Luton Town’ın Mayıs ayında Premier Lig’e yükselmesinden birkaç gün sonra, inşaat ekipleri taşınıyordu ve stadyumu Kenilworth Road’da iskele kuruluyordu. Kulübün, dünyanın en zengin, en popüler ligine dönüşünden bu yana İngiliz futbolunun en iyi uçuşundaki ilk iç saha maçına daha üç ay bile yoktu. Yapılması gereken endişe verici miktarda iş vardı ve bunu yapmak için neredeyse yeterli zaman yoktu.
Luton’un stadyumu bir süredir İngiliz futbolunda bir tür gerileme oldu: meydan okurcasına sıkışık, pişmanlık duymadan yıkılmış, çoğu takımın daha modern, daha rahat, muhtemelen sadece biraz mülayim.
Yine de Kenilworth Road, hem bir fark noktası hem de bir gurur noktasıydı; bu, kulübün zayıflık yerine bir güç kaynağı olarak görmeye başladığı bir özellikti.
Geçen sezon savunma oyuncusu Amari’i Bell, sahanın sevecen takma adını kullanarak, “Kimsenin Kenny’ye gelmekten hoşlandığını sanmıyorum,” demişti. “Chelsea ile oynadığımızda, bundan zevk aldıklarını düşünmüyorum. Buraya gelirseniz ve aklınız yerinde değilse, gitmek için sabırsızlanıyorsunuz.”
Yine de Premier Lig, kulübün bu gizli silahın ucunu biraz köreltmesini emretti. Ne de olsa sürdürmesi gereken bir imajı var ve bu, tüm stadyumlarının belirli kriterleri karşılamasını sağlamak anlamına geliyor.
Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, Kenilworth Road bunu yapmadı ve bu nedenle Luton, yıllardır stadyumda ilk önemli değişiklikleri yapmak zorunda kaldı. İşin aslında o kadar kapsamlı olduğu ortaya çıktı ki ekip, Cumartesi gününden bir hafta sonra oynanması planlanan ilk iç saha maçının ertelenmesini istedi çünkü en kritik yenilemelerin zamanında tamamlanacağını garanti edemiyordu.
Takılacak yeni projektörler, iyileştirilecek eski projektörler vardı. Haber toplantıları için 100 gazetecilik oturma yeri, 50 televizyon ve veri analiz kamerası için pozisyon ve lig yayıncıları için stüdyo alanı olan bir odaya ihtiyacı vardı. Tek tek yorumcuların maçları çağırdığı yüksek levrek olan portalın kaldırılması, yanmaz malzemeyle kaplanması ve yeniden takılması gerekiyordu.
Belirli bir ferman gevşetildi – Luton sezona tarlanın altına kurulu yerden ısıtma ile başlamayacak – ancak hazırlıklar yine de devasa bir girişimdi. Kulübün genel müdürü Gary Sweet, maliyetin 15 milyon doları bulduğunu ve arttığını tahmin etti, ancak Luton’un çok az seçeneği vardı. Premier Lig’e çıktığınızda kurallar değişir.
Luton’un dünyanın en zengin ligine en son 30 yıl sonra gelişi, İngiliz futbolunun öz kimliğinin merkezinde yer alan bir tür peri masalının doruk noktasıdır. Luton’un yıllarca unutulmaya yüz tuttuktan sonra yarı zamanlı rakiplerle karışarak altıncı aşamada mahsur kalmasının üzerinden sadece on yıl geçti.
Şimdi burada, vaat edilen topraklarda Manchester City, Manchester United ve Arsenal’i bekliyor. Oyuncularından biri olan Pelly Ruddock Mpanzu, yolun her adımında hazır bulundu; tarihte aynı takımda İngiltere’nin en iyi beş liginde yer alan ilk oyuncu olacak. CEO’su Sweet, ömür boyu hayranıdır.
İngiltere’nin ulusal oyununa ilişkin romantik vizyonunu tanımlayan türden bir hikaye, efsanevi piramidinin gücünün canlı ve nefes alan kanıtı, Premier Lig’i sadece hemen altındaki bölümleri yöneten Futbol Ligi’ne değil, gözenekli üstyapıya bağlayan türden bir hikaye. , ancak sporun profesyonel seviyelerinin altındaki her şeye: Ulusal Lig, Kuzey Premier Ligi, Birleşik İller Ligi.
Piramidin bir sosyal hareketlilik modeli, oluktan yıldızlara giden bir yol olması gerekiyordu. Luton, devam eden uygulanabilirliği açısından bir vaka çalışmasıdır. Bunu başardı ve bunu yaparak, kendilerini şu anda nerede bulurlarsa bulsunlar her kulübün – her oyuncunun – hayal kurmaya hakkı olduğunu gösterdi. Luton her şeyin mümkün olduğunu gösteriyor.
Belli bir noktaya kadar. Luton’un terfi ödülü, dünyanın en kazançlı yerel rekabetinin yaldızlı kapılarından geçen her takım için olduğu gibi, neredeyse inanılmaz derecede zengindi. Kulüp, Premier Lig’de sadece bir sezon kalsa bile en az 215 milyon dolar kazanacak. Luton için bu para dönüştürücü.
Örneğin kulüp, önemli bir kısmını yeni bir stadyumu finanse etmek için kullanmayı planlıyor. Luton, Kenilworth Yolu’nu sevebilir, pürüzlü kenarlarını besleyebilir, ancak istikrarlı bir geleceğe sahip olmak için yeni bir eve ihtiyacı olduğunu uzun zamandır biliyordu. Sweet, Premier Lig gelirinin dörtte birinin bu proje için ayrıldığını söyledi.
“Biz mükemmel uzun vadeli planlayıcılarız,” dedi. “Kulübü 5 ya da 10 dakika sonrasına göre planlamaya bakıyoruz, pek çok insanın yaptığı gibi. Başarımızın ne olacağının altın kuralı bu: mantıklı, uzun vadeli, finansal, stratejik bir plana sahip olmak.” Luton, Premier Lig’de geçirdiği zamanı “geleceğin temellerini atmanın” bir yolu olarak görüyor.
Bunun, herhangi bir takımın, kesinlikle oyunun seçkinlerinin dışındakilerin, artık o kadar şişmanlamış ki başarısız olamayacak kadar büyük olan bir alt kümenin, önceliklerinin tam olarak burada olması gerektiği fikrini çürütmek zor.
Ne de olsa, İngiliz futbolunun bir diğer temel ilkesi, kulüplerin sadece işletmeler değil, aynı zamanda yönetim kurulları ve üst düzey yöneticiler tarafından işletilen, çeşitli menşei ve kalitede takım elbiseleri olan, ancak – yasal değilse bile manevi bir düzeyde – sahibi olduğu sosyal kurumlar olduğudur. hayranlar. Birincil ilgi alanları varoluşsaldır veya en azından olmalıdır: her zaman destekleyecek bir kulübe sahip olmak.
Sorun şu ki, altyapıya para harcamak, onu oyunculara harcamamak anlamına geliyor. Bu, Premier Lig’deki takımların çoğu için harcama ölçeğinin zaman zaman irrasyonel ve neredeyse ahlaksızlığın sınırında olduğu bir başka fazlalık yazı oldu.
Declan Rice şu anda tarihin en pahalı İngiliz oyuncusu. Geçen sezon beş elit stoperle üçlü kazanan Manchester City, 100 milyon dolardan fazla bir bedel karşılığında altıncı bir oyuncu olan Josko Gvardiol’u kadroya kattı. Manchester United, toplamda 27 kariyer golü atan Danimarkalı bir forvet olan Rasmus Hojlund için de aynı parayı harcadı. Liverpool iki orta saha oyuncusuna 110 milyon dolar taahhüt etti ve sahipleri şu anda modern futbolun en büyük günahı olan cimrilikle suçlanıyor.
Buna karşılık Luton, piyangoyu kazanmanın ve kazancını hemen düşük getirili, uzun vadeli tahvillere yatırmanın sportif eşdeğerini gerçekleştirdi. Kulübün harcamamış olması değil. Mütevazı standartlarına göre: Toplam maliyeti 20 milyon dolar civarında olan yedi yeni oyuncu geldi. Sweet, bu ücretlerden ikisinin kulüp rekoru olduğunu belirtmek için çok uğraştı.
Yine de vurgu, Premier Lig’in talihsiz şanslarını mümkün olduğu kadar makul, ihtiyatlı ve mümkün olduğunca kullanmak ve bugünün geçici tatmini için yarını feda etmemek oldu. Sweet, bütçenin bu seçim nedeniyle “biraz kısıtlandığını” kabul etti, ancak kulüp böyle bir yaklaşımın otomatik olarak başarısızlığa yol açacağına inanmıyor.
Rekabetçi olabiliriz dedi. “Bir grup oyuncu sizi oraya götürecek kadar iyiyse, genellikle sizi orada tutacak kadar da iyi olduklarına kesinlikle inanıyoruz.”
Bu, Premier Lig’in asla bilmeden eksik istihdam edilen yorumcuları tarafından tam olarak böyle karşılanmadı. Ortak fikir birliği, Luton’un kadrosuna yeterince ve hatta uygun bir şekilde yatırım yapmayı reddederek, eski bir oyuncunun talkSport radyo istasyonunda “yüzde 100” olduğunu öne sürdüğü – etkin bir şekilde küme düşmeye mahkum olduğu yönündedir. Diğerleri, kulübün tedbirinin hırs eksikliğine ihanet ettiğini öne sürdü.
Piramide duyulan saygının rahatlatıcı bir yanılsama gibi görünmeye başladığı yer burasıdır elbette. Gerçekten de, oyunun alt kısımlarını Premier Lig’in eteklerine bağlayan ortak bir bağ ve bir takımın oradan geçtiğine tanık olmanın ortak bir romantizmi var. Bu, son adım atıldığı anda sona erer. Görünüşe göre vaat edilen topraklar tamamen iş. Premier Lig’e çıktığınızda kurallar değişir.
Luton seçkinler arasında yerini alabilir, ancak bugünü için geleceğini riske atmaya hazır olmadığı sürece asla gerçekten oraya ait olamaz. Sadece oyuncularının değil, yöntemlerinin de yanında yer alarak, altyapısına yatırım yaparak, olması gerektiği gibi hareket ederek bir, belki iki sezon hayatta kalabilir, ancak bir noktada katıksız, acımasız ekonomik gerçekliğe yakalanacaktır.
Luton’un yakında keşfedeceği gibi, yeterince yükseğe tırmanın ve piramidin doğası netleşecektir: Kenarlar dik kayalıklar kadar dik değildir ve uzakta, kapak taşı kendisini tamamen ayırmış, geri kalanından ayırmıştır. ince hava oyunu, aşılamayan bir uçurum.
