7 Ekim’de İsrail ordusu Hamas’la mücadele için ülke geneline konuşlanırken, bir grup asker Batı Şeria’nın El Halil kentinde Tel Rumeida adlı antik bir tepede bekliyordu. Hedefleri, o zamanlar 43 yaşında olan, Issa Amro adında iri yapılı bir Filistinli adamdı. Daha sonra Amro’nun bir zeytinlik içinden askerlere yaklaştığını, askerlerin içeri girip tüfekleriyle ona vurduklarını hatırladı. Amro çok az savunma yaptı; kelepçelendi ve askeri üsse götürüldü. Orada bir sandalyenin arkasına fermuarlarla bağlanmıştı. Önce gözleri bağlandı, sonra ağzı tıkandı. Amro, daha sonra dayağın başladığını söylüyor. Zorlu süreç 10 saatten fazla sürdü.
Prentice Onayemi’nin okuduğu bu makaleyi dinleyin
Ancak Amro Hamas teröristi değil. O, Filistinli bir aktivist; onlarca yıldır takipçilerini viral çevrimiçi videolarda veya Birleşmiş Milletler liderleri önünde yaptığı konuşmalarda Mohandas K. Gandhi ve Martin Luther King Jr. tarafından oluşturulan şiddet içermeyen direniş yolunu seçmeye çağıran bir adam. Her ortamda zor olan bu yol, Batı Şeria’da özellikle zorludur. İsrail 1967’de bölgeyi işgal ettiğinden beri, İsrail ordusu neredeyse her türlü protestoyu yasakladı; hatta siyasi bir konuşma için 10’dan fazla kişiyi bir araya getirmek ya da sadece Filistin bayrağını sallamak kadar küçük eylemler bile.
En basit meydan okuma eylemleri bile bir tehdit olarak görülebilir: Amro, bir zamanlar Filistinli bir adamın, büyük bir karpuzu omzunda dengede tutarak İsrail kontrol noktasından geçme çabasını organize etmiş ve videoya kaydetmişti; bu karpuz, renkleri nedeniyle uzun süredir Filistin milliyetçiliğinin simgesiydi. Filistin bayrağı. Videoda askerler karpuza el koyuyor ve kamera yakınlaştıkça sanki patlayacakmış gibi ihtiyatlı bir şekilde bakıyor. Ancak Amro’nun protestoları genellikle İsrail otoritesine daha doğrudan bir meydan okuma anlamına geliyor. İsrail askerlerini yakın mesafeden defalarca filme aldı ve durmayı reddettiği zaman dövüldü ve boğazından tutuldu. Silahlı yerleşimciler şehirde İsrail bayrağını çekebilecekleri yeni yerleri gözlediğinde Amro, genellikle gece yarısı önce yerel Filistinlileri toprağı “işgal etmeleri” için örgütledi. Amro, aynı taktiği kullanarak bir anaokulu açılmasına yardımcı oldu, terk edilmiş bir fabrikada sinema açmaya çalıştı ve bölge sakinleri kaçtıktan sonra çok sayıda Filistinliyi evlerine taşınmaya ikna etti. Amro’nun kendisi de Batı Şeria’nın en şiddet yanlısı yerleşimcileriyle çevrili böyle bir evde yaşıyor. Amro’yu yaklaşık 20 yıldır tanıyan İsrailli solcu aktivist Yehuda Shaul bana, “Yerleşimcilerin Filistinlilere yaptığını o da yerleşimcilere yapmaya çalışıyor” dedi. “Son derece inatçı bir insan.”
İsrailli yetkililer ve hatta bazen Batı Şeria’daki Filistinli yetkililer onun eylemlerini nadiren meşru siyasi faaliyet olarak gördü. Sayamayacağı kadar çok kez tutuklandı, haftalarca evinden çıkarıldı, iki bacağından vuruldu ve hem İsrail askeri mahkemeleri hem de Filistin Yönetimi tarafından izinsiz bir toplantıya katılmaktan “kavga çıkarmak”a kadar değişen suçlamalarla mahkemeye çıkarıldı. ” ve “üst makamlara hakaret etmek.” Ancak şiddet içermeyen Filistin direnişinin davası son yıllarda çok az ilerleme kaydetti ve 7 Ekim saldırısının ardından Batı Şeria’da Hamas’a verilen destek arttı. Amro’nun komşularının çoğu onun bir insan hakları savunucusu olarak gösterdiği çabaları övüyor, ancak diğerleri onun şiddet içermeyen yaklaşımının bu kadar uzun süre sonra ne gibi sonuçlar doğurduğunu sorguluyor. Bazıları onun El Halil’deki çeşitli gösterilerini yüksek sesle merak etti. Neden kendisini şehit etmeye bu kadar kararlı görünüyor?
