Rocky Dağları’nın hemen doğusundaki yüksek düzlüklerde yuvalanmış basketbol takımının sporunun zirvesine ulaşması 56 yıl ve 38 play-off maçı aldı.
Oyundaki en zorlu oyuncuya dönüşen Sırbistan’dan habersiz bir pivot ve kariyerini tehdit eden bir diz sakatlığından uzun ve çetin bir şekilde iyileştikten sonra kendini yeniden bulan Kanadalı bir oyun kurucu aldı. Sabır, işbirliği ve denemekten, başarısız olmaktan ve biraz daha yükseğe tırmanmaya devam etmeyi öğrenmekten doğan bir disiplin gerekiyordu.
Denver Nuggets sonunda şampiyon oldu.
Pazartesi gecesi deniz seviyesinden 5.280 fit yükseklikteki Ball Arena’da kendi sahalarında franchise tarihindeki ilk şampiyonluğu perçinlediler – herhangi bir NBA şampiyonasının kazanıldığı en yüksek rakım. 5. maçta Miami Heat’i 94-89 yenerek galibiyete imza attılar. Takımının kupa takdimi sırasında kutladığı sırada 1 yaşındaki kızını tutarak sahnenin arkasında sessizce duran pivot Nikola Jokic ve başını kaldırıp binlerce oyuncuya bakarken ağlayan oyun kurucu Jamal Murray önderlik ediyorlardı. onun için kükreyen hayranlar. Denver’ın yorulmak bilmez sekiz kişilik rotasyonunun geri kalanı, takımın en büyük iki yıldızını sonuna kadar destekledi.
Nuggets Koçu Michael Malone, kalabalık patladığında ve etrafındaki havada konfetiler dönerken, “Dışarıdaki herkes için haberlerim var,” diye bağırdı. “Birinden memnun değiliz! Daha fazlasını istiyoruz! Daha fazlasını istiyoruz!”
Jokic, iki normal sezon MVP Ödülü’nü güzel bir şekilde tamamlayarak finallerin en değerli oyuncusu seçildi. 5. maçı 28 sayı, 16 ribaund ve 4 asistle tamamladı ve NBA tarihinde sayı, ribaund ve asistlerde playofflara liderlik eden ilk oyuncu oldu.
Jokic, “Başarılı olmak istiyorsanız, birkaç yıla ihtiyacınız var,” dedi. “Kötü olmalısın, sonra iyi olmalısın. O zaman iyi olduğunda başarısız olman gerekir ve sonra başarısız olduğunda bunu çözeceksin.
“Bence deneyim, senin başına gelmeyen bir şey. Başına gelenlerle yapacağın şey bu.”
Perçinleme oyunu ne güzel ne de kolaydı. İlk üç çeyrek boyunca Nuggets, 3 sayılık atışlar yapmak ve serbest atışları dönüştürmek için mücadele etti. Dikkatsizce topu çevirdiler. Kaybetselerdi, Perşembe günü Miami’de 6. Maçı oynamak zorunda kalacaklardı. Pazartesi günkü baskı sinirlerini yıpratmış olabilir.
Murray, “Bütün taraftarlar oradayken, kendi sahanızda, aileniz oradayken maçı bitirmek istiyorsunuz,” dedi. “İç sahada bitirmeyi o kadar çok istiyorsun ki.”
Heat ilk yarıda 7 sayılık bir farkla öndeydi ve üçüncü çeyreğin sonunda sadece 1 sayı öndeydi.
Ancak dördüncü çeyrekte Nuggets, şampiyonluğu alma kararlılığını buldu. Yaklaşık 10 dakika 59 saniye kala Murray, Nuggets’a 4 sayılık bir üstünlük sağlamak için 3 sayılık bir atış yaptı – sadece Nuggets’ın maçın üçüncüsü -. Heat mola aldığında sahada zıpladı. İlk çeyrekten bu yana Denver’ın en büyük farkıydı.
Daha sonra, Murray tekrar vurdu. Bu sefer Aaron Gordon, Heat guardı Kyle Lowry’nin bir şutunu bloke etti ve Murray’in Nuggets’a 5 sayılık bir üstünlük sağlaması için bir geçiş sepetine yol açtı.
Ve 30 saniyeden az kala Kentavious Caldwell-Pope, Jimmy Butler’ın pasını çaldı ve Lowry ona faul yaparak Denver’a 3 sayılık bir üstünlük sağladıktan sonra iki serbest atış yaptı.
Butler daha sonra “Buraya geldiğimiz için minnettarım dostum,” dedi. “Kısa geldi, ama kutsandım. Ben şanslıyım.”
Galibiyetle Nuggets şüpheli bir kulüpten ayrıldı. Şu anda ligde hiç NBA şampiyonluğu kazanmamış sadece 10 takım var. En son 2021’de olmak üzere üç kez yetersiz kalan Phoenix Suns da dahil olmak üzere beşi finale kaldı ve kaybetti.
Ancak Nuggets, en azından NBA’de hiç bu kadar ileri gitmemişti. 1976’da, Amerikan Basketbol Birliği finallerinde New York Nets’e yenildikleri zamandan beri, bir şampiyonluk serisine ulaşmışlardı.
Uzun kuraklık, Nuggets’ın tüm sezon boyunca neden hafife alındığını açıklamaya yardımcı oluyor. Uzmanlar ve tahmin yürütücüler, Aralık ayında Batı Konferansı’nda birinci sırayı alıp asla bırakmamalarına rağmen kazanma yeteneklerini sorguladılar.
İnsanlar, üstün oyununa rağmen Jokic’in bir takımı bu kadar uzağa götürüp götüremeyeceğini merak ediyordu – ne de olsa, Nuggets’ı konferans finallerini hiç geçmemişti. Bu sorular ona art arda üçüncü kez MVP Ödülü’ne mal olmuş olabilir; bu, birçok kişinin şampiyonlara ayrılması gerektiğini söylediği bir başarı.
Bazıları, Murray’in 2021’de oynadığı elit seviyeye, playofflardan hemen önce bir diz sakatlığı onu ve Denver’ı tamamen sıfırlamak için iki yıllık bir yolculuğa çıkardığı zaman geri dönüp dönmeyeceğini merak etti.
Yol boyunca, bazı rol oyuncuları, çoğunlukla fark edilmeden gitseler bile, adımlarını buldular.
Nuggets’ın geçen sezon dışında takas ettiği Caldwell-Pope, savunma, şut ve şampiyonluk deneyimini ekledi. Birkaç playoff maçı için, 2020’de Lakers ile kazandığı yüzüğü takım arkadaşlarına verdi. Hiçbirinde yok.
Caldwell-Pope, Game’den sonra “Şampiyonluğum nedeniyle bana burada o lider olma fırsatı verdiler – vokal olma, deneyimlerimi ve şu anda bulunduğumuz bu noktaya gelmenin ne kadar zor olduğunu bilmelerini sağlama” dedi. 1. “Sadece onları motive etmeye çalışıyorum.”
Nuggets’ın Mart 2021’de takas ettiği Gordon, Orlando Magic’in hücum yıldızı olduktan sonra mutlu bir şekilde savunma stoperi oldu.
Gordon, “Övünmek için burada değilim,” dedi. “Kazanmak için buradayım”
Bruce Brown saldırgan kıvılcımlar sağladı; Jeff Green kıdemli sakinliğini ekledi; Bir çaylak olan Christian Braun, finallerde karşılığını alacak genç bir korkusuzluk sundu.
Nuggets, ilk turda Minnesota Timberwolves’ı geçti ve ardından altı maçta Suns’ı yendi. Konferans finallerinde Lakers’ı geride bıraktılar ve ardından finallerde kiminle karşılaşacaklarını öğrenmek için bir hafta boyunca oturup beklediler.
Nuggets gibi Heat de konferans final serisinde 3-0 öne geçmişti. Ancak Boston Celtics Doğu’da geri savaşırken ve sonraki üç maçı kazanarak kesin bir 7. Oyunu zorlarken sendelediler.
Green, “Boston 6. Oyunu kazandığında, o kadar uzun süredir oturuyorduk ki neredeyse artık playofflarda değilmişiz gibi hissettik,” dedi. “Çünkü yaptığımız tek şey onları izlemekti.”
Acımasız yıldızı Butler tarafından desteklenen Miami, serinin yedinci final yolculuğunda 7. Oyunu kazandı ve bu kez 8. sırada yer aldı. Bir zafer, Miami’ye on yıl içindeki ilk şampiyonluğunu kazandırabilirdi, kazandığı üç şampiyonluktan çok daha beklenmedik bir şampiyonluk.
İnsanlar bu sezon Denver’ı görmezden geldiyse, Miami’yi de tamamen görmezden geldiler. Heat, play-off’ları zar zor kazandı ve ardından, Boston’a karşı tereddüt ettiklerinde ateşli inananlara bile şüphe duymaları için sebep verdi. Denver bir kez olsun dünyayı kendi tarafında tutar gibi göründüğünde, finallere giden bir dünyaya karşı biz zihniyetine sahiplerdi.
Ve bu güven dalgası kafalarına akarsa Nuggets’ı kim suçlayabilir?
Denver 1. Oyunu aldı ve Jokic bir triple-double yaptı. Daha sonra Nuggets, sanki şampiyonluk geçit töreninin gümbürdediğini hissedebiliyormuş gibi kutlamaya başladı. Odaklarını kaybettiler ve Jokic 41 sayı atarken Miami’nin 2. maçı çalmasına izin verdiler. Denver’ın koçu Malone, Nuggets’ı azarladı ve çabalarını sorguladı. Bunu bir daha yapmak zorunda kalmayacaktı.
Jokic ve Murray, Miami’de gürültülü bir kalabalığın önünde 3. maçta triple-double yaptı. 4. maçta Brown dördüncü çeyrekte 11 sayı atarak Miami’nin çaresizliğini körükledi.
Nuggets’ın 4. maçtan sonra soyunma odasında bazı alışılmadık ziyaretçileri oldu. Nuggets’ın sahibi E. Stanley Kroenke ve takım başkanı oğlu Josh Kroenke, her biri bir kutu Coors ile parlak bir şekilde sırıttı. Nuggets finalde 3-1 öne geçmişti ve takımın ilk şampiyonluğuna yaklaştığını hissediyorlardı. Sadece bir final takımı — 2016 Cleveland Cavaliers — kendisini bu derin çukurdan çıkarmayı başarmıştı.
Ancak Nuggets oyuncuları ve koçları, ne kadar yakın olduklarını kabul etmeyi reddettiler. 1. Maçtan sonra olanları hatırladılar.
4. maçtan sonra Jokic, “Bir tane daha kazanmamız gerekiyor,” dedi. “Rahatlamamamız hoşuma gitti. Rahat edemedik. Hala çaresizdik. Hala istiyoruz.”
Murray biraz daha güven verdi. “Şampiyonluk kazanmaya hazırız” dedi. “Bunu yapacak araçlarımız var. Bir süredir aklımızdaydı.”
Murray 5. Maçtan sonra sahneye çıkıp nihayet kazandığında, ESPN’den Lisa Salters ona yolculuğunu, iki yıl önce dizindeki sakatlık nedeniyle bugün nasıl yürüyemediğini sordu. Konuşurken, kalabalığın tezahüratları sesini bastırdı. Murray duraksadı ve onlara baktı. Kızarmış gözleri yaşlarla doldu.
Murray daha sonra “Her şey aynı anda çarpıyordu,” dedi. “Yolculuktan, erkeklerle kutlamaya, anın tadını çıkarmaya, rehabilitasyona ve çocukken kendime bakmaya kadar.”
Malone’un aklı şimdiden bir sonraki şampiyonadaydı.
Oyuncu, koç yardımcısı, baş antrenör veya yönetici olarak dokuz NBA şampiyonluğu kazanan Miami Heat’in başkanı Pat Riley, bir keresinde Malone’un ofisinde sergilediği bir mesajı Malone ile paylaşmıştı.
Malone, “Bu oyundaki evrimden ve hiç kimseden nasıl yeni başlangıca geçildiğinizden ve yeni başlayandan kazanana ve kazanandan yarışmacıya ve yarışmacıdan şampiyona nasıl geçtiğinizden bahsetti” dedi. “Ve bir şampiyonun son adımı, bir hanedan olmaktır.”
Ancak oyuncuları henüz bunu düşünmeye hazır değildi. O konuşurken, soyunma odasını ve birbirlerini, tavandaki Nuggets logosundan damlayan şampanyayla ıslatıyorlardı. Oyuncular puro yakarak kutlamalarına yoğun bir puro dumanı kokusu eklediler.
Jokic soyunma odasına girip çıktı, bazen takım arkadaşlarının üzerine şampanya sıktı, bazen de kafalarının üstüne döktü. Playofflar sırasında birçok kez, birlikte elde ettikleri başarıdan en çok gurur duyduğunu söyledi.
Kupa takdiminden sonra saha dışındaki ilk oyuncu olmuştu ve final MVP kupasını elinde tutarak soyunma odasına tek başına yürümüştü. Sezon boyunca onların en iyi oyuncusu olmuştu ama takım arkadaşlarını saran coşkuya kapılmamıştı.
Şampiyonayı kazandıktan sonraki duyguları sorulduğunda Jokic, “Bu iyi,” dedi. “Bir iş yaptık.”
Birkaç dakika sonra başka bir muhabir tekrar denedi ve bu sefer şehrin şampiyonluğu kutlamak zorunda kalacağı geçit töreni için heyecanlı olup olmadığını sordu.
“Geçit töreni ne zaman?” dedi Jokic, odadaki bir Nuggets çalışanına dönerek.
Perşembe olduğu söylendi.
“Hayır,” diye yakındı Jokic. “Eve gitmem lazım.”
Sonra nihayet biraz yumuşadı ve bir şampiyonluk kazanmanın “harika” hissettirdiğini kabul etti.
Jokic, “Kimsenin inanmadığı bir şey yaptığınızı bilmek güzel bir duygu ve sadece biz, sadece organizasyon, Denver Nuggets bize inanıyor, her oyuncu birbirine inanıyor” dedi. “Ve bence en önemli şey bu.”
