Mesleğinde 5 Avrupa şampiyonluğu ve 2 defa dünya 2’nciliği bulunan ulusal para tekvandocu Gamze Gürdal, Paris 2024 Paralimpik Oyunları’nda yarı finalde Sırbistan’dan Marija Micev’le karşılaştı.
Rakibini 14-1 mağlup eden ulusal atlet, final karşılaşmasında Çin’den Yuije Li’yle karşı karşıya geldi. Rakibine 11-0 mağlup olan Gamze, oyunları gümüş madalya ile tamamlayarak mesleğindeki birinci olimpiyat madalyasını elde etti. Demirören Haber Ajansı’na (DHA) açıklamalarda bulunan ulusal atlet, “Açıkçası Olimpiyat oyunları bir atletin gelebileceği en üst nokta ve oraya gitmek hiç kolay değil. Orada yarışan her atlet orada başarısız olmaya gitmedi. Herkesin orada bir maksadı vardı ve herkes orada madalya almak istiyordu. Bir şeyler zıt gitti, birtakım eksiklikler oldu tahminen nitekim güç. Atlet olarak herkesi çok yeterli anlıyorum. Ben de Tokyo’da madalya alamadan dönmüştüm. O yüzden kimseyi yargılamıyorum. Herkesin ıstırabını paylaşıyorum. Paralimpik’te biz daha hırslı olduğumuzu düşünüyoruz. Zira para sportmenler için kendini kanıtlama ve ben de bu dünyada varım deme biçimi bu spor. Kendini bu sporla gösteriyor pek çok sportmen arkadaşım. Bu yüzden de muvaffakiyet biraz daha kaçınılmaz oluyor açıkçası” diye konuştu.
‘OLİMPİYATLARA GİTMEK ÜZERE BİR MAKSADIM YOKTU’
Spora hobi olarak başladığını tabir eden Gürdal, antrenörünün ısrarıyla profesyonel olduğunu belirterek, “Bu bahisle ilgili çok fazla pişmanlığım var. Keşke en başından olimpiyat madalyasını hedefleseydim ve tahminen çok daha güzel yerlere gelebilirdim. Tahminen bu madalyanın rengi altın olabilirdi. Ben bunu amaç olarak benimsedikten sonra aslında her şey benim için değişti. Ondan sonra madalya kazanmaya başladım. Hayatım bu istikamette şekillenmeye başladı diyebilirim. Hobi olarak başladığım spor, bir anda büyük bir tutku haline geldi. Kazandığım her maç ve madalya beni bir sonraki gayelerime yöneltti. Tokyo’da kaçırdığım madalya, daha da hırslı bir atlete dönüşmeme neden oldu” dedi.
‘ALTIN MADALYA İSTİYORUM, DEDİM’
Gürdal, 30 Ağustos Zafer Bayramı’nda yarışın ve madalya almanın çok özel olduğunu tabir ederek, “O gün zaferimi kutlamak benim için çok manalıydı. Tarihin manası ve kıymeti nedeniyle de madalyamı ülkemizin kurtuluşu için uğraş eden Mustafa Kemal Atatürk ve silah arkadaşlarına armağan ettim. Şahsi problemim yaptığım olimpiyat madalyasını 30 Ağustos Zafer Bayramımızda ülkeme, vatanıma, milletime getirmek istedim ve bunu başardım. Kendimle gurur duyuyorum. Ne olursa olsun elbette ki altın olmasını çok isterdim. Ancak şu an bunun boynumda asılı olması bile benim bütün yükümü aldı götürdü diyebilirim. Bununla yetineyim istemedim. Altın olsun istedim. Yani artta ısınma salonunda bir şeyler ararken antrenörüm bana, ‘ne istiyorsun’ diye sorduğumda ‘altın madalya istiyorum’ diye söyledim. Finalde, geriyi, elimdekileri, yaptıklarımı unuttum ve önümdeki maça odaklandım yalnızca. Ben içimdeki o coşkuyu, o hırsı durduramıyordum. Benim nefes almam lazım. Yani yarı final maçımda son bir dakika kala hani ortada hiçbir sebep yokken yalnızca kendimi durduramadığım, o içimdeki heyecanı durduramadığım için mola istedim. Daha sonra finale çıkarken de o denli. Yani benim için unutulmaz bir an. Dediğim üzere dünyanın en büyük spor tertibi. Her atletin hayali orada yarışmak. Orada madalya almak ve o madalyayı garantilemiş olmak” halinde konuştu.
Ailesinin de kendisine madalya yolunda büyük takviyesi olduğunu söyleyen Gürdal konuşmasına şöyle devam etti;
“Ben çıkıp annemi arayıp ağladım, sevinç gözyaşları döktüm. Daima irtibat halindeydik. Bu spora başlamamda onların da çok büyük emeği var. Beni idmana getirdiler, götürdüler. Beslenmemi, onlar da kendi hayat tertiplerini, tatillerini, benim gaye programıma nazaran kamp programıma nazaran ayarladılar. Onların da en büyük amacı buydu, benimle birlikte bu duyguyu yaşamak istiyorlardı. Onlar dışarı çok memnunlar benim adıma.”
