“Macbeth”, Shakespeare’in sözde “sorunlu oyunları”ndan biri değildir, ancak yine de merkezdeki çiftin büyük çelişkileri ve tersine dönüşleri, onu sahneleyenler için sıklıkla sorun teşkil eder.
Şu anda yayınlanmakta olan iki “Macbeth” prodüksiyonu – Brooklyn’deki Polonsky Shakespeare Center’da Royal Lyceum Edinburgh’un “Macbeth (An Undoing”)’i ve Shakespeare Theatre Company’nin Washington’daki “Macbeth”i – metne karşıt yaklaşımları, özellikle de tasvirlerini ele alıyor. Lady Macbeth’in. Sonuç olarak, biri diğerinden daha başarılı olan iki farklı türde trajedi ortaya çıkıyor.
Zinnie Harris’in yazıp yönettiği “Macbeth (Bir Geri Alma)” projesi, Shakespeare’in trajedisindeki kadın karakterleri yeniden değerlendirmeyi amaçlıyor. Theatre for a New Audience ve Rose Theatre tarafından sunulan oyun, malzemenin gevşek bir uyarlaması olarak başlıyor: İskoçya adına savaşan ünlü bir asker olan Macbeth, üç tuhaf kız kardeşten iki terfi alacağına dair bir kehanet duyar. tahttaki biri de dahil. Macbeth’ler daha sonra yollarına çıkabilen herkesi öldürerek iktidara giden yolu açarlar.
Bazı modern anlatımlar, romantik bir ilişkinin gereksiz fan-kurgu tarzı eklenmesi ve bazen dördüncü duvarı yıkan, bazen de hizmetçi olarak görünen cadıların daha büyük bir gösterisi dışında, gösterinin ilk yarısının büyük bir kısmı bunu takip ediyor. orijinal. Ancak ikinci yarıda üretim yön değiştiriyor; Ellerindeki kanı temizleyemeyen kişi Macbeth’ti. Genellikle Lady Macbeth’e özgü bir çılgınlığa doğru inerken, Lady Macbeth krala dönüşür. Hatta etrafındakiler ona “efendim” ve “kral” diye hitap etmeye başlıyor. Lady Macbeth’in, düşük yapmayı önlemek için ilaç aradığı ancak çocuğunu kaybettiğinde ödemeyi ihmal ettiği cadılarla kendi geçmişi olduğu ortaya çıktı.
Lady Macbeth, kocasını düşükler konusunda suçlayıcı bir şekilde sorguya çekerken, “Yani sonuçta kısırlığa düştüm” diyor. Bu cümle, oyunun “Macbeth”in toplumsal cinsiyet politikasına ilişkin belirsiz ve daha geniş söylemi çürütmek için sunduğu birkaç cümleden biri. “Belirsiz” çünkü “Macbeth (Bir Geri Alma)”nın nihai ironisi (ve başarısızlığı), orijinalin cinsiyet politikalarını alt üst etmeye çalışırken aslında kendisiyle çelişmesi, karakter eğrilerini ve temalarını büyük ölçüde tutarsız hale getirmesidir. Yani bu Lady Macbeth, kısırlığıyla karakterize edilmekten şikayetçi, ancak yine de onun çocuk sahibi olma konusundaki takıntılı arzusunu en çok vurgulayan materyal, Shakespeare’in metninde bulunmayan, bu oyuna yapılan benzersiz eklemelerdir.
Lady Macbeth’i oynayan Nicole Cooper, yapımın ilk yarısında karakterin daha gerçekçi, gerçekçi bir yorumunu sunduğunda elinden gelenin en iyisini yapıyor. Ancak o ve Adam Best’in canlandırdığı Macbeth’in kimyası eksik ve oyuncular, oyundaki rol değişikliklerinin karakterleri genişletmek yerine onları düzleştirdiği gerçeğini inkar edemez. Shakespeare zaten bu karakterler arasında bir tersine dönüş inşa etmişti; Macbeth’in erken dönem tereddütleri ve ihtiyatlılığı dizginsiz bir kararlılığa dönüşürken, Lady Macbeth’in erken dönem kararlılığı suçluluk ve deliliğe dönüşüyor.
