Avrupa Birliği’nin ormansızlaşmayla bağlantılı ithalat yasağı, iklim politikasında bir “altın standart” olarak selamlandı: gezegeni öldüren sera gazlarının atmosferden uzaklaştırılmasına yardımcı olan dünya ormanlarını korumaya yönelik anlamlı bir adım.
Yasa, tüccarların etten kitaplara, çikolatadan kömüre, rujdan deriye kadar baş döndürücü çeşitlilikteki ürünlerin kökenlerini takip etmelerini gerektiriyor. Gelecek yıl yürürlüğe girecek olan yetki, Avrupa Birliği açısından bloğun iklim değişikliği konusunda küresel bir lider olarak oynadığı rolün bir kanıtıdır.
Ancak politika, gücün değiştiği ve uluslararası kurumların parçalandığı bir dünyada, iklim değişikliğinin gerektirdiği ekonomik ve politik dengelerin nasıl sağlanacağı konusunda şiddetli çelişkilere kapılmış durumda.
Gelişmekte olan ülkeler öfkelerini dile getirdiler; Malezya ve Endonezya en çok ses çıkaranlar arasındaydı. İki ülke birlikte, Avrupa Birliği’nin yasağı kapsamındaki yedi kritik üründen biri olan dünyadaki palmiye yağının yüzde 85’ini sağlıyor. Ve yasanın ekonomilerini riske attığını savunuyorlar.
Onların gözünde zengin, teknolojik açıdan gelişmiş ülkeler ve eski sömürge güçleri bir kez daha şartları dikte ediyor ve ticaretin kurallarını kendilerine uygun olduğunda değiştiriyor. Endonezya ekonomi bakanı “düzenleyici emperyalizm” dedi.
Bu görüş, gelişmekte olan ülkelerin, hüküm süren uluslararası düzenin onların kaygılarını göz ardı ettiği yönündeki şikâyetleriyle örtüşmektedir.
