Çocukluğumuzda yaşadıklarımız her vakit bizimledir. Bu yüzden kaygılarımızın da bizi terk etmemesi olağandır.
Örneğin küçüklükte karanlıktan korkmak yaygın bir durumdur. Çocuklar karanlıkta, etrafı anlamalarını sağlayacak görüntüler olmadığı için yalnız olduklarını düşünür ve inançsız hissederler.
Yetişkinlikte ise bu karanlık korkusu, karanlıkta denetimin elde olmaması hissiyle ilişkilendirilebilir.
Araştırmaya nazaran, araştırmaya katılan yetişkinlerin yarısı hala karanlıktan korkmakta. Ayrıyeten yorgandan ayak sarkıtmaktan(%18) ve konutta tek başına kalmaktan(%41) da korkulmaktadır. Kabuslarda en korkulan durumlar ise kovalanma(%28), yüksekten düşme(%26), diş dökülmesi(%15) biçimindedir.
Katılımcıların beşte biri, hava karardığında meskenlerinde olmayı seçmekteler. Dörtte biri ise ışık açık uyumayı tercih ediyor.
