New York, ülkenin en büyük okul sistemindeki çocuklara okumanın nasıl öğretildiğini elden geçirmek için iddialı bir plana girişirken, okul liderleri önemli bir engelle karşı karşıya kalır: eğitimcilerin şüpheciliği.
Son yıllarda düzinelerce şehir ve eyalet, “okuma bilimi” olarak bilinen onlarca yıllık araştırmaların yönlendirmesiyle okuma eğitimini dönüştürmeye çalıştı. Ancak çabalarının başarısı, kısmen okul liderlerinin çocukların nasıl öğrendiğine ilişkin felsefelerinde sismik bir değişimi benimsemeye istekli olup olmamalarına bağlı.
Halihazırda New York’ta kullanıma sunma, müdürleri hüsrana uğrattı. Okulun rektörü David C. Banks, okulları, üçüncü ila sekizinci sınıflardaki öğrencilerin yarısının okuma konusunda yetkin olmamalarının başlıca nedenlerinden biri olduğunu söylediği stratejilerden vazgeçmeye zorluyor.
Ancak müdürler, okullarındaki okuma programlarını seçme konusundaki kontrollerini kaybedecek ve sendikaları değişimin hızını eleştirdi. Ve birçok eğitimci, bağımsız okuma süresi yoluyla kitap sevgisini geliştirmeyi amaçlayan, ancak uzmanların ve rektörün temel becerilere yeterince odaklanmadığını söylediği popüler bir yaklaşım olan “dengeli okuryazarlık”a hâlâ inanıyor.
Okulların nihayetinde şehrin baskısını benimsemesi ya da direnmesi, şansölyenin kampanyasının mirasını şekillendirmeye yardımcı olacaktır: New York’un planı, her yeni yönetimle birlikte gelen sarkaç dalgalanmalarının kurbanı olacak mı? Yoksa okuma savaşlarında bir dönüm noktası mı olacak?
Yerel öğretmenlerin eğitimine yardımcı olan bir erken okuma uzmanı olan Wiley Blevins, “Temel nokta müdür ve müdür yardımcısıdır” dedi. “Neler olduğunu anlıyorlar, düzgün bir şekilde eğitiliyorlar ve sahipleniliyorlar.”
Ekledi: “Buna sahip değilseniz, başarısız olacak.”
New York’taki gerilimler, diğer şehirlerin okuma bilimini benimsemeye doğru ilerlerken karşılaştıkları gerilimleri yansıtıyor. Ülke çapındaki liderler, ulusal bir okuma krizini ele almak için aciliyetle hareket etmeyi, okul müdürlerini ve öğretmenleri yerleşik inançları yeniden düşünmeye ikna etmeye zaman ayırmakla dengelemeleri gerektiğini öğrendiler.
Son üç yıldır okuma öğretimini elden geçiren Ohio’nun bir banliyösünde ilkokul müfredatını denetleyen Aaron Bouie III, “Temelde insanlardan kimliklerini değiştirmelerini istiyorsunuz” dedi.
Yine de, Bay Bouie’nin bölgesi ve ülke çapındaki diğerleri, erken dönemde yaşanan hayal kırıklıklarının üstesinden gelinebileceğini kanıtladı.
Liderler, daha önce okuma eğitimini elden geçiren bölgelerin değişim gerekçelerini ayrıntılı olarak açıkladığını, ancak aynı zamanda hızlı ilerleme beklentilerini de sınırladığını söyledi. Kıdemli öğretmenleri erkenden işe aldılar ve diğerlerini ikna etmek için onların etkilerine güvendiler. Ve müdürlere, öğretmenlere ve ailelere özenle mesajlar hazırladıklarını söylediler.
Okuma puanlarının ülkenin en kötülerinden en gelişmişlerine doğru yükseldiği Mississippi’deki eski eyalet okuryazarlık direktörü Kymyona Burk, “Her zaman ilk iki yılımın PR olduğunu söylerim,” dedi.
“Her şey şeffaflıkla ilgili,” dedi, “tüm cevaplara sahip olmadığınızda bile.”
New York City’de neredeyse tüm ilkokullar, önümüzdeki iki yıl içinde yerel bölgelerin müfettişleri tarafından seçilen üç okuma müfredatından birini benimseyecek. New York’taki bazı okul liderleri için, planı ilk kez – bazen bölge çapındaki Zoom görüşmelerinde – öğrenme biçimleri bir anlaşmazlık noktası oldu.
Geçen ay yapılan bir müdürler sendikası anketi, dört okul liderinden üçünün yeni uygulamadan hayal kırıklığına uğradığını ortaya koydu.
“Bu güveni şimdi nasıl inşa ediyorsun?” dedi sendika başkanı Henry Rubio. “Bilmiyorum.”
Geçen sonbaharda belediye tüm ilkokullardan bir ses bilgisi programı seçmelerini istediğinde, Sunset Park’taki PS 503’ün müdürü Nina Demos, kararı ve kullanıma sunumun “özerklik, aracılık ve uyum” dengesini “gerçekten takdir ettiğini” söyledi.
Okul, şehrin artık izin vermeyeceği popüler, dengeli bir okuryazarlık müfredatının yanı sıra fonetik öğretti. Şimdi yeni bir program olan Into Reading’i benimsemesi istendiği için Bayan Demos, hâlâ çok az bilgisi olduğunu söyledi.
“Bunun en iyi seçenek olduğuna dair veriye dayalı kanıt nerede?”
Bayan Demos, kullanıma sunmanın erken dönem çalkantısından da hayal kırıklığına uğradı: Mart ayında okulların kullandığı yazı birimlerini kullanmalarına izin verileceğinin kendisine söylendiğini söyledi. Ancak geçen hafta, bunun yerine Into Reading’in yazı bileşenlerinin benimsenmesi gerektiği söylendi.
“Plan yapmaya her başladığımda,” dedi, “planladığım şey değişiyor.”
2000’li yıllarda kendisi de bir Bronx müdürü olan Bay Banks, hayal kırıklıklarıyla empati kurduğunu söyledi.
“Anlıyorum. Ancak verilere de bakıyorum” diyen Banks, “Sistem zaten bir düzeyde özerklik sağladı ve işe yaramadı” dedi.
Tüm bölgelerin yaklaşık yarısı Eylül ayında yeni müfredatları kabul edecek. Öğretmenler bu ay sanal mesleki gelişime başlarken, eğitimin yaz aylarında hız kazanması bekleniyor. Yetkililer, tüm okullara eğitimciler için en az 26 günlük programlama sunulacağını söyledi.
Geçişin daha önemli olacağı ve daha fazla muhalefetin olabileceği bölgelerde – TriBeCa, Chelsea ve Yukarı Doğu Yakası’nı içeren Manhattan’ın 2. Bölgesi gibi – departman, değişikliğin gerçekleşmesi için ek bir yıl izin verdi.
Dengeli bir okuryazarlık yaklaşımı kullanan Brooklyn, Crown Heights’taki PS 532’nin müdürü Kevyn Bowles, şehrin üç müfredat seçeneğini seçme sürecinde çok az şeffaflık olduğunu söyledi.
Bölgesindeki müdürler, kendilerinden iki yıl içinde Into Reading’i benimsemelerinin isteneceğini düşünüyor. Ancak Bay Bowles, programın birçok çocuğun mücadele ettiği yakınlardaki bazı okullarda zaten kullanılıyor olmasından endişe ediyor.
“Bu nasıl daha iyi hale getirilebilir?” diye sordu, “Emin değilim. Ancak bu, gerçekten de müfettişlere ve diğer bölge liderlerine anlamlı bir şekilde dahil olmaya bağlı olacak.”
Herkesin ikna edilmesi gerekmeyecek.
New York’taki birçok öğretmen, daha iyi sınıf malzemelerine ihtiyaç duyduklarını söylediler ve müfredata daha merkezi bir yaklaşım çağrısında bulundular. En önemlisi, sendikaları da hareketi destekliyor. Ve pek çok yerel ebeveyn – özellikle çocukları disleksi olan ebeveynler – değişim ihtiyacı hakkında açıkça konuşuldu.
Joanna Cohen gibi bazı müdürler yaklaşımlarını çoktan yeniden düşünmüşlerdi.
Çocukken okuma ve yazma tutkusu olan biri olarak, “dengeli okuryazarlık konusunda neredeyse evanjelik” olduğunu söyledi. Ancak 2019’da, popüler okuma stratejilerinin bilimsel araştırmalardan nasıl ayrıldığını ilk okuduğunda “temeli sarsıldı”.
Dengeli bir okuryazarlık okulu olan Park Slope’ta PS 107’de müdür olduğundan beri, daha fazla öğretmeni okuma bilimi konusunda eğitmeye zorladı. Her zaman kolay olmadı.
Bayan Cohen, puanlar genellikle yüksek olduğu için – öğrencilerin yaklaşık yüzde 80’i devlet sınavlarını geçiyor – bazı öğrencilerin yeterince okumamasına “yeni alıştık” dedi. Ancak “momentum inşa edildi” dedi. “Ve bu noktada herhangi bir direnç hissetmiyorum.”
Eğitimciler ikna edildikten sonra bile diğer engeller ilerlemeyi engelleyebilir.
Birçok eğitim koleji, çocukları resim ipuçlarını kullanarak kelimeleri tahmin etmeye teşvik etmek gibi hala kusurlu stratejiler öğretiyor. Ve öğretmenler genellikle, dış kuruluşların sunduğu yeni yaklaşımlardaki eğitimin kalitesi konusunda endişelenirler.
Belediye ayrıca okulların yeni müfredatları benimsemedeki ilerlemesini izlemek zorunda kalacak.
New York’ta eğitim görmüş bir müfredat uzmanı olan Morgan Polikoff, “Sınıfları bir gözetim durumuna dönüştürmek istemezsiniz, ancak kitapların rafta durduğu ve kullanılmadığı bir duruma da düşmek istemezsiniz” dedi. York’un yaklaşımı.
Colorado ve Arkansas gibi bazı eyaletler, uygulama için daha sağlam planlarla katı – ve bazen popüler olmayan – gözetim yaklaşımları benimsemiştir. Diğerleri daha gevşek teşviklere ve teşviklere bel bağladı.
Ancak genel destek yüksek olsa bile, okul katılımı, bireysel sınıfların sonunda önemli değişiklikler yapıp yapmayacağını şekillendirmede çok önemlidir.
“’Bunca yıldır inandığım şeyi yapıyorum’ diyen tanıdığım epeyce müdür var. Dönem,’” Dengeli bir okuryazarlık lideri olan Lucy Calkins, Mart ayında Öğretmen Okulu etkinliğinde eğitimcilere söyledi. “Hayır diyebilirsin. Ve ülkenin her yerinden insanlar bunu yapıyor.”
Yine de şunu ekledi: “Eğer çocuklarınız büyümüyorsa, öğretiminizi değiştirmeniz gerekir.”
