Günümüzde, mükemmeliyetçilik toplumumuzun birçok bölümünü tesiri altına almış durumda. Ancaki bu görünüşe dayalı algı, birtakım bireyler için bir çıkmaz haline gelebiliyor.
Dismorfofobi, kişinin kusurulu olduğuna dair çok bir kaygı ve obsesif kanılarla karakterize edilen ancak aslında hayali nahoşluk gördüğü bir durumdur. Bu durum çocukları da etkileyip sağlıklı gelişimlerini etkileyebilir.
Çocuklar, fizikî görünümlerini olumsuz biçimde kıymetlendirme eğilimdedirler; dirmorfofobiden de muzdarip olunduğunda benlik hürmeti ve özgüven çocukta en az düzeye inmektedir.
Özellikle ergenlik devrinde, toplumsal medya ya da makûs okul ortamından ötürü beedenlerinden duydukları rahatsızlık, dismorfofobiyi tetikleyebilir.
Dismorfofobi utanç ve izolasyona sebep olur. Çocuk, irtibat kurmaktan kaçınır. Akademik muvaffakiyetleri ve arkadaşlık bağları berbata gidebilir. Sonuç ise depresyona kadar ulaşabilir. Çocuk elindeki birinci kendini değiştirme fırsatını değerlendirecektir.
Bu, estetik yaptırma, abartılı ve yaşına uygunsuz makyaj kullanımı olabilir. Genelde ikisi de toplumsal medyada beğenilen üslupta şahısları taklit etmek gayeli yapılır.
Çocuklar için dismorfofobi, profesyonel yardım ve aile takviyesinin çözemeyeceği br hastalık değildir. Ama bu çeşit telaş bozukluklarının erken teşhis edilmesi kıymetlidir.
