taşıyor ve sözleşmeli okulların geleneksel devlet okullarından para akıttığı şeklindeki sık sık eleştiriye cephane sağlıyor gibi görünüyor.

Bir Oklahoma eyalet kurulu, oldukça tartışmalı bir hareketle Pazartesi günü St. Isidore of Seville Katolik Sanal Okulu’nu sözleşmeli okul olarak onayladı. Kırsal kesimdeki öğrencileri hedefleyen çevrimiçi okul, vergi mükellefleri tarafından finanse edilecek, ancak Katolik eğitimi de içerecek.

Okulun destekçileri, dini grupları dışlamanın ayrımcılık anlamına geldiğini söylüyor: Neden diğer özel kuruluşlar sözleşmeli okullar yönetebiliyor da bir kilise veya sinagog yönetemiyor?

Kuzey Carolina’da bir sözleşmeli okulun kızların etek giymesini zorunlu kılabileceğini iddia ettiği bir davayı takip ediyor – davacılara göre Anayasa’nın Eşit Koruma maddesinin ihlali – çünkü okul bir devlet okulundan çok özel bir okul gibiydi. okul devletle bir sözleşmeyi yerine getiriyor.

Her iki örnek de, sözleşmeli okul hareketinin kendi içinden geri tepme ile karşı karşıya kalan bir değişim olan, sözleşmeli okul kavramını katı bir şekilde devlet okulları olarak test etmektedir.

Önemli Cumhuriyetçiler de dahil olmak üzere sözleşmeli okul hareketinin ilk öncülerinden sözlü tarihler topladığı Ulusal Sözleşmeli Okullar Kurucuları Kütüphanesi’nin kurulmasına yardım eden Bayan Reichgott Junge, “Yasama amacını tamamen ihlal ediyorlar” dedi.

Sözleşmeli sözleşmeler konusunda önde gelen bir ses olan Ulusal Sözleşmeli Devlet Okulları İttifakı da son çabayı devlet okullarının ruhuna aykırı buluyor. Devlet okulları ayrımcılık yapamazken, dini okulların kendi inançlarına göre hareket etme takdir yetkisi vardır; bu, belirli bir inanca mensup personeli işe almayı veya LGBTQ öğrenci ve çalışanlarına karşı ayrımcılık yapmayı içerebilir.

İttifakın başkanı Nina Rees, “Sözleşmeli okul hareketini yaratmadık ve tüm bu ilerlemeyi daha özel hale getirmek için yapmadık” dedi.

Sözleşmeli okullar, hem Demokratlardan hem de Cumhuriyetçilerden gelen muhalefet – ve destek – ile eğitimde her zaman belirsiz, siyasetler arası bir alanı işgal etti.

Charter okulları birçok yönden bölge okullarına benzer: Paraları devletten gelir, öğrencileri aynı devlet hesap verebilirlik sınavlarına girer ve harçsızdırlar.

Ancak bölge okullarının aksine bölgelere ayrılmış değiller. Öğrenciler, posta kodlarından bağımsız olarak katılabilir ve okul seçimi hareketinin aileleri seçeneklerle güçlendirme hedefini yerine getirir.

Öğretmenleri de tipik olarak sendikalı değil ve destekçiler bunun daha fazla esneklik sağladığını söylüyor. Örneğin yöneticiler, bir sendikayla müzakere etmeden okul gününü uzatabilir – bu, öğrencinin öğrenmesi için bir avantajdır – veya öğretmenler için ödeme teşvikleri sunabilir.

Ancak bugün, din eğitimi de dahil olmak üzere eğitimde ebeveyn seçimini destekleyen muhafazakarların önderliğindeki bir baskının parçası olarak, özel okullar hükümetten giderek daha fazla fon aldıkça, devlet ve özel okullar arasındaki sınırlar daha da karmaşık hale geldi.

En az 19 eyalet, ebeveynlerin devlet kuponları veya burs hesapları yardımıyla özel okul için ödeme yapmasına izin veriyor.

“Soru şu ki, fark nedir?” Isidore’un organizatörlerine tavsiyelerde bulunan ve dini sözleşmeli okullar için dava açan önde gelen bir ses olan Notre Dame Üniversitesi’nde hukuk profesörü olan Nicole Stelle Garnett dedi.

South Bend, Ind.’deki yakınlardaki bir Katolik okuluna işaret etti ve burada hepsi olmasa da birçok ailenin okul ücretini kuponlarla ödemeye büyük olasılıkla uygun olduğunu söyledi. “Sözleşmeli okullar daha çok St. Adalbert’s gibi mi?” diye sordu. “Yoksa daha çok sokağın karşısındaki devlet okulu gibi mi?”

Nihayetinde, muhafazakar çoğunluğu vergi mükelleflerinin parasını özel dini okullara yönlendirmeyi desteklediğinin sinyallerini veren ABD Yüksek Mahkemesinden bir yanıt gelebilir. Mahkeme şimdi Kuzey Carolina davasını alıp almamayı değerlendiriyor. (Oklahoma okuluna yasal olarak da itiraz edilmesi bekleniyor.)

Herhangi bir karar büyük olasılıkla, sözleşmeli okulların hükümet temsilcilerine benzeyen “devlet aktörleri” mi, yoksa daha çok hükümet müteahhitleri gibi “özel aktörler” mi olduğuna odaklanacaktır.

Ulusal düzeydeki muhalefete rağmen, sözleşmeli okul hareketi içindeki en azından bazıları kendilerinin daha çok özel aktörler gibi olduğuna inanıyor.

Arizona ve Teksas’ta 40’tan fazla okula sahip bir sözleşmeli okul ağı olan Great Hearts, Kuzey Carolina’daki sözleşmeli okulu desteklemek için bir amicus brifingi sundu. Klasik eğitime odaklanan Great Hearts, hükümet bürokrasisinden bağımsız olmanın, imtiyazlı hareketin temel amacı olan bölge okullarına gerçek bir alternatif denemesine ve sunmasına izin verdiğini savundu.

Sözleşmeli okulları özel olarak tanımlamak günümüz muhafazakarlarının çıkarlarıyla örtüşüyor. Bayan Reichgott Junge, 1991’de sözleşmeli okulları “yarı özel okullar” olarak çerçevelemeye çalışanların öğretmen sendikaları ve siyasi sol olduğunu hatırladı.

Ancak en başından beri, sözleşmeli okulların hükümetin özel, dini okullara para göndermesine karşı bir kamu alternatifi olarak tasarlandığını söyledi.

“32 yıl sonra gibi görünüyor,” dedi, “aynı sohbete geri döndük.”

Kanada’daki orman yangınları bu hafta Amerika Birleşik Devletleri’nin üzerine yoğun dumanlar göndererek Kuzeydoğu’nun büyük bir bölümünü sarı bir tehlikeli hava kirliliği sisi içinde kaplarken, bilim adamları iklim değişikliğinin etkilerini gördüğümüz konusunda netler. Ancak cumhurbaşkanlığı için kampanya yürüten Cumhuriyetçiler, sorunu büyük ölçüde hafife aldılar ve artan sıcaklıkları yavaşlatacak politikaları reddettiler.

Çarşamba günü, ülke hava kalitesi rekorunun en kötü günlerinden birini yaşarken, özellikle New York şehri ağır darbe alırken, eski Başkan Yardımcısı Mike Pence CNN’de belediyede düzenlenen bir etkinlikte “radikal çevrecilerin” durumu abarttığını söyledi. iklim değişikliği tehdidi.

Cevabı, Cumhuriyetçi yetkililer arasında bir model haline gelen şeyi yansıtıyordu. Adayların çoğu, parti üyelerinin yıllarca süren inkarlarının aksine, iklim değişikliğinin gerçek olduğunu kabul ediyor. Ancak bunun ne kadar ciddi olduğunu kabul etmediler ve tüm ülkeler gibi ABD’nin de en yıkıcı etkileri sınırlamak için hızla yenilenebilir enerjiye geçmesi gerektiği şeklindeki bilimsel fikir birliğini neredeyse evrensel olarak reddettiler.

İşte önde gelen Cumhuriyetçi adaylardan bazılarının nerede durduğuna bir bakış.

Donald J.Trump

Donald J. Trump, başkan olarak iklim bilimiyle alay etti ve gezegeni ısıtmanın başlıca sorumlusu olan fosil yakıtların üretimini savundu.

Çoğunlukla gezegeni ısıtan emisyonları azaltmayı ve temiz hava ve suyu korumayı amaçlayan 100’den fazla çevre düzenlemesini geri aldı; Çevre Koruma Dairesi başkanı olarak Scott Pruitt de dahil olmak üzere, iklim değişikliği tehdidini açıkça reddeden kabine üyelerini atadı; ve ABD’yi, hemen hemen her ülkenin ısınmayı sanayi öncesi seviyelerin 2 santigrat derece üzerinde sınırlandırmayı taahhüt ettiği Paris Anlaşması’ndan geri çekti.

Başkan Biden, Paris Anlaşması’na yeniden katıldı ve Bay Trump’ın politikalarının çoğunu iptal etti, ancak hasar tamamen geri döndürülemez. Yale ve Columbia’daki araştırmacıların geçen yılki bir raporu, Trump yönetiminin eylemlerinin bir sonucu olarak ABD’nin çevresel performansının diğer ülkelere kıyasla düştüğünü ortaya koydu.

Bay Trump, ikinci dönemde yaklaşımının farklı olacağına dair hiçbir işaret vermedi. Deniz seviyelerinin 200 ila 300 yıl boyunca yalnızca ⅛ inç yükseleceğinin yanlış bir şekilde tahmin edildiğini iddia etmek de dahil olmak üzere, iklim değişikliğinin ciddiyetini defalarca en aza indirdi. Ancak Ulusal Okyanus ve Atmosfer İdaresi’ne göre deniz seviyeleri her yıl bu oranda yükseliyor.

Ron DeSantis

Vali Ron DeSantis, iklim değişikliğinin ön saflarında yer alan bir eyaleti, Florida’yı yönetiyor: Atlantik Okyanusu ısındıkça daha sık ve daha şiddetli hale gelen kasırgalardan sert bir şekilde etkilendi.

Ancak Bay DeSantis, iklim değişikliğiyle ilgili endişeleri “solcu şeyler” için bir bahane olarak reddetti ve geçen ay Fox News’te “Havanın siyasallaştırılmasını her zaman reddettim” dedi.

Ancak daha güçlü fırtınalara ve yükselen sulara karşı devleti güçlendirmek için önemli adımlar attı. Diğer şeylerin yanı sıra, eyaletin ilk “dirençlilik baş görevlisini” atadı ve deniz duvarları inşa etmek ve drenaj sistemlerini iyileştirmek gibi projeleri finanse etmek için savunmasız topluluklara yüz milyonlarca dolar gönderen Dirençli Florida Programını destekledi.

Bilim adamları bu tür adaptasyon çabalarını destekliyor çünkü iklim zaten agresif emisyon azaltımlarının bile tüm etkileri ortadan kaldıramayacak kadar değişti. Ancak bu tür önlemlerin tek başına yeterli olmadığı konusunda da netler.

Nikki Haley

Güney Carolina’nın eski bir valisi olan Nikki Haley, iklim değişikliğinin gerçek olduğunu ve insanların neden olduğunu kabul etti, ancak genel olarak hükümetin emisyonları azaltmaya yönelik çabalarını reddetti. Savunuculuk grubu Stand for America, “liberal fikirlerin trilyonlara mal olacağını ve ekonomimizi mahvedeceğini” söyledi.

Bayan Haley, Trump yönetimi sırasında Birleşmiş Milletler elçisi olarak ABD’nin Paris Anlaşması’ndan çekilmesiyle yakından ilgilendi. O sırada, “Paris anlaşmasından çekilmemiz, iklimin korunmasına inanmadığımız anlamına gelmez” dedi. Önümüzdeki üç yıl boyunca, Trump yönetimi sistematik olarak iklim korumalarını tersine çevirdi.

Ancak Bayan Haley, karbonu havadan uzaklaştırmak için karbon yakalama teknolojisinin daha fazla kullanılmasını destekledi. O ve diğer bazı Cumhuriyetçiler – başka bir başkan adayı, Kuzey Dakota Valisi Doug Burgum da dahil olmak üzere – bunu fosil yakıtları kullanmaya devam ederken iklim değişikliğini sınırlamanın bir yolu olarak sundular. Pek çok uzman, karbon yakalamanın güçlü bir araç olabileceği konusunda hemfikirdir, ancak kısmen yüksek maliyeti nedeniyle tek başına yeterli olması pek olası değildir.

Mike Pence

Bay Pence, iklim değişikliğinin gerçek olduğunu kabul etti. 2016 kampanyası sırasında, “Bu ülkede ve dünyanın dört bir yanındaki ülkelerde gerçekleştirilen faaliyetlerin çevre ve iklim üzerinde bir miktar etkisi olduğuna şüphe yok” dedi.

Ancak bu iddia, insan faaliyetinin iklim değişikliğinin birincil itici gücü olduğu şeklindeki bilimsel fikir birliğinin gerisinde kalıyor. Ayrıca, bu hafta “radikal çevrecilerin” iklim değişikliğinin etkilerini abarttığına dair yorumlarında olduğu gibi, ciddiyeti de küçümsedi. Ve başkan yardımcısı olarak Bay Pence’in, Bay Trump’ın “Önce Amerika”yı savunduğunu söyleyerek Paris anlaşmasından çekilme kararını savunmak da dahil olmak üzere, Bay Trump’ın meydan okurcasına iklim karşıtı gündeminde parmağı vardı.

Bay Pence’in siyasi örgütü Advancing American Freedom, “solun iklim radikalizmini” kınadı ve “iklim zorunluluklarının” reddedilmesi çağrısında bulundu. Ayrıca, petrol ve gaz kiralama sözleşmelerinin hızlandırılması ve ABD’deki fosil yakıt üretiminin “tam potansiyelini ortaya çıkarmak” için başka adımlar atılması çağrısında bulundu.

Tim Scott

Güney Karolina Senatörü Tim Scott da iklim değişikliğinin meydana geldiğini kabul etti ve bir keresinde kendi eyalet gazetesi The Post and Courier’e şunları söyledi: “İnsanın çevremizi etkilediğine hiç şüphe yok. Bunda hiç şüphe yok. Ben bir kayanın altında yaşamıyorum.”

Aynı zamanda, karbondioksit emisyonlarını azaltacak çoğu politikaya karşı çıktı. Obama yönetimi sırasında Bay Scott, kamu hizmetlerinin kömürden uzaklaşmasını ve rüzgar, güneş ve diğer yenilenebilir enerji kaynaklarını benimsemesini gerektirecek bir düzenlemeye karşı çıktı. Trump yönetimi sırasında, Paris Anlaşması’nı çöpe atmayı savundu. Ve geçen yıl, temiz enerji teknolojilerine 10 yıl boyunca yaklaşık 370 milyar dolarlık harcama ve vergi kredisi yatırımı yapacak olan Başkan Biden’ın kapsamlı iklim ve sağlık yasasına karşı oy kullandı.

Chris Christie

Chris Christie, iklim değişikliğinin gerçekliğini birçok Cumhuriyetçi arkadaşından önce kabul etti. 2011’de “Dünyadaki bilim adamlarının yüzde 90’ından fazlasının iklim değişikliğinin meydana geldiğini ve insanların bunda rol oynadığını belirttiğine göre, uzmanlara güvenmenin zamanı geldi” dedi.

New Jersey valisi olarak, yeni kömür santrali izinlerinin ertelendiğini duyurdu, Pennsylvania sınırı boyunca bir kömür santralinden kaynaklanan kirliliğin azaltılmasını talep etmek için EPA’ya başarılı bir dilekçe verdi ve açık deniz rüzgar enerjisi yasasını imzaladı. Ancak yönetimindeki eyalet düzenleyicileri hiçbir rüzgar projesini onaylamadı ve aynı zamanda Bay Christie, New Jersey’i çok eyaletli bir üst sınır ve ticaret ortaklığı olan Bölgesel Sera Gazı Girişimi’nden çekti ve eyalet yasa koyucularının yeniden katılma çabalarını veto etti. BT.

Ayrıca 2015’te iklim değişikliğinin gerçek olmasına rağmen “kriz olmadığını” söyledi. Geçen yıl, yerli petrol üretiminin artırılması çağrısında bulundu.

Asa Hutchinson

Arkansas’ın eski valisi Asa Hutchinson, iklim değişikliği hakkında pek konuşmadı. Ancak yaptığında, genellikle Cumhuriyetçi Parti çizgisine bağlı kaldı ve hükümetin emisyonları azaltma çabalarını reddetti.

Başkan Barack Obama’nın elektrik santrali düzenlemelerini eleştirdi ve 2019’da Trump yönetimini çevresel kuralsızlaştırması nedeniyle övdü. Bay Biden’ın 2020’de cumhurbaşkanı seçilmesinden kısa bir süre sonra, Bay Hutchinson, federal hükümetin emisyon azaltımlarını zorunlu tutması durumunda dava açma sözü veren diğer birkaç Cumhuriyetçi valiye katıldı.

O sırada “Enerji şirketlerimiz, hükümetin katı düzenlemeleri olmaksızın gönüllü olarak alternatif enerji kaynaklarını benimsedi” dedi.

Vivek Ramaswamy

Vivek Ramaswamy başkanlık kampanyasına “inanç, vatanseverlik ve çok çalışmanın” yerini “Kovidizm, iklimcilik ve toplumsal cinsiyet ideolojisi gibi laik dinlerin” aldığını iddia ederek başladı. The New York Times ile yaptığı bir röportajda, “iklimciliği” “ne pahasına olursa olsun iklim değişikliğini kontrol altına alma hedefine öncelik vermek” olarak tanımladı.

Ayrıca, finansal şirketlerin yatırım kararlarının iklimle ilgili etkiler de dahil olmak üzere uzun vadeli toplumsal etkilerini göz önünde bulundurduğu çevresel, sosyal ve yönetişim yatırımının veya ESG’nin açık sözlü bir rakibi.

Bay Ramaswamy daha fazla nükleer enerji kullanılmasını destekliyor ve birçok çevrecinin neden buna karşı çıktığına dair bir komplo teorisi çizdi. “Nükleer enerjiyle ilgili sorun, çok iyi olması,” diye iddia etti bu Nisan ayında Twitter’da. “Ve ‘temiz enerji sorununu’ çözerseniz aktivistler, Batı’yı cezalandırarak ‘küresel eşitliği’ ilerletmek için en sevdikleri Truva Atı’nı kaybederler.”

Ancak pek çok çevre aktivisti, karşı çıkışlarının nedeni olarak nükleer maddelerin güvenli bir şekilde depolanması ve olası kazalar hakkındaki endişeleri gösteriyor – her ne kadar duruşlarında hiçbir şekilde birlik içinde olmasalar da ve birçoğu karbonsuz bir enerji kaynağı olarak nükleer enerjiyi destekliyor.

Doug Burgum

Kuzey Dakota Valisi Doug Burgum, aktif olarak karbon nötrlüğü bir hedef olarak belirleyerek iklim değişikliğini ele almak için çoğu Cumhuriyetçiden daha fazla çaba sarf etti: 2021’de, Kuzey Dakota’nın 2030’a kadar buna ulaşmasını istediğini açıkladı.

Bunu, fosil yakıtlardan uzaklaşmadan, yalnızca karbon yakalama programları aracılığıyla yapmak istiyor. (İklim bilimcileri, teknolojinin vaat ettiği konusunda hemfikir olsalar da, bunun mümkün olduğuna şüpheyle bakıyorlar.)

Karbon yakalamanın bir türü için vergi teşviki oluşturan Bay Burgum, 2021’de Future Farmer dergisine verdiği bir röportajda, politikalarının “Kuzey Dakota’nın inovasyon ve serbest piyasalarla ve ağır eli olmadan nihai hedefe daha hızlı ulaşabileceğini gösterdiğini” savundu. hükümet yetkileri ve düzenlemeleri. ”