Tırnak yeme davranışı, genel olarak çocuklarda 3-4 yaş sonrasında görülmeye başlar. Bu davranış, 0-2 yaş ortasındaki oral evre sonrasında giderek yaygınlaşır. Çocuklarda sıkça görülen bir davranış olup, kimileri yalnızca el tırnaklarını, kimileri ise hem el hem ayak tırnaklarını yer yahut yalnızca koparıp tüketebilirler. Bu davranışın hem hijyen hem fizikî sıhhat hem de ruhsal sıhhat açısından olumsuz tesirleri olabilir. Tırnak yeme alışkanlığı, tırnakları ve parmak yapısını bozacak kadar kronikleştiğinde önemli bir sorun haline gelebilir.
Aileler, bu sıkıntıyla karşılaştıklarında çoklukla görmezden gelme yahut denetim etmeye çalışma yoluna sarfiyatlar. Sonrasında acı ojeler, eli farklı uğraşılarla meşgul etme üzere davranışsal formüller denemeye başlarlar. Lakin bu tıp sistemler sorunun kökenini manaya konusunda yetersiz kalabilir.
Tırnak yeme davranışının altında yatan nedenleri anlamak kıymetlidir. Bu davranış, ekseriyetle çocukların derin duygusal reaksiyonların akabinde ortaya çıkar. Utanç, korku, endişe, suçluluk, değersizlik üzere hisler tırnak yeme alışkanlığını tetikleyebilir. Hangi hissin altında yattığını anlamak, çocuğa nasıl yaklaşılması gerektiğini belirlemek açısından kıymetlidir.
Tırnak yeme davranışının altında yatan duyguyu anlamak, çocuğa uygun müdahale formüllerinin seçilmesini sağlar. Örneğin, bir çocuğun korkuları nedeniyle tırnak yediği durumda, korkunun kaynağını ortadan kaldırmak ve çocuğu rahatlatmak gerekebilir. Bu his devam ettiği sürece davranış da devam edebilir. Bu nedenle davranışın altında yatan hisle başa çıkmak kıymetlidir.
Ebeveynlerin yapması gereken, çocuklarının tırnak yeme davranışını görmezden gelmek yahut dışsal müdahalelerle söndürmeye çalışmak yerine, davranışın altında yatan nedenleri anlamaya çalışmaktır. Bu noktada, profesyonel yardım almak gerekebileceği unutulmamalıdır. Çocuk oyun terapistleri yahut uzman psikologlar, çocuğun davranışının altında yatan duygusal nedenleri anlamak ve çözmek konusunda yardımcı olabilirler. Unutmayın ki çocukların davranışları, ekseriyetle aile içi dinamiklerin bir yansımasıdır ve bu nedenle çocuğun davranışını anlamak, aile sistemini anlamakla başlar.
Sonuç olarak, tırnak yeme davranışı üzere fonksiyonsuz davranışlar, çocukların derin duygusal muhtaçlıklarını söz etme yoludur. Bu davranışları yalnızca sorun olarak görmek yerine, altında yatan nedenleri anlamaya çalışmak ve çocuğa uygun takviye sağlamak kıymetlidir. Bu halde çocukların duygusal gereksinimleri karşılanabilir ve davranışları olumlu tarafta değiştirilebilir.
