Çay keki nadiren çiçek açar. Gösterişli veya trend değildir. Parıldayan pişmiş ürünlerin sergilendiği bir ortamda öne çıkmaz, hafifçe kızarmış, kabarık üstüyle lezzetini (veya herhangi bir lezzeti) belli etmez.
Ancak mütevazı dış görünüşünün altında derin bir tarih vardır: Çay kekleri ihtiyaç ve yaratıcılıktan doğmuştur ve uzun bir aşçılar silsilesi tarafından millerce ve yüzyıllarca yol kat etmiş, rafine edilmiş ve mükemmelleştirilmiştir. Uzun yolculuklarına rağmen dinlenmeye, bir fincan kahve veya çay içmek için durmaya ve bağ kurmaya davettirler.
Tarif: Çay Kekleri
Çay keklerinin kökenini tam olarak belirlemek zordur, ancak tarihine en yakından aşina olanlar, esmer, mayalı İngiliz çay keklerinden evrilen ve ufalanan karışık kurabiyelerle yakından ilişkili olan Amerikan versiyonundan plantasyonlardaki köleleştirilmiş insanların sorumlu olduğu konusunda hemfikirdir. Mayasız yapılan bu yeni versiyon, pekmez veya şeker gibi tatlandırıcılar ve domuz yağı veya tereyağı gibi zengin bir yağın eklenmesiyle kabartma tozu veya kabartma tozuna dayanır.
Özgürleştikten sonra, eskiden köle olan Afrikalı Amerikalılar tarifi — diğer birçok tarifle birlikte — yeni evlerine götürdüler ve kendi aileleri için yaptılar. Çay kekleri sonunda hem Yeraltı Demiryolu’nun bir parçası olarak hem de daha sonra Büyük Göç sırasında Kuzey’e ulaştı.
