Yeni bir araştırma, bebeklerin ağlamasına vakit tanımanın aslında onların gelişimine katkıda bulunabileceğini gösteriyor. Anne babaların bebeğin küçük ağlamalarını duyduğunda çabucak harekete geçmeleri yaygın bir refleks olsa da, bu metot üzerinde yapılan yeni çalışmalar farklı bir tablo sunuyor.
The Journal of Child Psychology and Psychiatry tarafından yapılan son araştırmalar, bebeklerin ağlamasına müsaade vermenin hiçbir olumsuz tesire yol açmadığını ortaya koydu.
Bebeklerin gelişiminde rastgele bir davranışsal bozukluk gözlemlenmezken, anne-bebek bağının da ziyan görmediği belirlendi. Hülasa, bebeğin orta sıra ağlamasına müsaade vermek, düşündüğünüz kadar ziyanlı değil.
Başka bir araştırma, geceleri ağlamaya bırakılan bebeklerin daha yeterli bir uyku nizamına sahip olduğunu gösterdi. Deneyde bebekler iki kümeye ayrıldı: ağlamalarına müsaade verilenler ve yatmadan evvel kucaklananlar. Birinci kümedeki bebeklerin daha az uyanıp, daha süratli uykuya daldıkları gözlemlendi.
Bebeğinizin gereksinimlerine çabucak karşılık vermemek, ona kendi kendini sakinleştirmeyi öğretme fırsatı sunabilir. Profesör Dieter Wolke, bebeklerin kendilerini sakinleştirmeyi öğrenmek için biraz yalnız kalmaya gereksinimleri olduğunu belirtiyor. Bu alışkanlık, sadece gündüzleri değil, geceleri de onların kendi kendilerine uykuya geçmelerine yardımcı olabilir.
Bazı bebekler, fazla uyarıldıklarında güçlerini bırakmanın en düzgün yolunun ağlamak olduğunu öğrenirler. Bu süreç, bebeklerin uyanıklıktan uykuya geçişi öğrenmeleri için gereklidir. Birçok ebeveyn, bu usulü uyguladıktan yalnızca birkaç gün içinde olumlu sonuçlar aldıklarını bildiriyor.
Ağlamaya bırakma formülü, çocukların daha az titiz ve yaramaz olmalarına yardımcı olabilir. Bu metot, çocukların kendi kendilerini yatıştırmalarını gerektirdiği için, vakitle daha az öfke nöbeti geçirebilirler. Günlük ömürde kendilerini daha memnun hissederler ve uyku saatleri artık bir sorun oluşturmaz.
Kendini sakinleştirme hünerini kazandıktan sonra, çocuklar gece uyandıklarında tekrar uykuya dalmakta zorlanmazlar. Ebeveyn yardımına muhtaçlık duymadan kendi başlarına uykuya geçebilirler, yalnızca emin olmak için ebeveynlerinin yakınlarda olduğundan emin olmak için ağlayabilirler.
