Eşim ve ben yakın zamanda yeni bir bölgeye taşındık. Birkaç hafta içinde bir dizi sosyal toplantıya davet edildik. Bir davetiye sadece benim içindi. Evli erkekler, salonda oyun oynamak, bira içmek ve konuşmak için birinin evinde toplanırlar. Toplantı, aile hayatından uzakta dinlenmek ve özgürce konuşmak için bir alan yaratmak amacıyla, yalnızca erkeklere özel bir sosyal kulüp olarak çerçevelendi. Eşim cinsiyeti nedeniyle dışlanmaya kızıyor. Çocuğu olmayan tek kişi biziz ve dolayısıyla çocuk bakımı sorumluluğu da yok, dolayısıyla katılamaması için açık bir neden göremiyoruz. Aslında o bira ve puroyla şakalaşırken benden çok daha rahat. Benim için sosyal ortamı takdir ettiğini söylüyor (diğer zamanlarda beylerle ve aileleriyle geçirdiğimiz zamanı da takdir ediyor), ancak henüz hiç kimse eşlerin kocaları ve çocukları olmadan bir araya gelebileceği karşılıklı bir alan yaratmadı. 2024’te cinsiyet dışlayıcı alanlar hakkında ne düşünmeliyiz?— İsim Gizli
Ethist’ten:
Eğer “The Stepford Wives” filmindeki erkekler kulübünden bahsediyor olsaydık — tamam, bu kesinlikle hayır olurdu. Ancak cinsiyetin sosyal önemi öyledir ki, tek cinsiyetli toplantılar bazen üyelerinin meşru olarak değer verdiği bir şey sunabilir. Bunu tıp okuyan bir lisans öğrencisi olarak bir grup feminist tıp öğrencisine katıldığımda öğrendim. (Üniversiteye gittiğim Birleşik Krallık’ta tıp eğitimi genellikle lisans diplomasıyla başlar.) Birkaç toplantıdan sonra, tek erkek olarak varlığımın bazı konuşmaları engellediğini fark ettim ve gitmeyi bıraktım. Önce beni kovmayacak kadar nazik davrandılar.
Bahsettiğiniz durumda eşlerin hepsi kadın. Ancak cinsiyetten bağımsız olarak pek çok insanın bazen eşlerinden ve çocuklarından uzakta sosyalleşmekten hoşlandığını düşünüyorum. Onlar ailelerinin etrafında belirli bir tür insandır ve zaman zaman o kişi olmamanın güzel olduğunu düşünürler. Hatta mahallenizdeki bazı eşlerin, sizi rahatsız eden kocalarına başka bir kadının eşlik etmesini istememesi bile mümkün. Muhtemelen bazıları da kocalarından biraz uzaklaştıklarından memnundur.
Kişisel olarak tamamen erkeklerin sosyalleşmesinin büyük bir hayranı olmasam da, zamanlarının bir kısmını tamamı kadınlardan oluşan gruplarda geçirmekten hoşlanan birçok kadının ve zamanlarının bir kısmını geçirmekten hoşlanan birçok erkeğin olduğunu biliyorum. tamamı erkek olan gruplarda. (Örneğin yeni babalar bazen kendi deneyimlerinden kaynaklanan sorunlar hakkında samimi bir şekilde konuşmak isterler.) Ve tabii ki, örneğin özellikle eşcinsellere yönelik eşcinsel toplantılar da olabilir. Kural olarak bu gruplar davetsizlere düşman değildir; onlar olmadan biraz takılmak istiyorlar.
Açık olanı kabul etmek gerekirse, kimliğe dayalı bazı gruplar koku testini geçemiyor. Asyalı Amerikalı Gazeteciler Derneği veya Siyah Kız Sosyal Kulübü gibi profesyonel ve sosyal gruplar hakkındaki düşüncelerimiz, Suzan-Lori Parks’ın yakın zamanda öne sürdüğü hain Beyaz Kulüp hakkındaki düşüncelerimizden çok farklı. oynamak. Aradaki fark, bunların daha büyük güç ve önyargı meseleleriyle nasıl ilişkilendirildiğiyle ilgilidir. 19. yüzyılın sonlarında ortaya çıkan Siyah kadın kulüpleri dışlanmayla mücadele etmeyi amaçlıyordu; daha sonraki Beyaz Yurttaş Konseyleri onu korumayı amaçladı.
Ancak bu, sadece erkeklerin girebildiği bu gecenin üzerine çok fazla yük bindiriyor. Aynı cinsiyetten oluşan bir sosyal grubun ahlaki açıdan sorun yaratması gerekmiyor ve başka şekillerde de takıldığınız açık. Bu, karınızın itirazlarının bir kenara bırakılabileceği anlamına gelmez. Belki birisi meli eşler için karşılıklı sosyal alan yaratın, erkeklerin aile kalesini elinde tutmasına izin verin; Aslında karınız ilginin olup olmadığını görebilir. Ayrıca karınızın duygularını da grupla tartışabilirsiniz. Oyunların, bira ve puroların tadını çıkarmasına izin verileceği fikrini geliştirin. Bu bağlamda, sadece kocalara yönelik bir kural yerine tek eşli bir kurala, muhtemelen eşlerin değişmesine ne derler?
