Ofis, para, kariyer ve iş-yaşam dengesiyle ilgili sorularınızı şu adrese gönderin:iş arkadaşı@nytimes.com Adınızı ve konumunuzu veya anonim kalma isteğinizi ekleyin. Mektuplar düzenlenebilir.
Meşguliyet Ötesinde
“Tek kontrolüm kendi tutumum üzerinde olduğunu biliyorum.”Bu akıllıca ve doğru, ancak hikayenin tamamı bu değil. Öncelikle, eylemlerinizin kontrolü sizde ve tutumunuzun etrafınızdakilere nasıl yöneltildiği konusunda biraz anlayışa sahip gibi görünüyorsunuz. Ve daha iyiye doğru değil.
Bu, cevabımı tamamen sizin sözde başarısızlıklarınızla ilgili yapmak anlamına gelmiyor. Mücadele ettiğiniz için yazdınız. (Gerçek bir acı çekme unsuru da fark ediyorum – sonuçta “hayatta kalmak” kelimesini kullanıyorsunuz.) Ancak zor bir duruma nasıl yaklaşacağınıza karar vermenizin ve bu konuda nasıl (veya eğer) hareket edeceğiniz kararının size bağlı olduğunu belirtmek istiyorum.
Bu durumda, mücadelenizin bir kısmı en iyi şekilde hareket etmediğinizi bilmekten veya başka bir deyişle, olduğunuz kişiden gurur duymamanızdan kaynaklanıyor — “acı” dediniz — en azından işinizle ilgili olarak. Bu, bir kişiyi dış koşulların kendisi kadar etkileyebilecek türden bir şeydir.
Mesele şu: Pasif agresif olmanıza veya “en sert eleştirilerinizi ortaya dökmenize” gerek yok. Bu da sizin kontrolünüzün dışında değil. Ayrıca tutumunuzu etkileyen şeyin bir kısmının sizin inisiyatif duygunuz ve gerçekten duyulup duyulmadığınıza dair hisleriniz olduğundan da şüphem yok. Ve öyleymiş gibi görünse de, doğrudan yöneticileriniz anlamlı bir değişiklik yapamıyor gibi görünüyor.
İşte düşünmek isteyebileceğiniz bir soru: Anlamlı bir değişiklik yapmak nasıl görünürdü? Belki de temsilciliği yeniden öne çıkarmanın ve daha güçlü hissetmenin bir parçası, işinize yöneticilerinize sizden istenen taleplere çözümler sunma fırsatı olarak yaklaşmak olabilir. Sahip olduğunuz tüm sorunların bir listesini yapmayı düşünün – spesifik olun – ve sonra bu listeye bakın ve olası çözümlerle ekleyin.
