Senatör Mitch McConnell en özel ortamlarda bile pek fazla bilgi vermiyor.
Bu nedenle, tipik olarak gizemli Cumhuriyetçi liderin, Başkan Biden ile Oval Ofis oturumunda ilk önce konuşmayı istemesi ve diğer kongre liderlerinin Şubat ayı sonlarında Konuşmacı Mike Johnson’a Ukrayna’ya askeri yardımı bir oylama için sunması konusunda baskı yapmak için çağrıda bulunmaları dikkate değerdi.
Buradaki düşünce, sağcı üyelerinin Kiev’e yardıma devam etmesi halinde kendisini başkanlıktan atmakla tehdit ettiği acemi Cumhuriyetçi lider Bay Johnson’ın, Bay McConnell gibi bir Cumhuriyetçi dostunu dinlemeye daha yatkın olacağıydı. Bay Biden’ın veya Demokrat kongre liderlerinin, Senatör Chuck Schumer ve Temsilci Hakeem Jeffries’in ricalarına.
Bay McConnell Salı günkü bir röportajda, Beyaz Saray toplantısını ve Ukrayna’ya yardımın Bay Johnson’ın siyasi kararını bekleyemeyeceği mesajını anlatırken, “Johnson’ı zaman sorunumuz dışında herhangi bir şeye ikna etmeye çalışmıyordum” dedi. kendilerini çözecek sorunlar. “Oyalanmak için zamanımız olduğunu sanmıyordum.”
Bay McConnell hemen sonuç alamadı. Neredeyse iki ay daha sürdü ve bir miktar yasal düzenleme yapıldı. Ancak Bay Johnson nihayet geçen hafta harekete geçti ve Meclis yardım paketini Senato’ya gönderdi; o da Salı gecesi aylarca süren gecikme ve siyasi çekişmelerden sonra kuşatılmış Ukrayna’ya 60 milyar dolardan fazla yardımın ezici bir çoğunlukla onaylanmasıyla aynı şeyi yaptı.
Ses getiren oylama, Bay McConnell’e, çıplak elle zaferler, acı kayıplar ve partizan manevralarla dolu uzun bir kariyerde zorlu bir yasama zaferi daha kazandırdı. Ancak ilk defa onun savaştığı Demokratlar değildi.
Bunun yerine, Amerika’nın dünyadaki rolünü Bay McConnell’in geniş görüşlülüğünden çok farklı gören ve onun çağdaş Cumhuriyetçilik ve aşağılık seçmenlerle fena halde uyumsuz olduğunu düşünenler, kendi partisi içindeki güçlü güçlerdi.
