Yeni bir konsol çıkışı her vakit heyecanlı bir periyot benim için. Kurcalanacak yeni şeyler, oynanacak yeni oyunlar, denenmesi gereken özellikler… Alabilince doğal. Switch 2’yi yakın vakitte almak planlarım ortasında değildi ancak incelememiz için gönderilince haliyle birinci günlerden elime geçti ve birinci Switch favori konsollarımdan biri olduğundan buna da bir oldukça heyecanla atlayıverdim çabucak. Haziranın ortasında elimize ulaşan konsola geldiğinden bu yana aklıma gelen her şeyi denedim, her şeyi oynadım, her şeyi kurcaladım. Elimdeki kaynakların yetmediği noktalarda internetten çokça alakalı içerik tükettim ve artık de sizlere bunların hepsini tek tek anlatacağım. Hazırsanız konsolun kendisiyle başlayalım.
ELE AVUCA SIĞAN BİR SWITCH
Switch 2’yi kutusundan çıkarmaya birinci başladığımda dikkatimi çeken birinci şey yeni ekranın ve Joy-Con’ların büyüklüğü oldu. İnternetteki karşılaştırma fotoğrafları konsolu canlı kanlı görene kadar pek bir şey tabir etmiyor, dürüst olayım. Birinci Switch’i ve Joy-Con’ların mantığını çok sevmiş olsam da uzun mühlet oynamalarda bir noktadan sonra elime ağrılar sokmaya başlıyordu. Tuşların ve analogların küçüklüğü, kullanılan plastik de eforu.
Switch 2 ergonomi konusunda konsolu büyüterek ister istemez önde başlıyor bu yüzden. Ancak yalnızca büyüklük değil, kullanılan plastik de daha kaliteli bir plastikle değiştirildiğinden elde oyuncak tutarmış üzere hissettirmiyor. Analogların ve tuşların büyümesi de taşınabilir halde kullanırken bir epey tesirini gösteriyor. Tuşlar Pro Controller’a göre küçük kalsa da analogların boyutu neredeyse birebir sayılır.
Joy-Con’ları takma düzeneği da aklımda soru işaretleri bırakan şeylerden biriydi lakin bir epey sağlam olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim. Mıknatıslar “çat” diye tutuyor, Switch OLED’de yaşadığım kayma, yerinden oynama üzere sorunlar burada karşıma çıkacak üzere görünmüyor. Ekran için kullanılan yeni ayaklar da OLED’den esinlenilmiş, plastik uyduruk bir ayak yerine, metal lakin OLED’inkinden daha kibar ve daha fazla açıya esneyebilen bir ayak kullanmışlar.
Konsolun inceliğini koruduğunu da belirtmem lazım doğal. Bu performans konusunda tahminen ilerleyen vakitlerde sorun çıkarabilir (performans kısmına geldiğimizde anlatacağım) ancak taşınabilirlik açısından sahiden başka el bilgisayarlarına kıyasla önde. Bu incelik taşınabilirlik konusunda yeterli olsa da ve daha biraz evvel “Ergonomik olarak özgün Switch’ten daha iyi” desem de, ister istemez ergonomiyi de etkiliyor. Uzun vadeli oynarken “Keşke Joy-Con’ları daha âlâ kavrayabileceğimiz bir şeyler ekleyebilselermiş” diye düşünürken buldum kendimi çokça. Öbür el bilgisayarlarının ergonomi konusundaki en büyük artısı da bunu düşünmüş olmaları. Ha, bu zahmet nispeten diğer aksesuarlarla (daha kontrolcüye benzeyen Joy-Con’lar, konsola grip ekleyen kılıflar) çözülebilecek bir sorun alışılmış.
Ek olarak Switch 2’nin hoparlörlerinin de orjinal Switch’e göre bir epey uygunlaştırıldığını eklemem lazım. Her ne kadar kullanılan donanım Switch OLED’dekiyle tıpkı olsa da bunların konsola yerleştirilme formu ve hoparlörlerin nasıl kaplanıp mühürlendiği, bu birebir donanımın Switch 2’de daha net, gür ve dağılmadan duyulmasını sağlamış. 3B ses dayanağı de uğraşı, ki bu kulaklık ya da televizyonunuza bağlı bir ses sistemiyle çok daha muhakkak oluyor.
Konsolda bir öbür dikkatimi çeken şeyse konsolun üstündeki ikinci USB-C girişi oldu. İnsanların orjinal Switch’teki şikayetlerinden biri olan “Masaüstü modda şarj edememe” sorununu çözmek için koydukları çok bariz, zira denediğim kadarıyla şarj etme dışında diğer bir işe yaramıyor. İncelemelerde kullanılsın diye aldığım ekran imgelerini aktarmak için konsolu bilgisayara bağladığımda otomatik olarak üstteki USB-C girişini kullandım ve konsol beni uyardı “Yukarıdaki girişi kullanmayın” diye, oradan biliyorum.
EĞRİSİYLE DOĞRUSUYLA SWITCH 2 EKRANI
İnternette şu ana kadar çokça Switch 2’nin ekranı hakkında tartışmalar görmüşsünüzdür. Herkesin, konsola sahip olsun ya da olmasın, bir fikri var ekran hakkında. Sizlere kendi deneyimimi ve internette yapılmış neredeyse her ekran testini tükettikten sonra şöyle toparlayarak ne beklemeniz gerektiğini anlatayım.
Kullanılan ekran bariz bir biçimde LCD. VRR ve HDR üzere teknolojileri destekliyor ve 1080p çözünürlükte. Renkler açısından orjinal Switch’in ekranından çok daha uygun, OLED model gelene kadar da iş görür diyebileceğim renklere sahip. Bu noktada pek bir sorun yok, ta ki işin ayrıntılarına girene kadar. Mesela Switch 2 ekranının HDR’ı gerçek bir HDR değil. Parlaklık kıymetleri çok düşük, bu da HDR’dan daha çok kontrast ayarlarıyla oynanmış bir monitör tesiri yaratıyor. Hakikat düzgün bir HDR deneyimi için HDR’ı olan bir televizyon ya da monitör kullanmanızı tavsiye edeceğim. VRR’da sorun yok, çok hoş çalışıyor ancak o da televizyon/monitörde çalışmıyor. Sony’nin PS5’te yaptığı üzere yazılım güncellemesiyle çözebilecekleri bir şey.
Diğer asıl ve en karışık sorunsa ekranın piksel reaksiyon müddeti. Şu vakte yapılan karşılaştırmaların birçoklarında Switch 2 ekranının reaksiyon müddeti 17-18 milisaniye civarlarında görünüyor ve bu 30fps oyunlarda meşakkat yaratmazken, daha yüksek FPS’e sahip, bilhassa 2B oyunlarda göze batan bir “ghosting” efektine yol açıyor, hareket eden modeller bulanık görünebiliyor. Yapılan birden fazla testte şimdiki el bilgisayarlarıyla karşılaştırıldığında son sırada bulunuyor kendileri. Steam Deck LCD’nin ortalama reaksiyon mühleti 19.6 milisaniye, OLED’in 1.0 milisaniye ve ROG Ally X LCD’ninkiyse 8.4 milisaniye. Ancak merak etmeyin, PSP 1000’in ekranı kadar (61.8 milisaniye) makûs değil.
Digital Foundry üzere bu bahislerde uzman gruplar, Nintendo’nun bunu yeniden bir yazılım güncellemesiyle çözebileceğini düşünüyor. Lakin çözmek istiyorlar mı, sorun o. Zira Switch 2’nin inceliğini korumak için yaptıkları tercihler göz önünde bulundurulduğunda (daha büyük SoC, daha küçük batarya) bataryanın “kabul edilebilir” bir müddette dayanması için piksel reaksiyon mühletini düşük tutmuş olma ihtimali de kelam konusu. Ya da dümdüz bir formda masraftan kısmak için de bu yolu tercih etmiş olabilirler, bu da yazılım güncellemesiyle çözülemeyeceğinin göstergesi olur.
Benim şahsî tecrübemse, Shovel Knight ve Metroid Dread üzere oyunlarda denediğimde pek gözüme batmamış olmasına karşın Taiko No Tatsujin’de “ghosting” efekti bir oldukça gözüme çarptı. Oynadığınız oyuna ve oyunun FPS pahasına nazaran deneyiminiz fark edecektir. Beni oynadığım birçok oyunda rahatsız etmedi fakat ettiğinde de görmemek için kör olmak lazım.
FARE OLMAK KOLAY İŞ DEĞİL
Problemlerin en büyüğünü ortadan çıkardığımıza nazaran, Switch 2’nin orjinal Switch’e göre en yeni özelliği, Joy-Con’ların fare sensöründen devam edelim.
Fikir olarak bayağı beğenilen aslında fare sensörü. Çok hoş de çalışıyor, Joy-Con’u konsoldan çıkarıp düz bir yüzeye sensör yere bakacak halde yerleştirdiğinizde çabucak algılıyor, menüleri rahat bir biçimde dolanabiliyorsunuz. Tek sorun ergonomik olarak pek de rahat bir deneyim olmaması, bu da Joy-Con’un halinden kaynaklanıyor haliyle. Sensörü yere bakacak halde yerleştirdiğinizde ince ve uzun, fareye pek de benzemeyen bir şey tutuyorsunuz ve uzun periyodik oynarken bileği ve eli yoruyor.
Cyberpunk üzere FPS ya da çok faal oyunlarda deneyimim bu istikamette en azından. Bu fare sensörü olayını kullanacak bir WarioWare ya da Mario Party oyunu kulağa çok beğenilen geliyor. Ya da DS, 3DS ve Wii U üzere konsolların emülasyonunda dokunmatik ekran denetimleri olarak da kullanılabilir. Mesela fare sensörünü kullanan bir Kirby and the Rainbow Curse… Yapsana be şunu Nintendo!
PERFORMANS, PERFORMANS, PERFORMANS!
Switch 2’nin en büyük başarısı performans tarafından geliyor haliyle. Daha düzgün bir SoC ve daha fazla RAM her şeyi hızlandırmış. Konsolun menülerinde gezinmek çok süratli, eShop ve Nintendo Switch Online kısımlarının artık Web App yerine direkt bir uygulama kullanıyor oluşu gezmeyi bayağı bir hızlandırmış, her şey anında yükleniyor. Ayrıyeten eShop’taki yeni, Steam’in teklif sistemi üzere her cumartesi yenilenen teklif özelliğine de değinmekte yarar var burada, öbür bir yerde fırsatını bulur muyum bilemiyorum zira.
Switch 2’ye çıkan oyunların performansları da beni bir epey tatmin etti. Cyberpunk incelemesinde esasen performansından yeteri kadar bahsettim lakin Mario Kart World de televizyonda 4K 60fps, taşınabilir modunda 1080p 60fps performans veriyor, tek kasveti dört kişi tek ekranda oynamak istediğinizde 30fps’e düşüyor oluşu.
Bu ikilinin yanı sıra Breath of the Wild, Tears of the Kingdom, Splatoon 3, Fantasy Life i, Muhteşem Mario Odyssey ve Pokémon Violet üzere Switch 2 güncellemesi alan eski Switch oyunları da denedim ve hepsi de kusursuz performans veriyor. Bilhassa Breath of the Wild’ı 60fps görmek beni bir epey şaşırttı. 2018’den beri 30fps görmeye alıştığımdan kaynaklı olsa gerek. Pokémon Violet’ın artık 21. Yüzyıla yakışır bir formda çalışıyor oluşu, Muhteşem Mario Odyssey’nin daha da âlâ görselliği, Splatoon 3’ün artık kent kısmının da 60fps olması derken backlogum biraz sekteye uğrayacak üzere hissettim. Bilhassa Pokémon Violet’ı denemek için açıp 2 saat oynadıktan sonra korkmadım değil. Âlâ ki bekletmişim oynamak için.
Oyun denemelerim bunlarla kısıtlı kalmadı natürel ki de, Switch’te dinamik çözünürlüğe ve/veya FPS kilidi olmayan oyunlara da bakmam kuraldı. Bayonetta 3, Bombrush Cyberfunk, Ni No Kuni 2, Monster Hunter Stories 2 üzere FPS kilidi olmayan oyunların hepsi stabil 60fps’e ulaşmış durumda. Dinamik çözünürlüğü olan oyunların da hepsi taşınabilir modda da TV modunda da en yüksek çözünürlüklere sahip, The Witcher 3’ün Switch portu en büyük örneklerden buna. Switch portu olmasından ötürü dokuların ve kimi modellerin kalitesi düşük fakat orjinal Switch versiyonunu televizyonda oynarken modelleri tam yüklenememiş bir PS3 oyununa benzediğini düşünürsek, şu anki hali bir epey uygun. CDPR’ın bu porta geri döneceğini sanmıyorum lakin keşke dönüp düzgün bir Switch 2 versiyonu yapsalar diye içimden geçirmedim değil.
İçimden geçirdiğim diğer bir şeyse Nintendo’nun Switch emülasyonuna biraz daha el atmasıydı. Artık elimizde 1080p çözünürlüğünde bir ekran olduğundan ötürü, birtakım eski özgün Switch oyunları Switch 2’de bir oldukça bulanık, hatta piksel piksel Anadolu havasında oluyor. Her geliştiricinin her oyunlarına geri dönüp güncellemelerini beklemek biraz hayalcilik olacağından aklımdan geçen şey Nintendo’nun bir formda yepyeni Switch oyunlarını taşınabilir modda oynarken televizyon modunu faal edebilmesiydi. Bunun önünde teknik bir mani var mıdır bilmiyorum fakat Nintendo’nun kapattırdığı ve dava açtığı birçok Switch emülatörü bunu bir halde başarabiliyorken Nintendo’nun da yapabilmesini (ya da yapmasını diyeyim) isterdim. Dediğim üzere, birtakım oyunlar nitekim hiç beğenilen görünmüyor taşınabilir modda.
Ha, özgün Switch emülasyonuna el atmıyor değiller bu ortada. Switch kataloğunun neredeyse %98’lik bir kısmı sorunsuz çalışsa da hala külfetli oyunlar var. Borderlands 3’ü Switch 2’de oynayamıyorsunuz mesela, oyun bozuk bildiğiniz. Ben bu incelemeyi yazarken oyuna Switch 2’nin eShop’undan erişilemiyordu, Nintendo bunun farkında olduklarını ve incelediklerini belirtmiş. Hâlâ umut var yani.
PİLİM YETTİĞİ KADAR
Switch 2’nin en büyük soru işaretlerinden biri de taşınabilir modda bataryasının ne kadar gideceğiydi. Nintendo konsol çıkmadan evvel 2 ila 6.5 saat ortasında bir mühlet vermişti, ki bu özgün Switch’in 2.5 ila 6.5 saatinden düşük olunca beşerler birazcık şüphelenmedi değil. Bilhassa OLED’den gelen ben asgarî 4-5 saate alışmışken biraz huylandım ama… Dürüst olayım, beklediğimden daha fazlasını verdi Switch 2.
Testlerimden birincisi doğal ki de konsolun şu an en çok sistem tüketen oyunlarından Cyberpunk 2077 oldu. Kalite modunda (1080p 30fps) performans düşüşü yaşamadan, 2 saatten daha fazla oynadığımı görünce bir epey şaşırdım. Hogwarts Legacy’nin Switch 2 versiyonuyla 3 saate yakın oynayabildim, keza Breath of the Wild da o kadar sürdü. Özgün Switch oyunlarındaysa oynadığım oyuna nazaran bu mühlet 4 saate yaklaştı ya da geçti. Nintendo’nun 2 ila 6.5 saatlik iddiası bir epey yanlışsız anlayacağınız üzere. Switch OLED’e kıyasla alışılmış ki berbat kalıyor lakin şimdilik kâfi buldum ben.
SON KARAR
Switch 2, tıpkı bu jenerasyonun PlayStation 5’i ve Xbox Series X|S’i üzere çok farklı bir şeyler denemek yerine, ellerindeki düzgün olan şeyi daha da güzel yapmaya odaklanmışlar. Bu da Nintendo’nun geçmişi düşünülünce farklı geliyor herkese. Bu firma konut konsolları dediğimiz vakit Nintendo 64’ten Gamecube’a, oradan Wii’ye, sonra Wii U’ya ve en sonunda Switch’e geçen bir firma. El konsollarında Gameboy Advance’ten DS’e, oradan 3DS’e (ve en sonunda tekrar Switch’e) geçen bir firma. Geçtiğimiz 30 yılda daima farklı bir şeyler deneyen, “Nintendo tuhaflığı” dediğimiz şeyleri bizlere sunan bir firma. Ve artık “Switch, lakin daha iyi” diye çıkınca insanların hem şaşırması hem de memnun olması çok olağan.
Benim şahsî beklentilerimin büyük bir kısmını karşıladığı için mutluyum. Elimdeki Switch oyunlarını daha uygun bir performansta, daha büyük ve yüksek çözünürlüklü bir ekranda oynayabilmek beni şad etti. Bilhassa Switch’in en çok kullandığım konsollardan biri olduğunu düşünürsek, zati bu konsol şu anda ben ve benim gibiler için var.
Switch 2’yi önerebileceğim bir başka kitleyse daha evvel Switch sahibi olmayan ve Switch oyunlarını oynamamış olanlar. Breath of the Wild, Tears of the Kingdom, Üstün Mario Odyssey, Pokémon Scarlet – Violet, Splatoon 3 üzere oyunların çok daha güzel birer versiyonlarını birinci kez oynama fırsatınız var. Her ne kadar hepsi güncelleme almamış olsa da geriye uyumluluğu sayesinde kendine özel oyun kütüphanesi de bir epey geniş bir konsol. Switch ya da Switch 2 ilginizi çekiyorsa rahatlıkla önerebilirim.
Ama geriye kalanlar, bilhassa Nintendo konsollarını yalnızca kendisine özel oyunlar için alanların beklemesini tavsiye edeceğim. Mario Kart World benim bu yılki favorilerimden lakin tek bir oyun için konsol almak anlamsız gelebilir. Yılın ilerleyen vakitlerinde Donkey Kong Bananza’nın yanı sıra, yepyeni Switch’e de gelecek olan Metroid Prime 4 ve Pokémon Legends: Z-A dışında şimdilik rastgele yeni bir 3B Üstün Mario, The Legend of Zelda ya da Animal Crossing oyunu da görünmüyor. Beklemekten bir şey kaybetmezsiniz şimdilik.
