AMC Theatres’ın Denis Villeneuve’ün “Dune: Part Two” filminin tanıtımını yapmak için sattığı patlamış mısır kovasının resmiyle ilk karşılaştığımda, bir anlığına ona bakıp, ne gördüğümü anlamaya çalıştım. Nesnenin, çöl gezegeni Arrakis’in altında sürünen dev bir kum solucanını temsil ettiği sanılıyor. Normal kabın üstünde, yerden çıkan yaratığın silindirik gövdesini tasvir eden bir kapak bulunuyor. Görünüşte bazı çekirdekleri kapmak için uzanmanız gereken açıklık, burada plastikle kaplanmış çok sayıda filiz benzeri dişle solucanın ağzına benzer şekilde şekillendirilmiştir. Kova karmaşık bir şekilde tasarlanmış, ancak kibarca söylemek gerekirse özellikle anatomik görünüyor ve ikramları ağzınıza almak için kullanılması biraz zor.
“Dune” patlamış mısır kovası gerçek bir mini fenomen haline geldi. Filmin oyuncuları ve ekibinden bu konu hakkında yorum yapmaları istendi ve hatta Villeneuve The Times’a büyüleyici bir şekilde şunları söyledi: “Filmi gördüğümde, ‘Hoooooly sigara içiyor’ dedim.” “Kova” kafiyeli bir “Saturday Night Live” taslağı vardı. Burada basılamayacak bir ifadeyle. Ancak kova hakkındaki söylentileri takip ettikçe ona sahip olmayı daha çok istedim. (Ve hayır, sizin düşündüğünüz nedenlerden dolayı değil. Aklınızı bu saçmalıklardan çıkarın lütfen.) Filmlerin ve onların geçici eşyalarının hayranı olarak, bu komik ve müstehcen hatıra parçasına sahip olmam gerektiğini hissetmeye başladım. benim evim.
Kova, hem tuhaflığıyla, hem de kültürel bir an haline gelme biçimiyle, bana eski bir koleksiyon eşyası dönemini hatırlattı; McDonald’s’ın “Sonsuza Kadar Batman” kupaları ile Jim Carrey’nin Riddler’ının kötü çizilmiş versiyonları gibi bağlantıları hatırlattı. 1990’ların dolaplarında dayanak noktası olmak. Ama aynı zamanda geçmişin gerçek olamayacak kadar tuhaf pazarlama talihsizliklerini de anımsatıyor; bunlar istemeden itici gelen, aynı zamanda bir nevi şaşırtıcı olan şeyler. Gungan uzaylısının ağzının açılarak emmeniz gereken şeker dilini ortaya çıkardığı Jar Jar Binks lolipopunu görün. Eh, en hafif tabirle.
Hatta bunun “Dune”la ilgili bir geçmişi bile var. Frank Herbert destanının David Lynch’in 1984 versiyonu yayınlandığında, bir kez daha sinir bozucu derecede fallik görünen bir kum kurdu aksiyon figürü satın alabiliyordunuz. (Kazanmak istiyorsanız eBay’de bir tane var.)
Bütün nostaljim tatsız olana yönelik değil. Son zamanlardaki çılgınlık bana, sinemaya odaklanmaya başlayan küçük bir hayranken imrendiğim şeyleri hatırlattı. Benim asıl takıntım Peter Jackson’ın “Yüzüklerin Efendisi” üçlemesiydi, bu yüzden Burger King, yanlarına Aragorn ve Arwen gibi karakterlerin yüzlerinin kazındığı bir dizi ışıklı kadehi piyasaya sürdüğünde, onlara ihtiyacım olduğunu biliyordum. (Başka “LOTR” temalı cam eşyalarım da vardı; sıcak sıvıyla doldurduğunuzda Güç Yüzüğü’nün üzerindeki yazıyı ortaya çıkaran kupalar da dahil. Bunların hâlâ ailemin evinde olduğundan eminim.)
