Şu sıralarda FPS dünyasını meşgul eden tek bir oyun var: BattleBit Remastered. Roblox’tan fırlamış üzere görünen bu oyun, kısa müddette milyonlarca oyuncuya ulaşmayı başardı. Her gün on binlerce oyuncunun birbiri ile kapıştığı bu oyunu hakikaten özel kılan şeyler var.
Sık sık övgü alan oyunu tecrübe etmemek olmazdı. Ben de birkaç hafta içerisinde BattleBit’i bu kadar “özel” yapan sebepleri aradığım bir maceraya çıktım. Sonuçlar ise hem beni hem de sizi şaşırtacak…
Yanlış anlaşılmasın bu bir inceleme değil. Tam karşıtı daima birlikte BattleBit’i bir anda Steam listelerinin en doruğuna taşıyan özelliklerine yakından bakacağız.
Hazırsanız, başlayalım!
1 – Özlediğimiz Savaş Hissi
Kendinizi bir yaz akşamında internet kafede hayal edin. Arkadaşlarınızla birlikte Battlefield Vietnam’ı açtığınızı, botlara karşı savaşırken neler hissettiğinizi hatırlıyor musunuz? İşte BattleBit size o hoş nostalji hissini yaşatmayı başarıyor.
Tam olarak ismini koyamadığım bir his bu. Yalnız BattleBit, güya sırtımda kolay kolay erişemediğim bir kaşıntıyı dindirebilen yardımcı bir el üzere. Haftalardır ne olursa olsun birkaç el BattleBit oynamaktan geri duramıyorum. Elbette bu hissi yaratan sebeplerin kimilerine birazdan değineceğim ancak genel manada oyun başınızdaki birtakım ilkel hislere hitap etmeyi başarıyor.
BattleBit’in sıkıntısız çalışması, oynanış kalitesi ve topluluğu sizi sahiden eski günlere götürmeyi başarıyor. Bununla birlikte grafiklerine bakıp kendisine “basit” bir oyun gözüyle bakmayın çünkü nitekim hardcore FPS oyuncuları için tasarlanmış bir oyun kendisi.
Örneğin kurşunları yedikten sonra “bekleyeyim de geçsin” üzere bir durum yok. Bandajınızı kullanarak yaranızı kapatmak durumundasınız. Aksi takdirde kanamadan ölebiliyorsunuz. Oyuncu kümesinin da yetenekli bireylerden oluştuğunu belirteyim.
2 – Silahlar, Sınıflar, Özelleştirme
Yazı içerisinde BattleBit ve Battlefield’ı sık sık karşılaştırdığımı göreceksiniz. Zati oyunun isminden da anlayabileceğiniz üzere kendisi aslında bir Battlefield klonu. Bilhassa 2042 fiyaskosunun akabinde geliştiriciler, eski ve nostaljik Battlefield oyunu hissini geri getirmek istemiş.
Bunu da başarmışlar. Örneğin oyunda, Battlefield’dan tanıdığımız “sınıf” sistemi var. Oyuncular 6 farklı sınıf içerisinden istediğini seçebiliyor. Her sınıf kendi içerisinde kullanabileceği birtakım silahlara sahip. Örneğin Recon, keskin nişancı tüfekleri kullanabilirken Assault kendisine özel taarruz tüfekleri kullanabiliyor. Altıncı ve özel Squad Leader sınıfı ise yalnızca ek mermi ve mühimmat ile değil, çağırabileceği özel akınlar ile oyuna renk katıyor.
Yine birden fazla FPS oyunundan tanıdığımız silah geliştirme özelliği, BattleBit’te de mevcut. Oynadığınız silahla düzey aldıkça silahınıza daha farklı eklemeler yapabiliyorsunuz. Açık konuşayım, yalnızca 3 kişinin geliştirdiği bir oyunda bu kadar özelleştirme seçeneğinin olmasını aklım almıyor.
Her silahın da kendisine nazaran geri tepme hissiyatına sahip olması hoş. Keskin nişancı tüfeklerinde atıştan sonra mermiyi çembere vermeniz için tekrar ateş tuşuna basmanız gerekiyor. Şu ana kadar özel olarak bir silahın ortalığı karıştırdığını görmedim. Kriss Vektor şu sıralar biraz fazla kullanılıyor o kadar.
3 – Devasa Haritalar Ve Atmosfer
Özlediğimiz savaş hissi diyorum ya, işte o hissi yaratan şeylerden biri haritalar katiyen. BattleBit’te birbirinden farklı atmosferlere sahip birden çok harita bulunuyor. Daha da güzeli, Bad Company ile başlayan “yıkılma” efektleri BattleBit’te de mevcut. Sığındığınız yerler kısa müddette birer harabeye dönüşebiliyor. Başladığınız haritalar savaşın sonunda adeta yıkıntı kentlere dönüyor.
Harita dizaynları da epey yeterli. Her haritada sağ ve sol kanadı kullanabileceğiniz art yollar bulunabiliyor. Keskin nişancılar için devasa kuleler, sıcak çatışmaya konut sahibi yapan binalar ve çok daha fazla ince tasarım oyunun her haritasında karşınıza çıkıyor.
Haritaların atmosferleri de birbirinden hoş. Örneğin bir kısımda gerçek bir kent savaşında buluyorsunuz kendinizi. Yolda bırakılan araçların ortasına sığınıp çatışmayı sürdürüyorsunuz. Bir öbür kısımda ormanın içerisinde gerilla savaşı veriyor, bir diğerinde devasa bir nükleer santralin eşiğinde savaşıyorsunuz. Çeşitlilik şimdilik çok uygun anlayacağınız.
Daha da güzeli, yapılan açıklamaya nazaran topluluk sunucuları da yakında oyuna eklenecek. Bu da eğlenceyi biraz daha artıracaktır.
4 – Proximity Chat
Proxy chat’in son yıllarda pek çok oyun tarafından kullanılan bir özellik haline geldi. Ama FPS dünyasında BattleBit’in kullandığı sistem bir birinci olacak üzere. Öncelikle bu stil objektif temelli oyunlarda irtibatın çok değerli olduğunu söylemek gerek. Kendi squad’ınız ile konuşmak ve koordineli bir atak gerçekleştirmek bu manada çok işe yarıyor.
Yalnız işin daha da eğlenceli kısmı, öldüğünüzde ortaya çıkıyor. Öldüğünüz an mikrofonunuz açılıyor ve kısa müddetliğine de olsa konuşabiliyorsunuz. Oyuncular bunu harika bir cümbüş haline getirmiş durumda. Savaşın ortasında düşmanlar tarafından basılmış bir binanın içerisinde, kadronuzun öbür üyelerinin öldüğünü duyabiliyorsunuz. Yardım çığlıklarının yankılandığı koridorlarda çatışmak, atmosferi artırıyor.
Ayrıca oyuncular hakikaten role giriyor.
Tabii bu denkleme bir de “oyuncu taşıma” mekaniği eklenmiş. Yere düşen arkadaşlarınızı savaşın dışına taşıyabiliyor, medic’lerin ellerine teslim edebiliyorsunuz. Yani inanılmaz eğlenceli bir oynanış var ortada.
5 – Eğlence
Zaten BattleBit’i bu kadar özel yapan şey de eğlenceli olması. Şahsen kendisi bana her gün gidip internet kafede CoD oynadığım günleri anımsattı. Yalnızca birkaç el de olsa her gün kendimi BattleBit içerisinde bulmaya başladım. Olağan kaideler altında uzun süren oyunlar, beş dakika üzere gelmeye başladığında eğlendiğinizi de anlıyorsunuz.
Son vakitlerde Steam’deki oyunlara gelen artırımlar yüzünden oyun satın alabilmek epeyce zorlaştı. Ama BattleBit Remastered 180 liralık fiyatı ile sizlere uzun ve keyifli bir oynanış vadediyor.
İsterseniz 127 v 127’lik haritalarda, isterseniz 32 v 32’lik haritalarda bu cümbüşün tadına varabilirsiniz. Üretimcileri da her geçen gün oyunu daha âlâ hale getiriyor. Daha ne olsun?
