WILLIAMSBURG, Va. — Colonial Williamsburg’a nostalji gezisi için gelenler, aradıklarının bir kısmını bulacaklar.
Vitrinleri 18. yüzyıldan kalma peruklar yapan kostümlü tercümanlarla dolu olan veya Amerikan Devrimi’nin doğuşuna yardımcı olan siyasi tartışmaları yeniden canlandıran Duke of Gloucester Caddesi’nde beşli ve davullu birlik hala bulunabilir.
Ancak, uzun zaman önceki bir okul gezisinden aptalca bir fotoğrafı yeniden oluşturmak için adliyenin önündeki dipçiklere ve boyunduruklara yaklaştığınızda, başlıkların cıvatalı olduğunu göreceksiniz.
2020 baharında Covid ile ilgili bir önlem olarak kapatıldılar. Ve dünyanın en büyük “yaşayan tarih” müzesi olan Colonial Williamsburg, Instagram’da sevilen bir anın ardındaki mesajları yeniden düşünürken bu şekilde kaldılar.
Mimari koruma direktörü Matt Webster, yakın tarihli bir gezisinde (bu sırada yakınlardaki hiç de dostça olmayan kırbaç direğine de dikkat çekti) “Bunlar dost stokları” dedi.
Ve özellikle doğru olanları değil. 18. yüzyıl hisse senetleri daha yüksek, daha küçük ve daha rahatsız edici olurdu. Webster, “Bunlar küçük düşürmek içindi,” dedi.
Değiştirilen stoklar, 600’den fazla restore edilmiş veya yeniden inşa edilmiş 18. yüzyıl binası, 30 bahçe, beş otel, üç tiyatro, iki sanat müzesi ve uzun, karışık bir boğuşma tarihinden oluşan 301 dönümlük bir kompleks olan günümüzün Colonial Williamsburg’u için uygun bir metafor. özgünlük, ulusal kimlik ve geçmişi “doğru” bulmanın ne anlama geldiğiyle ilgili sorularla.
Onlarca yıllık azalan katılım ve mali istikrarsızlıktan sonra, sitenin sahibi ve işletmecisi olan Colonial Williamsburg Vakfı, sitenin yalnızca bazı yapılarını değil, aynı zamanda anlattığı hikayeleri de yeniden düşünüyor, Siyah, Kızılderili ile ilgili teklifler ekliyor veya genişletiyor. ve LGBTQ geçmişi.
Ve bunu, Amerikan tarihi üzerine şiddetli bir partizan savaşının ortasında, burada satılan hatıra beyzbol şapkalarının üzerine işlenmiş “1776” tarihi bir partizan mitingi haline geldiğinde yapıyor.
Bazı muhafazakar aktivistler, Colonial Williamsburg’u “uyanmakla” suçladılar, bu suçlama Monticello ve James Madison’ın evi Montpelier’e de yöneltildi. Ancak 2020’nin başlarında vakfın başkanı ve CEO’su olarak görevi devralan eski bir tütün yöneticisi olan Cliff Fleet, bunu kesinlikle reddediyor.
Fleet, yaklaşımını, Colonial Williamsburg’un uzun süredir devam eden, titiz araştırmalara dayanan “gerçeğe dayalı tarih” sunma misyonuna yaslanmak olarak tanımlıyor.
“Bu bizim markamız için doğru,” dedi. “Her şey gerçekte olduğu gibi olacak. Biz buyuz.”
Herhangi bir tarihçinin size söyleyeceği gibi, “gerçekte ne olduğunu” anlatmak basit bir mesele değildir. Ancak, çağdaş Colonial Williamsburg eyaleti söz konusu olduğunda, bazı gerçekler güçlü bir şekilde konuşur.
2021’de vakıf, 2019’daki bir önceki yüksek seviyeye göre yüzde 42 artışla rekor kıran 102 milyon dolar topladı. En eski kiliselerden birine ev sahipliği yapan First Baptist Kilisesi’nin kazısı ve yeniden inşası için bugüne kadar 6 milyon dolardan fazla para topladı. Amerika Birleşik Devletleri’ndeki siyahi cemaatler (1776’da kuruldu) ve 1760’larda ve 70’lerde Siyah çocukları özgür yetiştiren ve köleleştiren Bray Okulu’nun restorasyonu için 8 milyon dolardan fazla.
Bu projeler, Vali Glenn Youngkin de dahil olmak üzere siyasi yelpazede destek topladı. Şubat ayında, göreve geldiği ilk gün eleştirel ırk teorisinin ve diğer “doğası gereği bölücü kavramların” devlet okullarında öğretilmesini yasaklayan bir yürütme emri imzalayan bir Cumhuriyetçi olan vali, Bray Okulu için düzenlenen bir etkinlikte ” tüm tarihimizi, hepsini, iyiyi ve kötüyü öğretmek için.
Uzun süredir Williamsburg gözlemcisi olan bazı kişiler için, kurumun liderliği geçmişe sadık kalarak günümüzün çalkantılı siyasi sularında ustaca yol aldı.
College of William & Mary’deki bağımsız bir araştırma grubu olan Omohundro Enstitüsü’nün eski yönetici direktörü ve tarihçi Karin Wulf, “Bu dikkate değer bir değişim, ancak bazı yönlerden CW’nin orijinal misyonuna geri dönüş” dedi.
Wulf, “On yılların bursu bize Erken Amerika’nın bu daha dolu, daha zengin resmini gösterdi” dedi. “Çeşitli, karmaşık ve şiddetli. Ama gerçek olan bu.”
Vatansever Bir Tapınak
Colonial Williamsburg’un kendi karmaşık kuruluş hikayesi var. 1920’lerde, yerel bir bakan, John D. Rockefeller Jr.’ı, Virginia’nın 18. yüzyıl sömürge başkentini tarihsel olarak doğru olan her bir tuğla ve çiviye kadar yeniden yaratmak amacıyla tarihi bölgenin çoğunu sessizce satın almaya ikna etti.
1800 sonrası yüzlerce yapı söküldü veya taşındı. Ayakta kalan 80’den fazla 18. yüzyıl binası restore edilirken, 500’den fazla diğerinin temelleri kazıldı, böylece üzerlerine özenle araştırılmış kopya yapılar inşa edildi.
İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra Colonial Williamsburg, bir üst düzey yöneticinin ifadesiyle vatansever bir türbe ve “sorunlu dünyada demokrasinin sembolü” haline geldi. Bicentennial, 1980’lerin ortalarında yıllık ücretli katılımın 1,1 milyon ziyaretçiyle zirveye ulaşmasıyla yeni bir patlama getirdi ve bunların çoğu dönem tarzı hanlarda kaldı (veya onaylı kolonyal tarzı ev ürünlerini kaptı).
Ancak herkes zevkli bir şekilde belirgin estetiği takdir etmedi. 1963’te The New York Times’ta yazan mimarlık eleştirmeni Ada Louise Huxtable, “gerçek ve taklit değerleri arasında affedilemez bir belirsizliği” besleyen “mükemmel bir şekilde uygulanan bir boşluk” olarak nitelendirdi.
Dikkatle bakılan tarih, özellikle sıradan insanlara ve marjinal gruplara yaptığı vurguyla akademide yükselen sosyal tarih gibi eleştirilere de yol açtı.
