Kargo gemisi Dali’nin Baltimore’daki Francis Scott Key Köprüsü’nün altından süzülmeye hazırlanmasından sadece birkaç dakika önce, geminin alarmları çalmaya başladı. Işıklar söndü. Motor durdu. Mürettebatın gemiye manevra yapmak için kullandığı dümen bile donmuştu.
Gemiyi onarmak için yoğun çabalar sürerken, kılavuz kaptan amaçsız geminin felakete doğru sürüklendiğini fark etti ve yardım çağırdı.
Geminin en önemli işletim sistemlerinin art arda çökmesi, Dali’yi başıboş bıraktı, sonunda Key köprüsüyle çarpıştı, açıklığı nehre düşürdü ve altı kişiyi öldürdü. Ancak bu hafta mürettebat hâlâ gemiyi nasıl çözeceklerini ve ölenlerin cesetlerini nasıl kurtaracaklarını çözerken, araştırmacılar da en temel soruya yöneliyorlardı: Mümkün olan en kötü anda böylesine feci bir başarısızlığa ne sebep olmuş olabilir?
Dünyanın dört bir yanındaki mühendisler, kaptanlar ve denizcilik yetkilileri, endüstrinin en büyük gemilerinin, birkaç on yıl öncesine göre dört kat daha fazla kargo taşıyabildiği, on binlerce kişiyi taşıyabilecek köprülerin altında sıkışık şehir limanlarında seyredebildiği bir çağda bu cevabı bekliyor. bir günde insan sayısı,
Soruşturmayı izleyen mühendislere ve nakliye uzmanlarına göre şimdiden birkaç önemli soru ortaya çıkıyor ve bunların çoğu, sadece ışıklar, navigasyon ve dümen değil, aynı zamanda 384 metrelik gemideki hemen hemen her sisteme güç sağlayan elektrik jeneratörlerine işaret ediyor. Devasa dizel motora yakıt, yağ ve su sağlayan pompalar.
Pilot tarafından bildirilen “tamamen elektrik kesintisini”, büyük ticari gemilerin artık bir dizi otomasyon, bilgisayarlı izleme ve tam da böyle bir felaketi önlemek için tasarlanmış yerleşik yedeklilik ve yedekleme sistemleriyle çalıştığı günümüz denizcilik dünyasında açıklamak zordur.
