Yolculuk uzun bir vuruştu. Bob Garrison, evinden binlerce mil uzakta bir iskelede dururken bunu kendine hatırlattı. Arkasında, son durağı olan Kaliforniya’nın kiremit çatılı sahil kasabası San Clemente uzanıyordu. Önünde, uçsuz bucaksız ve sınırsız Pasifik Okyanusu uzanıyordu.
Martılar ağladı. Sörf kırıldı. Pazartesiydi, son günüydü. Bay Garrison ancak belli bir süre izin alabilirdi. Peki ya yakınsa?
Bu makaleyi muhabir yorumlarıyla dinleyin
Son iki gününü ipuçlarını takip ederek, parkları tarayarak, bildiriler dağıtarak geçirmişti. Seattle’dan 45 yaşında, 6 fit 6 inç boyunda, göğsüne kadar sakalı, buz baltası dövmesi ve gümüş haç kolyesi olan bir adamın fotoğraflarının üzerine büyük harflerle “KAYIP” diyorlardı.
Evsiz, bildirilerde Kaliforniya’daki 180.000’den fazla evsizden biri de denebilirdi. O kadar çok ki hepsi içeri girse, San Clemente’i birkaç kez doldururlardı. Ancak bu Haziran gününde, Washington’daki Ellensburg kırsalından bir mühendis olan Bay Garrison, Kaliforniya’nın insani krizini düşünmüyordu.
O, sadece iskelede okyanusa bakan 70 yaşında bir adamdı ve oğlunu kurtarmaya çalışıyordu; artık çok geçti, korkuyordu.
