Bir orkestra sezonunun son haftaları okulun sonu gibi hissedebilir: herkes yıpranmış ve yaz çağırıyor. Geçen haftaki New York Filarmoni’deki program, orkestrayı daha da test eden geç kırılan bir eğri toptan önce bile bu ruh haline sahipti.
İspanyol şef Juanjo Mena, Ravel’in rapturous “Daphnis et Chloé” ile birlikte Soprano Renée Fleming ve Bariton Rod Gilfry’yi içeren bir orkestra şarkı döngüsü olan Kevin Puts’ın “The Light’ın Parlaklığı” nın New York’unun ilk çıkışında podyumda olacaktı.
Ancak Filarmoni Perşembe öğleden sonra – konserlerden sadece bir gün önce – Mena’nın yürütmeyeceğini duyurdu. Hiçbir neden sağlanmadı ve yönetimi sorgulamalara cevap vermedi. (Ocak ayında MENA, erken başlangıçlı Alzheimer hastalığı teşhisini açıkladı.)
Bunun yerine, Kaliforniya’nın Pasadena Senfonisi’nin müzik direktörü ve Filarmoni’nin yeni gelen şefi Brett Mitchell, devreye girdi. Mitchell, 2019’da Fleming ve Gilfry ile Colorado Senfoni’nde “Işık Parlaklığı” nı yönlendirdi.
“Işığın Parlaklığı” sanatçı Georgia O’Keeffe ve kocası, fotoğrafçı Alfred Stieglitz’in bir portresi. Libretto için Puts, yazışmalarından seçimleri kullanır – erken ilişkilerinin başı acelesinden ekşi ve O’Keeffe’nin New Mexico manzarasıyla derinleşen romantizmi. (Bu çalışma, yalnızca O’Keeffe’nin bakış açısına dayanan Fleming, “Mektuplar” ile daha önceki bir parça üzerinde genişliyor.)
Fleming göz önünde bulundurularak opera “Saatler” i yazan Puts, sesinin parlayan parlaklığına bayılıyor; Orkestra yazısı genellikle onu parlayan ses hallerinde yıkar ve Cuma günü lehine geri döndü. New York Filarmoni ilk çıkışını da yapan Gilfry, Stieglitz’i cila ile ele aldı, ancak rol O’Keeffe’nin kişisel ve sanatsal evrimi için bir folyodan biraz daha fazlası olarak işlev görüyor.
