Üniversite mezuniyetinde gururlu bir büyükbaba gibi seyircilerin arasında oturup hepsini izledi. 86 yaşındaki Fred Wilpon, yeni Hall of Famers sınıfları Howard Johnson, Al Leiter ve yayıncılar Gary Cohen ve Howie Rose takımda iz bıraktığında Mets’in sahibiydi. Cumartesi günkü törenden önce düzenlediği basın toplantısında Wilpon neşeyle baktı.
Saha içi kutlamalara katılmadı. Cömert harcamaları ve Mets tarihine saygısı onu hayranların her zaman istediği vekilharç haline getiren yeni sahibi Steven A. Cohen için bu bir sahneydi.
Ancak 1980’de takımı satın alan ve 2020’de Cohen’e satan Wilpon için şu kadarını söyleyin: Mets’ini sık sık gölgeleyen tüm işlev bozukluklarına rağmen, franchise’ın seslerini asla susturmadı. Cohen ve Rose, 1980’lerden beri standın dayanak noktası oldular ve gerçek fandomu bir gazetecinin her şeyi olduğu gibi anlatma içgüdüsüyle harmanladılar.
Wilpon’lar – birçok mal sahibi gibi – eleştiriye karşı oldukça hassas olabilir. Ancak her zaman inandırıcı bir yayının hayranlara bir kanal olarak değerini kavradılar.
Wilpon Cumartesi günü “Standayı hiç aramadım, daha sonra onları hiç aramadım, onlara olması gerektiği kadar dürüst olamayacaklarını asla söylemedim,” dedi. “Onların kötü olmalarını istemezsin ama dürüst ol. Ve öyleydiler.
Mets 1962’de ilk kez sahneye çıktığında Rose sekiz yaşındaydı – tam da bir takımın ve sporun sizi ömür boyu tutabileceği yaştaydı. Bayside, Queens’in yerlisi olan Rose, PS 205’teki eski arkadaşlarının, kendisinin Mets Onur Listesi’nde yer alması fikrine “okul bahçesinde ulumalar” yapacağını söyledi.
Sonra tekrar, dedi Rose, gerçekten Miracle Mets’in 1969’da Dünya Serisini kazanması kadar saçma mı? Bu zaferin dönüştürücü olduğunu söyledi: amansız çalışma ve inançla neredeyse her şeyin mümkün olduğunu öğrendi.
Rose, 1987’de Mets’in radyo ekibinde oyun öncesi ve oyun sonrası bir yer kazandı ve yıllarca televizyonda seslendirme yaptıktan sonra, Bob Murphy’nin uzun görev süresinin sonuna doğru radyoya geri döndü. Bu ortamda kendinden emin olmayan Rose, bir keresinde Murphy’ye ticari bir mola sırasında geleceğini yüksek sesle merak etti. 30 yaş büyük ve övgü konusunda cimri olan Murphy, Rose’un uyluğunu okşadı ve ona iyi durumda olduğunu söyledi.
Rose, “Bu benim için dünyalara bedeldi ve hala öyle,” dedi. “Bu yüzden Murph’u düşündüğümde, sadece mutlu özetler ve tüm harika aramalar değil, en sonunda onun onayını aldığımı hissettim.”
65 yaşındaki Cohen, Mets için stoper oynamak için büyümek istedi. Bunun yerine, Columbia’da bir öğrenci olarak yayıncılığa başladı ve 1989’da Mets ile iniş yapmadan önce küçükler – Spartanburg, Durham, Pawtucket – arasında çalıştı.
Cohen ve onun SNY analistleri Ron Darling ve Keith Hernandez’den daha ilgi çekici bir yayın üçlüsü hayal etmek zor. Bilgili ve küçümseyici olmadan esprili, eğlenmeyi hatırlarken keskin bir şekilde eyleme odaklanıyorlar.
Bir Mets hayranı için aile gibi hissediyorlar; Geçen yıl 101 yaşında ölen Hall of Fame beyzbol yazarı Roger Angell, hiçbir yayını kaçırmadığını söyledi.
En sevdiği aramalar sorulduğunda Cohen, “Anlarla aram pek iyi değildir,” dedi. “Her zaman, herhangi bir yayıncının işinin en önemli kısmının, büyük bir oyunun olduğu 15 saniyede ne yaptıkları değil, daha çok, yayında olduğunuz 500 saat boyunca hayranlarla nasıl anlaştıklarıdır. bir sezon boyunca.”
Mets’i destekleyerek büyüyen ve rotasyonda öne çıkan biri olarak yedi sezon geçiren Leiter, eğlenceli bir bağlantı kurdu: Mets’in bir yayıncıyı kutsadığı son zaman, Leiter’in (Yankees tarafından) Bayville Lisesi’nden seçildiği yıl olan 1984’tü. New Jersey’de. Ardından Murphy, Ralph Kiner ve Leiter’in Jersey Shore’daki gençliğinin müzikleri olan Lindsey Nelson vardı.
Leiter, “Artık nesiller Howie ve Gary ile büyüdükçe ben de o adamlarla büyüdüm,” dedi.
Bir taraftar ve bir oyuncu olarak Leiter, her zaman memleketindeki yayıncıların takıma taraf olmasını istediğini söyledi. İzleyicilerin büyük çoğunluğu hayran olduğu için mantıklı olduğunu söyledi. Yine de pollyannavari bir görüş çok ileri gider.
Artık kendi televizyon kariyerinde iyi olan Leiter, “Bir oyuncu olarak benim her şeyim buydu: Berbat olduğumda, iyi yapmamanın analiziyle ilgili bir sorunum yoktu,” dedi. “Onun ne düşündüğünü düşündüğünüz alanlara girmeyin, sadece uygulama ya da uygulama eksikliği.”
“Bence Howie ve Gary ile denge, çünkü onlar takımın taraftarları ve bununla gurur duyuyorlar, bazen bir taraftar kadar keskin olmak. Sevmediğimiz şeyleri gördüğümüzde üzülüyoruz ama yine de takımı seviyoruz.”
Bu geleneği paylaşan hayranlar için, Shea Stadyumu’nun Cohen ve Rose gibi oğullarının Mets tarihçileri olarak ikiye katlanması yararlı oluyor – bu rol resmi olarak yine Cumartesi günü onurlandırılan eski takım yayıncısı Jay Horwitz tarafından üstleniliyor.
Cohen haklı olarak, anahtarı vuran üçüncü bir kaleci olan Johnson’ın Mets tarihinde uzun süredir yeterince takdir edilmeyen bir figür olduğunu belirtti. Sadece Barry ve Bobby Bonds ve Alfonso Soriano’nun yakalayabildiği bir başarı olan 30 homers ve 30 çalıntı üs ile üç sezon geçirdi.
Johnson için bu sezonların sonuncusu, yarım yıldan fazla bir süre önce, 1991’de geldi.
62 yaşındaki Johnson, “Muhtemelen bunu, 25 yaşındayken oynadığımız oyunu, bu seviyede oynayabilmeyi düşünmediğimiz bir gün bile yok,” dedi. “Yataktan her kalktığınızda , uzun zaman öncesine ait bir hatırlatma var. Neredeyse iki farklı insan gibi. Ve biz yaşlandıkça, o kişi daha da uzaklaşır. Ve bundan hoşlanmıyorum. Hala oynayan kişiyi tanımak istiyorum. O kişinin kim olduğunu öğrenmek istiyorum.”
Cumartesi gibi günlerin anlamı budur: Mets için fark yaratan insanların geçmişini onurlandırmak. Neyse ki, bu insanlardan bazıları hala yapıyor.
