En sevdiğim Hintçe terimlerden biri “ghar ka khaana”dır. Kelimenin tam anlamıyla “ev yemeği” anlamına gelir ama aynı zamanda kendi mutfağınızda yapılan yemeklerin, size çocukluğunuzu hatırlatan, restoranlarda sıklıkla bulamayacağınız yemeklerin eşsiz neşesini ve sadeliğini de kapsar.
Benim en mükemmel ghar ka khaana’m mı? Dal.
Tarif: Günlük Dal
Dal’ın simyasal bir başarı gibi hissettirmesi için çakıllı mercimeklerin zerdeçalla birlikte kremsi, nişastalı ve altın rengine dönüşmesini izlemek. Mercimeğin içine dökülen sıcak, baharatlı yağın cızırtısını, dalın bir kase pirinci kucaklar gibi sarmasını seviyorum. Annemin dal için tariflerini ilk kez “Hint benzeri” yemek kitabımda yayınladığımda, sanki insanlara bir sır veriyormuşum gibi hissettim – atalarımın nezaketiyle hafta içi akşam yemeği sıkıntılarına bir çözüm.
Güney Asya ve diasporası genelinde, hem baklagilleri hem de bitmiş yemeği ifade eden dal, ister hindistancevizi sütüyle kaynatılmış, ister biraz jaggery ile tatlandırılmış olsun, ister gevrek köri yapraklarıyla doldurulmuş olsun, doğası gereği konforla bağlantılıdır.
Röportajlarda birçok kişi bunun çocuklarına verdikleri ilk yiyecek olduğunu söyledi. Üniversiteye gittiklerinde en çok özledikleri yemek. Ramazan orucunu açtıkları yemek. Yemek yapmayı öğrendikleri ilk şey, hazırlık sürelerini dakikalar yerine düdüklü tencerenin düdük sesiyle vermekte ısrar eden annelerinden.
