Geçtiğimiz yıl Guggenheim Müzesi, Naziler iktidara geldiğinde Venezuela’ya kaçan Almanya doğumlu sanatçı Gego’nun veya Gertrud Goldschmidt’in eserlerinin kapsamlı bir incelemesini sergiledi. 1994’teki ölümüne kadar orada yaşayan sanatçı, New York Times sanat eleştirmeni Holland Cotter’ın “20. yüzyılın ikinci yarısının en radikal derecede güzel heykellerinden bazıları” olarak adlandırdığı şeyi yaratarak başarılı oldu.
TriBeCa kar amacı gütmeyen galeri Apexart’ta “Nefret ettiğimiz şeyi inşa edin. Sevdiğimiz şeyleri yok edin” cümlesi, Güney Amerika ülkesinden gelen ters diasporik kültürün yükselişinin habercisi.
Sergide yer alan üç sanatçı, küratör Fabiola R. Delgado ile birlikte, Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği’ne göre son on yılda ülkeyi terk eden yaklaşık sekiz milyon Venezuelalı mülteci, göçmen ve sığınmacıdan oluşuyor.
16 parça, Delgado’nun “somutlaşmış anıların nesneleri” olarak adlandırdığı şeyleri oluşturuyor: yerinden edilmiş Venezüellalılardan toplanan giysilerden yapılmış tekstiller; ülkeden kaçmadan önce aceleyle paketlenen aile fotoğraflarını gösteren bir video enstalasyonu; komşu Kolombiya’da toplanan, anonim olarak yayınlanan göçmen yollarının haritası.
Delgado yakın tarihli bir röportajında, “Dünya çapında göçle ilgili sanat yapan pek çok sanatçı var, ancak bir göçmen sanatı kategorisi yok” dedi. “Bu üç sanatçı bu fenomen hakkında konuşmak için yeni diller geliştiriyor; yüz göstermiyorlar ya da travmaya sansasyonel bir bakış açısı taşımıyorlar.”
