LOS ANGELES — Nikola Jokic’in sahada tekrar tekrar yalpalamasını izledikten sonra, basketbolu taze toplanmış bir greyfurt gibi savunmanın üzerinde tutun, çark edin, duraklatın ve bir takım arkadaşını açık şuta götüren ip pas atışı yapın, aklıma bir soru geldi .
Bu adam için en iyi tek kelimelik tanımlayıcı nedir, NBA tarihindeki hiçbir oyuncuya benzemeyen ve şimdi Denver Nuggets’ı finale taşımanın eşiğinde olan bir oyuncu?
Joki mi…
Esas? Evet, bu kısmen isabet ediyor.
Joki mi…
Verimli? Hmm, bunda bir gerçeklik çekirdeğinden fazlası var.
O mu …
Zeki? Bagajla birlikte gelen bir değerlendirme olsa da bu doğru. Jokic beyaz ve evet, sahada bir fizikçi ama LeBron James ve zekaları için neredeyse yeterince itibar görmeyen bir dizi Siyah oyuncu da öyle.
Ne dersin …
Yavaş? Pekala, şimdi bir şeyin üzerindeyiz. Burada onun özel sosunu buluyoruz.
İki kez ligin en değerli oyuncusu olan Jokic’i hızlı twitch NBA’de ayıran şey, oynadığı hız veya daha doğrusu eksikliğidir, geldiği oyun hakkında bir eğitici kitap yazabilir ustalaşmak için: Basketbol ve Yavaşlığın Güzel Sanatı.
Bu özel fakülte tamamen sprint hızıyla ilgili değil. Jokic, hamlelerde oldukça hızlı hareket edebilir. Bir o kadar da nitelikseldir. Sahadayken, şartlar ne olursa olsun, zamanı kontrol ediyor gibi görünüyor. İstediği zaman, istediği yere hareket ederken, diğer tüm oyuncular kortta çılgınca hareket ediyor.
Cumartesi gecesi, Nuggets ve Lakers’ın ilk beş oyuncuları, Batı Konferansı finallerinin 3. Maçında tüyo vermeden önce Crypto.com Arena’da sahada toplanırken, diğer tüm oyuncular zıplıyor ya da gergin bir şekilde formalarıyla oynuyor ya da takım için avlanıyor gibiydi. birisi çak bir beşlik.
Jokic orta sahada öylece durmuş, odaklanmış ve bekliyordu. Şu anda ESPN’de televizyon analisti olan eski NBA baş koçu Jeff Van Gundy’nin maçtan önce bana söylediği ve yükselen Sırp’ı anlatan bir şeyi aklıma getirdi. “Tamamen sakin görünüyor. Jokic, John Wooden’ın ‘Çabuk ol, acele etme’ sözünün somut örneğidir.”
Van Gundy, “O mutlak bir mucize,” diye ekledi.
Bekle, bu adam, bir mucize mi? Jokic kaslı ama pek yırtık değil. Yaklaşık 2 fit uzunluğunda, neredeyse sıfırın altındaki bir buzdolabı kadar ağır ve pterodaktil kanatları olabilecek kollara sahip. 28 yaşında, hâlâ fiziksel gücünün en iyi olduğu yılların ortasında, ama Pazar gazetesinin üzerinden atlamaya çalışırken tökezleyebilir.
Ve yine de NBA’i domine ediyor
Bu sezonun play-off’larına başkanlık eden bir güç oldu, sürekli olarak yüksek oyun seviyesi sadece Miami Heat guardı Jimmy Butler ile eşleşti. 14 maçta 7 triple-double yaptı. 30’dan fazla puana sahip altı maç. Konferans yarı finalinde Phoenix’e karşı 53 sayılık bir şaheser. Sonra Lakers’a karşı 1. Maçı fiilen tek başına kazandı.
Ancak bu serinin 3. maçı Cumartesi günü başladığında Jokic bir ritim bulmakta zorlandı. Alışılmadık bir şekilde, bir süre itişip kakıştı ve faul sorunuyla eyerlendi. Ardından, dördüncü çeyreğin başlarında Lakers’ın kısa bir süre için 85-84 öne geçmesi ve James’in genç halini hatırlamaya başlamasıyla, Jokic’in içinde bir değişiklik oldu.
Aniden, tüm cephanelik oradaydı. Defleksiyonlar, ribaundlar ve yörünge atlama şutları. Kepçe, olta balıkçılığı geçer. Jokic, komuta eden, araştıran bir oyun kurucu olarak sahada top sürme yaptı. Bir Lakers defans oyuncusunu metodik olarak geri püskürttü. Zaman durma noktasına yakın bir şeye öğütülmüş gibiydi. Sonra Jokic döndü, döndü ve bir inçlik bir vuruşmuş gibi yumuşak bir turnike atmak için kısa bir süre sepete koştu.
Bu Zen’di: Sabırla bekle, zihni boşalt, bedeni sakinleştir, açıklığı gör, vur. Bu Jokic’ti.
Denver uzaklaştı, Jokic (ve yardımcısı Jamal Murray) tam uçuşta. Jokic, yaklaşık üç dakika kala 25 metrelik bir üçlük attığında, Nuggets 10 sayı farkla öne geçti. Sonunda 119-108 kazandılar.
Nasıl böyle bir usta oldu?
Jokic, 11 yıl önce memleketi Sırbistan’da 17 yaşındayken profesyonel oldu. Artık Golden State Warriors’ta asistan olan koçu Dejan Milojeviç, Jokic’in o günlerde aynı tekinsiz anlayışla çalıştığını hatırlıyor. Milojeviç’in “Nikola için en uygun hız” olarak adlandırmayı tercih ettiği hızda, acele etmeden hareket etti.
Jokic’in en azından profesyonel kariyerinin başında ihtiyacı olan şey, gelişmek için güç veya dayanıklılıktı. Eski koçu, Jokic’in iki şınavı bile tamamlayamadığı için yoğun bir kondisyon kursuna gitmek zorunda kaldığını iddia ediyor. Şekle girdikten sonra çiçek açmaya başladı.
Ancak forma girmek ve iyi koçluk yapmak tüm hikaye olamaz. Öyle olsaydı Jokic gibi 1000 oyuncu olurdu.
Nasıl bağlandığıyla ilgili bir şey var mı?
UC San Diego İnsan Performansı Optimizasyon Laboratuvarı direktörü Greg Appelbaum, “Etrafındaki bilgileri takip etme, sahada herkesin nerede olduğunu bilme, takım arkadaşlarını açmak için her zaman mükemmel zamanlanmış paslar verme, özel bir zihinsel yetenek gerektiriyor” dedi. , bilim adamlarının sporcuların bilişini inceledikleri yer.
“İleriye dönük çıkarım” Appelbaum, Jokic’in 94’e 50 fitlik sert bir ağaçlık alanda aksiyonun bir, iki ve bazen üç adım önünde kalma kapasitesini aradı.
Muhtemel ne?
Bir çitanın araziyi tarama ve olası av kaçış yollarını tahmin etme konusundaki gelişmiş yeteneğinde bir benzetme bulunabilir. Denver’ın 3. Maç galibiyetini izledikten kısa bir süre sonra Appelbaum, sporda, rakiplerin ve takım arkadaşlarının gelecekteki hareketlerini tahmin etme becerisi olduğunu söyledi. “Görünüşe göre Jokic bunu bu gece yapmış.”
Gerçekten de oldu.
Elbette, ustalığının nedeni ne olursa olsun, Jokic acele ederek dengesini bozmazsa bunların hiçbiri olmuyor. Temel bu.
Hız, toplumumuzu tanımlar. Daha hızlı, daha hızlı, daha hızlı mantra – bazen daha iyisi için ve giderek daha net hale geldikçe, genellikle daha kötüsü için. Ancak Nikola Jokic’i izlemek bir panzehir sağlıyor: zaman ayırmanın kalıcı gücü.
