İlk çocuklar, ekseriyetle ailelerinin hayallerinin, umutlarının ve beklentilerinin merkezinde yer alır. Okula başlamak, öğretmen seçimi, meslek tercihi – her adım, tüm aileyi etkileyen bir olay haline gelir.
Ebeveynler, yaptıkları tüm yatırımların meyvelerini bu birinci çocuklarından almak ister, büyük umutlar beslerler. Bu durum, birinci çocukların üzerinde adeta bir baskı oluşturur; lakin tıpkı vakitte onlara büyük bir sorumluluk duygusu kazandırır.
Bu özel yükler altında yetişen birinci çocuklar, birden fazla vakit kuralları sorgulamadan kabul eder ve uygulamaya koyar. Hem aile içinde hem de toplumda çoklukla kural koyucu roller üstlenirler.
Onların bu özellikleri, küçük yaşlardan itibaren ailelerinin kendilerinden bekledikleri muvaffakiyetleri yerine getirme uğraşının bir sonucudur. Birinci çocuklar, kendilerine yüklenen sorumlulukları yerine getirmekten çekinmez ve çoklukla bu vazifeleri muvaffakiyetle tamamlarlar.
Aile içinde ayrıcalıklı bir yer edinen birinci çocuklar, toplumsal ömürde da statülerini korur. Meslek seçimlerinden eğitimlerine kadar her etapta ailelerinin beklentilerini gözetirler.
Bu nedenle, başarılı olma ve kendilerini kanıtlama dileği, onları sıkı çalışmaya yönlendirir. Sıkı bir çalışma disiplini ve yüksek muvaffakiyet maksatları, birinci çocukların hayatlarının kıymetli bir modülüdür.
İlk çocukların özgüveni, ailelerinden aldıkları sevgiden güç alır. Küçük yaşlarda, tek çocuk olmanın verdiği ayrıcalıklı ilgiyi yaşamak, onlara büyük bir öz inanç kazandırır.
Bu sevgi, toplumsal takviye arayışını azaltır; birinci çocuklar, geniş arkadaş etrafları yerine, birkaç yakın dost ile yetinirler ve ailelerinin sevgisini kâfi görürler. Bu durum, onları daha ferdi ve içe dönük bireyler haline getirebilir.
Bedensel görünümleriyle ilgili olarak, birinci çocuklar ekseriyetle kendilerini kardeşlerinden daha cazibeli bulurlar ve bu durum onların vücutlarıyla daha barışık olmalarını sağlar. Ferdî sporlara ve aktivitelerle ilgilenme eğilimleri, kadro sporları yerine ferdî başarılarına odaklanmalarına imkan tanır.
Her ne kadar büyük bir uğraş harcasalar da, birden fazla vakit tatmin bulmakta zorlanabilirler ve bu da onları daha önemli ve güç keyifli olan bireyler yapabilir.
Birinci çocuk olarak doğmak, ekseriyetle birçok sorumluluk ve rolün omuzlarına yüklenmesi manasına gelir. Kardeşlerinin bakımı, mesken işlerinde yardımcı olma ve ailenin öteki muhtaçlıklarını karşılama üzere misyonlarla büyürler. Bu durum, onları erken yaşta olgunlaştırır ve ebeveynlik rolünü deneyimlemelerine yol açar.
Dünyaca ünlü birçok başarılı başkan, bilim insanı ve iş beşerinin birinci çocuk olduğuna dair pek çok örnek bulunmaktadır. Bu gerçek, birinci çocukların potansiyellerinin yüksek olduğunu ve büyük muvaffakiyetler elde etme eğiliminde olduklarını gösterir.
İlk çocuklara ebeveynlik yaparken, kusursuz olma beklentilerini dengelemek kıymetlidir. Küçük kusurlarını eleştirmek yerine, onları açıklamak ve kendi kusurlarınızı paylaşmak, çocukların rahatlamasına yardımcı olabilir.
Sosyal etkileşimlerini artırmak için ekip sporlarına teşvik etmek ve boş vakitlerini değerlendirmelerini sağlamak da değerlidir. Bu istikrarlar, birinci çocukların hem başarılı hem de memnun bir birey olarak gelişmelerine katkıda bulunur.
