Bu Formayı Giymek Bir Onurdur. Aynı zamanda Bir Tür Acı.

Soru sorulduğunda Jonas Vingegaard, Fransa Bisiklet Turu liderine verilen ünlü sarı mayoyu neredeyse bir haftadır giyiyordu.

Bu, yarış stratejisi veya hızı koruma ya da dolambaçlı yol, keskin virajlar ve cezalandırıcı tırmanışlarla geçen daha fazla gün boyunca sinirini ve liderliğini korumanın en iyi yolu hakkında bir soru değildi. Bu uygunluk ya da biçimle ilgili bir soru değildi.

Vingegaard’a ikinci sırada olsaydı daha rahat olabilir miydi diye soruldu.

“Daha kolay olurdu, evet,” diye yanıtladı. “Kesinlikle.”

Topladığı tüm onur ve saygıya, veri ve ayrıntılara takıntılı bir sporda ifade ettiği her şeye rağmen, kutsal sarı forma şaşırtıcı sayıda rahatsızlık ve dezavantajla dolu olarak gelir.

Ekipler, örneğin bir sürücünün konumu, bisikleti ve kıyafetinin her ayrıntısını mükemmelleştirmek için bir rüzgar tünelini kullanarak saatler harcayabilir. Sürücü liderliğe geçmek için yeterince başarılı olursa ödül? Yarışın resmi sponsoru Santini’den yeni bir forma, aynı şekilde uymayabilir veya aynı şekilde performans göstermeyebilir.

Turu iki kez kazanan ve sarı mayoyu düzenli olarak giyen Tadej Pogacar, “Bu biraz farklı,” dedi. “Alışkın değilsin.”

Sonra yükümlülükler var. Yarış lideri, her günün etabının bitiş çizgisini geçtikten sonra baş döndürücü bir dizi görevden geçer. Tour ile röportaj yapıyor. Yarışın resmi yayın ortakları tarafından röportaj yapılır. Birkaç forma faksimile imzalar. Bir sunum ve fotoğraflar için birkaç başka sürücüyle (etap galibi ve diğer birçok sınıflandırmanın liderlerini içeren bir grup) birlikte podyuma çıkıyor.

Bundan sonra, bir gazeteciler geçidinde ve bir video haber konferansında gezinmesi gerekiyor. Son durak ve potansiyel olarak en uzunu doping kontrolüdür. Doğa çağırana kadar oradadır. Sarı mayolu olmasaydı Vingegaard, “Her gün bir saat daha erken otelde olurdum” dedi.

Yine de, diğer her sürücü için onu bir gün bile takmak en büyük onurdur, ölüm ilanının ilk satırında anılır. Yves Lampaert geçen yıl yarışın açılış zamana karşı yarışında sürpriz bir zafer kazandıktan sonra gözleri yaşlarla dolup taşarak “Aklım patlıyor,” dedi. “Ben sadece Belçikalı bir çiftçinin oğluyum.”

Maillot jaune’nin gizemi evrensel olarak o kadar anlaşılmıştır ki, formanın Fransızca’da bilindiği şekliyle, ondan bahsederken rengi belirtmeye bile gerek yoktur. Basitçe, Jersey. Ve sarı rengin kaçınılmaz olduğu bir etkinlikte – bayraklardan dalgalanan, terli seyircilere yapışan ve gazetecilerin, organizatörlerin, VIP’lerin ve hatta polis memurlarının boyunlarına takılan kordonlar için seçilen – aslında yarışın kendisinde daha az yaygındır. . Burada, ayırt edici rengi olan Pantone Yellow 1000’in tek bir yerde görülmesi amaçlanıyor: yarış liderinin sırtında. (Yarış liderlerinin de sarı bir bisiklet sürdüğü veya başka sarı giysiler giydiği bilinmektedir.)

“Patatesler bitti!” Etap 11’den sonra Moulins’deki basın merkezinin dışına dağılmış treyler ve kamyonların etrafındaki koşuşturmayı acil bir bip sesi keserken bir ses bağırır. Fabrice Pierrot kıkırdar ve başında durduğu basını serbest bırakır. Açık tutmak için mekanizmaya küçük bir tahta parçası kaydırdıktan sonra, üzerinde Vingegaard’ın ekibi Jumbo-Visma’nın hala buharı tüten logosunun bulunduğu sarı bir mayoyu ihtiyatlı bir şekilde çıkarıyor.

Pierrot, her gün podyum ve bir sonraki günün yarışı için özel formalar üretmekle görevli Tour’un forma matbaacısı. Podyumda sahne arkasında, Pierrot sürücülerden notlar alıyor, ancak işte 20 yıl geçirdikten sonra genellikle onları görerek ölçebiliyor. “Bu nesil, Pogacar gibi, tek kelime etmedi. Onlarla çalışmayı seviyorum.” O gün, Vingegaard çizgiyi geçtikten neredeyse tam bir saat sonra işini bitirdiğinde, onun takım otobüsü ve diğer tüm takımların otobüsleri çoktan gitmiştir. Bariyerler sökülüyor ve podyum tekrar bir römorka katlanıyor. Günlerdir olduğu gibi: sarı giyinmiş ve bununla gurur duyuyor.

“Pek uymuyor, ama iyi uyuyor,” dedi Vingegaard, normalde sabırlı olan yüzüne hafif bir gülümseme yerleşti. “Normal formam yerine Jersey’de olmayı tercih ederim.”