Avustralya’nın Yeni Kraliçesi

Sam Kerr’in ses tonu zar zor değişti. Henüz bunu düşünecek zamanı olmadığını söyledi. Bunu aklının bir köşesine koymuştu. Dikkatini odaklayacağı başka şeyler vardı.

Kerr’in yanıtı, donma noktasına kadar sessizdi ve bu teklifin, bazılarına hayatlarının teklifi olduğu izlenimini verdi, yoğun bir programdaki başka bir madde işareti, yapılacaklar listesindeki başka bir madde: Barselona yolda. Liverpool ligde. Westminster Abbey, Kral Charles III’ün taç giyme töreninde Avustralya’nın bayrağını taşıyacak. Everton deplasmanda.

Tabii ki, Avustralya başbakanı tarafından taç giyme töreninde ülkesinin bayrağını taşıması için özel olarak seçilmesinin “inanılmaz, inanılmaz bir onur” olduğunun bilincinde olduğunu söyledi. Muhtemelen “10 veya 15 yıl sonra çocuklarıma anlatacağı” türden bir şey olacağını kabul etti.

Sadece bunun fikri onu şaşırtmadı. Gerçekten de o kadar umursamazdı ki, rol teklif edildiğinde ilk içgüdüsünün onu geri çevirmek olduğunu kabul etti. Bir taç giyme törenine katılamayacak kadar meşgul olduğunu düşünüyordu. O gün bir eğitim seansı olacağını varsaydı. Sırf bayrak taşımak için eğitimi kaçırmak istemiyordu.

Ancak onu tanıyanlar ek bir açıklama sunacaktır. Kerr, uzun süredir kadın futbolunun muhtemelen en iyi oyuncusu olarak görülüyor. Bir süreliğine gezegendeki en yüksek maaşlı kadın oyuncuydu.

Takım arkadaşları, meslektaşları ve arkadaşları, statünün getirdiği hiçbir şeyin – profil, para, görevli baskısı – onda en ufak bir iz bırakmadığını iddia etmekte hemfikirdir. Avustralyalı takım arkadaşı Mary Fowler, “Gerçekten ürpertici görünüyor,” dedi. “Hissedebileceğim herhangi bir baskı onun için kat kat artıyor. Ben de aynen şöyleyim: Bununla başa çıkabildiği ve onu etkilemiyormuş gibi göründüğü için ona destek.

Bu, dedi, tam da Kerr’in kim olduğu. Aynı zamanda, Kadınlar Dünya Kupası’nda ülkesini bir kez daha omuzlarında taşımaya hazırlanan Avustralya’nın bu ay tam da ona ihtiyacı olan kişi.

29 yaşındaki Kerr, bir süredir süperstar. Dört yıl önce, Chelsea onu imzalamak için teklifini hazırlarken, kulüp yönetimi yatırım için bir dava açmak zorunda kaldı. Hem hizmetlerini alma ücreti hem de maaşı, o zamanlar kadın futbolunun standartlarına göre önemli taahhütlerdi.

Onların durumu, paranın pazarlanabilirliği karşısında cüce olmasıydı. Kerr, o aşamada, Avustralya’daki spor giyim üreticisi Nike’ın yüzüydü. İmza olasılığı, Avustralyalı yayıncı Optus Sport’un İngiltere’deki Kadınlar Süper Ligi haklarını alma kararında itici bir güç oldu. Chelsea’nin yönetim kuruluna Kerr’in pahalı olduğu fikrini düşünmemesi, onun imzasını bir pazarlık olarak görmesi söylendi.

Bu yaz bunu kanıtladı. Kerr, yalnızca tarihin en büyük Kadınlar Dünya Kupası’nın değil, aynı zamanda Avustralya’nın kendi topraklarında kazanmayı umutsuzca umduğu bir Dünya Kupası’nın tartışmasız yıldızı, ana olayı, ana karakteri.

İmajı ülke çapında sıvandı. Turnuvanın tüm pazarlama kampanyalarında önde ve merkezdedir. Sidney’in popüler banliyösü Marrickville’deki bir duvar resminde Prenses Leia ve John Lennon ile birlikte tasvir edilmiştir ve FIFA video oyununun güncellenmiş bir baskısının kapağında yer almaktadır. Bir otobiyografi yayınladı. Eski takım arkadaşı Kate Gill’in dediği gibi, “ekip için poster kişi”.

Görünüşe göre her büyük haber kaynağı, Batı Avustralya’da, Perth’in hemen dışında, Fremantle’da yetiştirilme tarzının bir hesabını yayınladı ve ailesinin zengin spor geçmişini – hem babası hem de erkek kardeşi profesyonel olarak Avustralya Kuralları Futbolu oynadı – ve onun ve ailesinin başlangıçta “nefret ettiği” bir sporda öne çıkmasıyla ilgili bir açıklama yaptı.

Optus anlaşmasını bir araya getiren televizyon ve medya yöneticisi Jon Marquard, “O burada her yerde,” dedi. “Eğer bu Dünya Kupası’nın bir simgesi varsa, o da o. İçinde bulunduğu pozisyon aslında oldukça sıra dışı bir şey. Evrensel saygı açısından, onunla aynı seviyede olan birini düşünemiyorum.”

Onun yerine Avustralya’daki sporcu akranları, mirasları zamanla biraz parlatılmış olan tarihi olana yöneliyor: koşucu Cathy Freeman, yüzücü Ian Thorpe, tenisçi Ashleigh Barty. Mevcut akranları, geleneksel ulusal spor kriketinde bile, hem ragbi hem de AFL kodları karşılaştırılamaz.

Avustralya gibi sporun tükettiği bir ülkede – deneme yazarı ve düşünür Donald Horne’un 1964’te ifade ettiği gibi “birçok Avustralyalı için spor hayattır ve geri kalanı gölgedir” – bu büyük bir onurdur. Marquard, bu geniş popülariteyi yalnızca Kerr’in özellikle Avustralya dışındaki başarılarına değil, doğasına da bağlıyor.

Bir kişinin başarısının onların içerlenmesine veya eleştirilmesine neden olduğu bir duruma atıfta bulunarak, “Tarihsel olarak biraz uzun haşhaş sendromu yaşadık” dedi. “Avustralya’da genellikle kendinizi aşmama konusunda bir kültürel ahlak vardır. Bunu yapan herkes otantik olarak görülmeme eğilimindedir ve bu, kültürün merkezinde yer alır.

“Nick Kyrgios gibi birinin yaptıklarına saygı duyabilirsiniz ama oldukça bölücü olabilir. Oysa Sam’de bu kibir yok. Gerçek olarak görülüyor. Tüm takım, gerçekten: Maçlardan sonra hayranlarla sohbet ederek uzun yıllar geçirdiklerini görüyorsunuz. Sam, üzerindeki tüm taleplere rağmen oldukça sağlam kaldı. Oldukça dikkat çekici.”

Avustralya’nın defans oyuncusu Steph Catley, The Sydney Morning Herald’a yaptığı yorumlarda bunu daha kısa ve öz bir şekilde dile getirdi. “Dışarıda,” dedi. “O tıpkı şöyle: ‘Blah. Ben Sam. Bu benim.’ O hâlâ öyle.”

Bu, Kerr’in statüsünden – ve artık omuzlarına yığılan beklentiden – korkmak yerine, onu yalnızca hoş karşıladığı değil, aynı zamanda teşvik ettiği anlamına gelir. Yarı düzenli bir şekilde, bu turnuvayla ilgili umutlarından ve turnuvanın kendisine – ve Avustralya’da kadın futboluna ne sağlayacağından – “Cathy Freeman anı” olarak adlandırdığı, koşucunun Sidney’deki 2000 Olimpiyatları’nda 400 metredeki ikonik zaferine atıfta bulunarak konuştu.

Kerr, Avustralya’yı aynı stadyumda bir Dünya Kupası galibiyetine götürmenin, sonraki nesil Avustralyalılar üzerinde hemen hemen aynı etkiye sahip olacağını öne sürdü.

“Baskı yoksa, muhtemelen dürüst olmak gerekirse o kadar da büyük bir oyun olmadığı anlamına gelir,” dedi bu ay. “Baskı bir ayrıcalıktır ve ben baskıyı severim. Bir veya iki anın kariyerinizin yolunu gerçekten değiştirebileceği bir anda olmayı seviyorum ve bence bu Dünya Kupası o anlardan biri.”

Kerr, Mayıs ayında Westminster Abbey’deki tam rolü hakkında düşünmesine izin verdiğinde, biraz gergin olduğunu itiraf etti. Tek yapması gereken başbakan Anthony Albanese’nin önünde birkaç adım yürümekti ama bunu omzunda Avustralya bayrağı ve dünyanın gözleri üzerindeyken yapmak zorundaydı.

Bu, bu yıl katıldığı ilk taç giyme töreniydi. Umudu, çok daha önemli bir role sahip olacağı bir tane daha olması. Fark şu ki, bu sefer hiç gergin değil.