Birkaç ay önce, kocamın bizim de arkadaş olduğumuz meslektaşlarından biriyle ilişkisi olduğunu öğrendim. Bu çiftleşme pandemiden önce ve pandemi sırasında gerçekleşti. Karantinalar sona erdiğinde ve ilişkileri hakkında bana bilgi verilmeden çok önce, arkadaşlıkları sona erdi.
İlişkiyi öğrendikten sonra kısa bir mesajlaştık. Ona bildiğimi ve korkunç bir şey yaptığını söyledim. Benimle buluşmayı teklif etti, sonra beni ekti ve birkaç hafta içinde daha iyi hazırlanacağımı söyledi. Bu beni sinirlendirdi. Ne zaman “hazır” olduğuma karar verecek olan kimdi? Ama ona altı hafta süre verdim ve konuşmak istediğimi söyleyen bir e-posta gönderdim. Ona bağırmak veya ne kadar korkunç bir insan olduğunu söylemek istemediğimi, ancak arkadaşlığımıza nasıl ihanet ettiğini konuşmak istediğimi açıkça belirttim. Bir aydan fazla oldu ve cevap vermedi.
Koşullar farklı olsaydı, “diğer kadın”ı takip etmezdim ama bu kişiyle ayrı bir arkadaşlığım vardı. Kocam ve ben evliliğimizi onarma sürecinden geçerken, bu durum üzerimde asılı dururken kapanışı yakalamakta zorlanıyormuşum gibi hissediyorum. Hem bir partnerim hem de bir arkadaşım tarafından ihanete uğramış olmam, herhangi birine güvenebileceğimi hissetmemi çok zorlaştırdı.
Kapısını çalmak çok mu ileri gitmek olur? Beni olabildiğince görmezden geleceğini biliyorum ama aynı bölgede yaşıyoruz ve bir gün karşılaşmamız kaçınılmaz. Böyle bir şey olduğunda hazırlıksız yakalanmak istemiyorum. Anlamlı bir özür beklemiyorum ama en azından bana gözümün içine bakması gerektiğini hissediyorum.— Adı Gizli
Etikçiden:
Eski arkadaşınızın size ne borçlu olduğu sorusu sizi daha acil bir sorudan uzaklaştırabilir: Onunla yüzleşmekten ne elde etmeyi umuyorsunuz? Bir sonuca varmak için mücadele ettiğinizi ve görünüşe göre bu kadınla duygularınızı paylaşmanın yardımcı olacağını düşünüyorsunuz. Ancak bunun yardımcı olup olmayacağı karşılaşmanın doğasına bağlıdır. Ona söylemediğiniz ne söylerdiniz? Onun nasıl tepki vermesini beklerdiniz? Ona arkadaşlığınıza nasıl ihanet ettiğini hatırlattıktan sonra, kendini nefretle ve korkunçluğunu tamamen kabullenerek, sefil gözyaşlarına mı boğulur yoksa savunmacı ve kırılgan hale gelir, ihanete uğramışlık hissinizi derinleştiren formül pişmanlık sözcükleri mi söyler? Mağdur ve mağdur eden arasında bir alışveriş bekliyorsunuz. Ancak o da kendini bir kurban olarak görebilir. Belki de kocanız ona evliliğinin sevgisiz ve gri olduğunu ima etmiştir; birlikte bir hayat kuracakları, aşkla elektriklenecekleri bir gelecek hayal etmeye yönlendirilmiştir ve kocasının kalbindeki değişim onu kederli bırakmıştır. Bu alışverişin 50 farklı şekilde ilerleyebileceğini düşünüyorum ve bunların yalnızca birkaçı sizi tatmin edecektir.
Eski arkadaşınız size karşı işlediği suçları konuşmak için sizinle görüşmek istemiyorsa, davetsiz bir şekilde eve geldiğinizde sizi evine kabul edeceğinden şüpheliyim. Ayrıca sizin ona bir tehdit oluşturabileceğinizden endişe ediyor olabilir; habersiz varlığınız kavga etmek istediğinizi ima edebilir. Bu koşullar altında onu “gözünüzün içine bakmaya” zorlamak pek de ödüllendirici olmayacaktır. Kültürlü bir incide olduğu gibi, çıkarılan özür kendiliğinden gelen bir özürün yanında yalakalık yapmaz. Duygusal alanda onarıcı adalet ancak sizinle özgürce konuşmayı seçerse gerçekleşebilir. Sosyal teorisyen Erving Goffman, özrü “benliğin suçlanacak bir parçaya ve geri çekilip suçlamaya sempati duyan ve dolayısıyla tekrar sürüye katılmaya değer bir parçaya bölünmesi” olarak görüyordu. Ancak bu bölünmeyi zorlayamazsınız ve onu tekrar sürüye katılmaya hazır gibi görünmüyorsunuz.
