Halk Tiyatrosu’nun ücretsiz Shakespeare in the Park yapımlarının emektarlarından biri olan Ato Blankson-Wood, elementlerle mücadele etmeye alışkındır. “Böcekler, tepemizde uçan helikopterler: Gerekli olan yoğun bir odaklanma var” dedi.
Ancak bu yazki “Hamlet” prodüksiyonu için daha derine inmek zorunda kaldı: Baş rolün ağırlığını hissetmekle kalmıyor, kendi deyimiyle “dünya yanıyor” ve hava kalitesi sorunları şimdiye kadar dört “Hamlet” performansının iptal edilmesini gerektirdi.
Yine de, Blankson-Wood kararlı.
Brooklyn’in Fort Greene semtindeki bir kafede yakın zamanda yaptığı bir röportajda, “O seyirciler arasında belki de ilk kez bir oyun izleyen veya bir gösteriyi izlemeye gelmekten çok heyecanlanan bir kişi olduğunu hatırlıyorum” dedi. “Ben buna odaklandım. Bu benim deneyimimle ilgili değil, onlar ve sahne ortaklarım için.”
Kenny Leon’un yönettiği “Hamlet”in bu açık havada sahnelenmesi, Blankson-Wood’un Central Park’taki Delacorte Theatre’daki beşinci prodüksiyonu. 2008’deki ilk filmi “Hair” aynı zamanda New York’ta profesyonel sahneye çıkışıydı. Daha sonra 2018’de “Twelfth Night”ta narsist Orsino’yu ve 2017 ve 2022’de “As You Like It”te Orlando’yu oynadı.
Leon’un modern giysili prodüksiyonu “Hamlet”te, Blankson-Wood trajik prensi çağdaş bir şekilde ele almayı seçti: askeri giysiler, dökümlü beyaz gömlekler ve gösterinin kostüm tasarımcısı Jessica Jahn’ın ilhamını öğrendikten sonra yarattığını söylediği koyu renkli bir kapüşonlu giymiş üzgün bir çocuk.
“En Hamletçi modern figürümüzün Kanye West olduğunu düşündüm” dedi. “Kamuoyunun gözünde bir ebeveynini kaybetmesine tanık olduk. O bir dahi olarak anıldı ve insanların ‘O iyi mi?’ Kararsızlık anlarını, kendi kendine konuşmalarının neler olabileceğini hayal etmenin heyecan verici olduğunu düşünüyorum.”
38 yaşındaki aktör, West’in son tartışmalarının kendisi için daha az ilgi çekici olduğunu söyledi. Bu şaşırtıcı değil. Blankson-Wood ile konuşurken, psişik dağınıklık için çok az zamanı olan bir sanatçı hissi ortaya çıkıyor. Her sabah günlük olumlamaları okur (“Slave Play” karakterinden ödünç aldığı, kısmen “I benödül”) ve vücudunu (spor salonunda egzersizler), zihnini (“Spark & Fire” veya Oprah Winfrey’in “Super Soul Sunday” gibi egzersiz sonrası podcast’leri) ve ruhunu (“odamın küçük bir yastığım, sunağım ve büyükannemi andığım bir bölümünde sabah meditasyonu”) meşgul ettiğinden emin olur.
“Manevi dünyayla ilgilenmeyi seviyorum” dedi. “Bu gezegendeki yaşam anlayışımın bir parçası, bu yüzden kendimi merkeze almak için her gün ona dokunmam gerekiyor.” “Hamlet”ten beri her gece bir köpük banyosu ekledi.
Siyah oyuncular tarafından icra edilen ve 2020’de Halk tarafından o yılın 16 Haziran tatiline denk gelecek şekilde yayınlanan oyunun “Olmak ya da olmamak” konuşmasının ortak çevrimiçi okumasına katıldıktan sonra prodüksiyona geldi. Parçanın danışmanı olan Leon, Blankson-Wood’un performansının gücü ve yumuşaklığından etkilendiğini söyledi.
Leon bir telefon görüşmesinde “Hamlet’i seçme zamanı geldiğinde, bunu George Floyd’un öldürülmesinin ardından incinmiş, ihanete uğramış ve sevilmemiş hisseden gençlerin gözünden anlatmak istedim” dedi. “Ato gibi, bu Hamlet de sevgiyle yol gösteriyor ve anlaşılmak için yalvarıyor. Gençlerin uğraştığı akıl sağlığı sorunları hakkında çok konuştuk çünkü bu prodüksiyonun sonunda küçük de olsa bir umut olmasını istedim.”
Leon, oyuncu kadrosuyla bir anlaşma yaptı: Shakespeare bilgini James Shapiro düzenlemelerini tamamladıktan sonra, oyuncuların tekrar satır eklemelerine izin verilecekti – ancak karşılığında kendi dizelerinin bir kısmından vazgeçmeleri gerekecekti. Yaklaşım, beş saatlik oyunun iki saat 45 dakikaya indirilmesine yardımcı oldu ve aile dinamiklerine odaklanmak için askeri ve kraliyet yönlerini çıkardı.
“Shakespeare’in nasıl genellikle akademisyenler tarafından kesildiğinden bahsediyoruz ve bazen onun sanatçılar tarafından kesilmesinin bir faydası olup olmayacağını merak ediyorum; Bir oyuncunun bakış açısından gerçekten neyin gerekli olduğunu görmek,” dedi Blankson-Wood. “Bu kesimle ilgili sorunlarım var. Meta teatralliğin çoğu gitti ve karakterin sevdiğim yönlerinden biri de bu, doğaya ayna tutmakla ilgili repliği gibi. Bazı şeyleri geri almak için savaştım.”
Oyuncu, Leon’un sayfadaki ve dışındaki “ateşli” tekniğine alışmanın biraz zaman aldığını, ancak Leon’un onu gidebileceğini düşündüğünden daha fazla zorladığını ekledi. (The Times için yaptığı incelemede, tiyatro eleştirmeni Jesse Green, performansının “role canlı bir öfke” kattığını belirtti.)
“Her gece duygusal olarak arınıyorum,” diye devam etti. “Gerekirse günümden parçalar alıp oraya dökebilirim ve gerekirse bu prodüksiyonun bunun için iyi olacağını biliyordum.”
Tiyatro sevgisi ve onunla olan ilişkisini tanımlama dürtüsü çocukluğuna kadar uzanıyor.
Silver Spring, Md.’de iki Ganalı göçmenin beş kardeşinin ortancası olarak dünyaya gelen Blankson-Wood, annesiyle birlikte film müzikalleri izleyerek büyüdü. Evi “kültürel olarak, çok geleneksel olarak Ganalı” olsa da, müzikallerin Amerikan ilgi alanlarına kültürel bir köprü oluşturduğunu ve bunun da oyunculuğa yol açtığını söyledi.
New York Üniversitesi’nde oyunculuk eğitimi aldı ve kısa bir süre sonra tesadüfen 2008 yaz sezonunu Michael Stuhlbarg’ın oynadığı başka bir “Hamlet” ile paylaşan Delacorte’de “Hair” yapımında kabilenin bir üyesi olarak rol aldı. “Hair”, Broadway’e ve ardından Londra’daki West End’e transfer olduğunda onunla kaldı, ancak 2011 müzikali “Lysistrata Jones”taki bir performansın ardından aktör, “yaptığım iş ile yapabileceğimi hissettiğim şey arasında” bir boşluk hissettiğini söyledi.
“Ticari müzikal tiyatronun arkasındaki ruh ve enerji, gerçekten ürünle ilgiliymiş gibi hissettiriyor” diye açıkladı. “Bunun iyi ya da kötü olduğunu düşünmüyorum ama ilgimin her zaman oyunlarda daha değerli olduğunu düşündüğüm süreç ve zanaatla ilgili olduğunu düşünüyorum. Yüksek lisansa gitme dürtüsü buradan geldi.”
Yale School of Drama’ya kaydoldu ve burada (daha sonra “Slave Play” sahne ortağı olacak olan) James Cusati-Moyer ile arkadaş oldu. Cusati-Moyer, ikilinin “gezici bir eylem gibi: herkesin bildiği bu ikili” haline geldiğini söyledi. “Sonra birlikte drag yapmaya başladık.”
2013’te, Yale Cabaret’nin açılış törenindeki “Yale School of Drag” gösterisinin yanı sıra sınıf arkadaşları tarafından yazılan “We Know Edie La Minx Had a Gun” adlı ve daha sonra Brooklyn’de 2016 sunumu olan bir drag oyununda sahne aldılar. Blankson-Wood rolünü tekrarlayamadı; Halkın önünde Charles Isherwood’un “The Total Bent”te çığır açan bir performans olarak tanımladığı şeyi veriyordu. Yerine mi? Gelen bir Yalie, Jeremy O. Harris adında.
Üçü arkadaş oldu ve Harris, “Slave Play”de şüpheli seks terapisi gören üç ırklararası çiftten biri olan Gary ve Dustin karakterlerini geliştirirken diğer ikisinin arkadaşlığından ilham aldı.
Cusati-Moyer, “Bu karakterler bizden ilham aldığı, ancak özellikle Ato ve ben olmadığımız için çok zor bir bölgede gezinmek zorunda kaldık” dedi. “Ama bu rolü birlikte yapmayı hayal edebileceğim başka kimse yok. O, kalbinin her köşesini ortaya koyuyor ve bu, hem kendi işine hem de çevresindekilerin çalışmalarına karşı doğuştan gelen bir özen ve takdirle geliyor.”
Gösteri 2019’da Broadway’de açıldı ve her iki oyuncu için de onaylar dahil olmak üzere 12 Tony adaylığı kazandı; Harris; ve daha sonra Minetta Lane Theatre’da “Long Day’s Journey Into Night”ın 2022 Covid dönemi uyarlamasında Blankson-Wood’u yöneten yönetmen Robert O’Hara.
Blankson-Wood, “Bu içsel, tecrit edici roller beni cezbetmiyor ama yüksek lisansa gittiğimde bir şey oldu, bir musluk açılmış gibi hissettim ve duygusal uygunluk benim vazgeçilmezim oldu,” dedi.
“Slave Play”den sonra şöyle devam etti: “İçsel değerimin çok farkındaydım çünkü karakterimin çıktığı yolculuk buydu. Artık sürecimin sahipliğini almanın ne demek olduğunu gerçekten anlıyorum ve sesimi bu şekilde buldum.
“Ondan, ‘Uzun Günler’den ve bundan sonra, hafif ve içten bir şeye hazırım.”
