Onun çantası
Sevgili günlük:
Metropolitan Museum of Art’ta birkaç saat geçirdikten sonra bir kış günü 6. trene doğru yürüyordum ki bir fincan çay ve schmear’lı bir simit için mola vermeye karar verdim.
Canlı sohbet eden ve 20’li yaşlarında gibi görünen iki kız kardeşin yanında küçük bir masa buldum.
Karşılarına yaşlıca bir kadın oturdu. Genç kadınlardan biri çantasıyla ilgili ona iltifat etti.
Kadın, “Bu bir Alexander McQueen çantası,” diye yanıtladı. “Bana yüzlerce dolara mal oldu ve bundan kesinlikle nefret ediyorum!”
Çantanın içindekileri oturduğu küçük masaya boşaltmaya başladı.
Çantayı ona hayran olan genç kadının önüne koyarak, “Çantayı sana veriyorum,” dedi. “Artık istemiyorum.”
Genç kadın açıkça şaşırmıştı.
“Çantanı alamam!” dedi.
“Israr ediyorum,” dedi yaşlı kadın, içindekileri eski, yıpranmış bir sırt çantasına doldurup dükkandan çıkarken.
— Julie Livingston
Yaz Boyunca Bisiklete binme
Sevgili günlük:
Şehir caddesinde ezilmiş sincap
yakında yırtıcı hayvanın ziyafeti olur
çocuğu bisikletle kaçana kadar
kim bir sivrisinek ısırığı çizmek için durdu
ve hayata dair bu dersleri sindirmeye başlar
kırmızı, trafik ışığında yeşile dönerken.
— Tom Furlong
Harry Belafonte’nin Gömleği
Sevgili günlük:
1950’lerin sonlarıydı. City College’da birinci sınıf öğrencisiydim ve bir kardeşlik vaadinde bulundum. Dernek kardeşler sık sık tuhaf emirlerle bize eziyet ederlerdi. Biri özellikle abartılı oldu: Harry Belafonte’nin göz kamaştırıcı gömleklerinden birini alın.
Bay Belafonte o sırada New York’ta düzenli olarak performans sergiliyordu. Hangi otelde kaldığını belirledim ve alışılmadık bir küstahlıkla santrali aradım ve odasına bağlanmamı talep ettim.
Hayret içindeydim. Harry Belafonte aslında hattaydı! Hikayemi kekeleyerek görevimi açıkladım: Gömleklerinden birini alın.
Aslında kıkırdadı. Bana gömleklerinden birini veremediğini ama benim gömleklerimden birini imzalayabileceğini ve imzalayacağını söyledi.
En sevdiğim gömleği seçtim ve annem isim levhası olarak içine boş bir beyaz kumaş parçası dikti.
Seçilen gecede, ben ve bir üye arkadaşım Bay Belafonte’nin konuğu olarak bir performansına katıldık. Daha sonra kulise gittik ve söz verdiği gibi gömleğimdeki etikete adını imzaladı.
Sonunda gömlek defalarca giyilip yıkandıktan sonra isim kayboldu. Ve Harry Belafonte’nin imzasının olduğu yerde bir boşlukla kaldım.
— Ralph Blumenthal
Otopark Önerisi
Sevgili günlük:
1980 sonbaharıydı ve East 68th Street’te York ile Second Avenue arasında bir yerde park yeri bulmaya çalışıyordum.
Sonunda, ertesi güne kadar iyi olan bir yer buldum. Sonra sokağın karşısında açılan bir yer gördüm ve iki gün boyunca iyiydi.
O yeri istedim çünkü mahallede yaşayan erkek arkadaşımla kalmak istedim.
Bir adam sanki iki günlük noktaya geri dönecekmiş gibi çekti. Benimle ticaret yapması için yalvardım.
“Tamam,” dedi. “Eğer benimle çıkarsan.”
Arabasıyla trafiği durdurdu ve etrafımızda kornalar çalarak yerlerimizi değiştirdik.
Onunla iki randevuya gittim. 1981 yazında bir tür erkek arkadaşla evlendim. Kırk iki yıl sonra, bunun doğru bir karar olduğunu söyleyebilirim.
— Ruth Rosenstein
‘New York’u Seviyorum’
Sevgili günlük:
Central Park’ta oturmayı sevdiğim bir bank var. “New York’u Seviyorum” jingle’ını yazan Steve Karmen’e ithaf edilmiştir. Tezgah, Central Park atlıkarıncasına bakıyor. Bazen orada hayal kurarak ve çocukların mutlu yüzlerini izleyerek saatler geçiriyorum.
Güzel bir öğleden sonra, bankta oturmuş jingle’ı mırıldanırken elinde bastonla atlı karıncaya doğru olabildiğince hızlı yürüyen yaşlı bir kadın gördüm.
Kulaktan kulağa gülümsüyordu ama o kadar hızlı hareket ediyordu ki düşeceğinden korktum. Torunlarıyla buluşacağı ve onları görmek için acelesi olduğu için heyecanlı olduğunu varsaydım.
İçgüdüsel olarak yanında olmak ve ona bir şey olursa hazır olmak için ayağa kalktım, bu yüzden bilet gişesine vardığında görevliyle konuştuğunu duyacak kadar yakındım.
“Merhaba,” dedi. “Yolculuk ne kadar?”
Görevli, “3,25 dolar,” dedi.
“Bana iki tane ver,” dedi kadın. “O ata bir kez bindiğimde aşağı inmek benim için zor oluyor.”
— Nadia Miller
Okumak tüm son girişler ve bizim gönderim yönergeleri . Bize e-posta ile ulaşın günlük@nytimes.com veya takip et @NYTMetro Twitter’dan.
Agnes Lee’nin çizimleri
