Mike Duggan ve hokey arkadaşları yakın zamanda bir sabah teçhizatlarını kuşanırken, sık sık olduğu gibi eklem protezi ameliyatları konusuyla ilgili seksek şakaları yapıyorlardı.
Yapay kalçanın gururlu sahibi olan 74 yaşındaki Duggan, soyunma odasındaki çok sayıda titanyum gövde parçasına hayret etti. Karşı duvarda bir çift patenle hareket eden Mitch Boriskin’i işaret etti.
Duggan, “Sende orijinal bir parça olduğunu sanmıyorum” dedi.
70 yaşındaki Boriskin gülümsedi. Sanki bir kutu skoru okurmuş gibi, “İki sahte diz, bir omurilik stimülatörü, 25 ameliyat” diye başladı.
“Ve bir lobotomi,” diye araya girdi Duggan, kahkahalar odanın her yerine yayılırken.
En azından tüm bu titanyum iyi bir şekilde kullanılıyordu. Takımları Oregon Old Growth, bu ay San Francisco’nun yaklaşık 60 mil kuzeyinde Santa Rosa, Kaliforniya’da düzenlenen Snoopy Senior hokey turnuvasında yarışmak için Kuzey Amerika’nın dört bir yanından düzinelerce takıma katılmıştı.
Turnuva, her yıl “Fıstık” çizgi romanının yaratıcısı Charles M. Schulz’un ve ömür boyu hokey fanatiği, etkinliği 1975’te kurdu.
Etkinliği 1975 yılında “Fıstık” çizgi romanının yaratıcısı ve ömür boyu hokey fanatiği Charles M. Schulz kurdu.
Artık herkes ne bekleyeceğini biliyor: Paten yavaş ilerliyor, espriler hızla geçiyor ve kahkahalar bira kadar özgürce akıyor.
Turnuvanın 70’ten fazla klasmanında yer alan Berkeley Bears takımının kaptanı 82 yaşındaki Larry Meredith, “Boya kurutmayı seviyorsanız hayran kalacaksınız” dedi.
Spor yapmak gençlerin oyunu gibi hissedilebilir. Belki lise boyunca yarışırsınız, belki üniversiteden sonra düzenli bir karşılama maçı veya bira ligi bulursunuz. Ancak eninde sonunda aileler, işler ve yetişkin yaşamının diğer çeşitli engelleri sizi uzaklaştırmak için bir araya gelir.
Ancak bu kıdemli patenciler, bu zaman çizelgesini giderek daha fazla geri iten bir nesli temsil ediyor. Fitness ve arkadaşlığın hem beden hem de zihin için nasıl faydalı olabileceğini anlıyorlar. Bedenleri onlara yeniden düşünmeleri için yalvarsa da, sevdikleri oyunlara sıkı sıkıya sarılıyorlar.
New Port Richey, Fla’dan bir oyuncu olan 86 yaşındaki Rich Haskell, “Yaşlandığınız için bırakmazsınız, bıraktığınız için yaşlanırsınız” dedi. “Bir arkadaşım birkaç yıl önce öldü. Sabah hokey oynadı, gece öldü. Bundan daha iyisini yapamazsın.”
Turnuva, bir buçuk haftalık yaz kampının katı havasını taşıyor. Karavanlar ve karavanlar, oyuncuların bira içtiği, et ızgara yaptığı ve oyunlar arasında dostluk kurduğu arena otoparkını dolduruyor.
Bu yılın kadro isimleri (California Antiques, Michigan Oldtimers, Seattle Seniles ve Colorado Fading Stars bunlardan birkaçı) oyuncuların ileri yaşlarına ve gelişmiş mizah anlayışlarına dikkat çekti.
74 yaşındaki Rich Maslow, “Eskiden sadece Colorado Yıldızlarıydık” dedi. “Ama sonra 70 yaşına geldik.”
Maslow ve takım arkadaşlarının o gün sabah 6:30’da oynaması planlanmıştı, bu en erken zaman dilimiydi, bu da gün doğumundan önce toplanmaları gerektiği anlamına geliyordu.
Arvada, Colo.’dan 78 yaşındaki Craig Kocian, maç için giyinirken “Zaten hepimiz işemek için 5:30’da kalkmak zorundayız, o yüzden biraz hokey oynasak iyi olur” dedi.
Kocian kendisini “yetişkin başlangıçlı hokey sendromu” olarak tanımladı. Ancak diğer birçok katılımcı çocukken oynamaya başladı ve oyunun hayatlarının onlarca yılı boyunca kendi kendine şekillenmesine izin verdi.
Bunların arasında 19 sezon boyunca NHL’de defans oyuncusu olarak oynayan 83 yaşındaki Terry Harper da vardı. Emekli olduğunda ekipmanlarını attığını ve sonraki 10 yıl boyunca buzdan uzak durduğunu söyledi. Ancak 1992’de bir komşusu onu Santa Rosa’ya ikna etti ve Saskatchewan’daki arka bahçesinde oynayarak büyüyen Harper, beyninde uzun süredir uykuda olan bir zevk merkezinin yeniden faaliyete geçtiğini hissetti.
Montreal Canadiens ile beş Stanley Kupası kazanan Harper, “Buraya geldim ve şimdiye kadar hokeyde geçirdiğim en güzel zamanı geçirdim” dedi. “Baskı ya da yolculuk yoktu. Hokeyin eğlenceli olduğunu öğrendim.
Bears adına oynayan Harper buzda vakit geçirdi. Her şeyden önce yön değiştirmek, eskisinden birkaç kez daha fazla vuruş gerektiriyordu. Ancak inatçılığı ve öngörüsü uzmanlığına ihanet etti ve yüzüne darbe yedikten sonra bile oyun boyunca gülümsüyordu.
“Çeneme bir sopa yedim!” Harper bankta kayarken mutlu bir şekilde bağırdı ve kan olup olmadığını kontrol etmek için dilini çıkardı.
Harper ve diğer oyuncular hokeyin kendilerini iyi hissettirdiğini söyledi. Onlara yaşlanmanın doğal etkilerini savuşturmak için bir yöntem ve neden verdi.
Ve patenlerin üzerinde süzülerek aslında bir miktar hız üretebilirler.
Maslow, “Kaçmayı deneseydik hiçbir yere gidemezdik” dedi.
Ancak oyuncular aynı zamanda daha az somut bir şeyin, benlik, ritüelizm ve duyusal hafızanın girdabının her hafta onları buza geri çektiğini de ima etti.
Meredith hokey oynamak hakkında “Bu benim kişiliğimin bir parçası ve bu duygu gerçekten çok güçlü” dedi. “Belki de bu yüzden dayanıyorum, çünkü bu bana bir piste gitmeyi hatırlatıyor, sadece kapalı buz pistinde bulabileceğiniz o kokuları, o hokey kokularını koklamak.”
Schulz da aynı şekildeydi. Kahvaltısını ve öğle yemeğini 1969’da inşa edip açtığı pistte yiyordu. Günlerinin çoğunu çizim masasında çalışarak geçirerek, Salı gecesi maçlarını manevi bir merhem olarak görüyordu.
Dul eşi Jean Schulz, “‘Bana zevk veren tek şey bu’ derdi” dedi.
2000 yılında 77 yaşında ölene kadar oynadı. Birçok oyuncu da aynısını yapmak istediğini söyledi.
Ancak turnuvanın üzerinde yaralanma ve bedensel geçicilik hayaleti dolaşırsa, yaşlı oyuncular bunu kara mizahla etkisiz hale getirir.
Eugene, Oregon’dan emekli göğüs hastalıkları uzmanı Bob Carolan (82), yaklaşık 15 yıl önce buzda kalp krizi geçiren bir oyuncuyu hayata döndürdüğü bir olayı hatırladı.
10 yıl sonra bir turnuvada aynı adamla karşılaşan Carolan, “Snoopy’de şimdiye kadar yaptığım en iyi oyun” dedi. “İmplante edilebilir bir defibrilatörü vardı ama hâlâ oynuyordu.”
Sabahın erken saatlerinde oynadıkları maçın ardından Fading Stars buzdan çıktı ve ekipmanlarını çıkardı. Bir kutu Coors Light çıktı. Saat sabah 7.40’tı. Takımın kazaklarında bira şirketinin logosunu fark eden bir ziyaretçi, bunun sponsor olup olmadığını sordu.
Denver’dan 68 yaşındaki Murray Platt, “Aradığımız tek sponsorluk Viagra” dedi.
Ayrıca takımın açılış maçında dört gol atan, ikinci maçta ayak bileğini burkan ve üçüncülüğe yürüyen ayakkabıyla gelen Denver’lı 72 yaşındaki Dave McCay de soğuk bir gol attı.
Bu bacak ona daha önce de sorun çıkarmıştı – içinde 12 vida, bir çelik çubuk ve bir plaka bulunan bir fotoğrafı havaya kaldırmıştı – ve karısı çoktan yavaşça onun önceliklerini sorgulamaya başlamıştı. Ancak yavaşlamak aklının ucundan bile geçmedi.
McCay bir koltuk değneğine yaslanarak, “Bunun size daha iyi bir yaşam kalitesi sağladığına inanıyorum” dedi, “biraz topallamak zorunda kalsanız bile.”
