Üsküdar Üniversitesi NP Feneryolu Tıp Merkezi Uzman Klinik Psikolog Merve Umay Candaş Demir, ‘görünürde olağan aile’ kavramından bahsederek, dışarıdan kusursuz görünen fakat çocukların duygusal muhtaçlıklarını karşılamayan ailelerin, fark edilmeyen çocukluk travmalarına nasıl yol açabileceği konusuna açıklık getirdi.
Görünürde olağan aile tehlikesi
Çocukluk çağı travmalarının, duygusal ihmal ve istismar, fizikî ihmal ve istismar ile cinsel istismar olduğunu aktaran Uzman Klinik Psikolog Merve Umay Candaş Demir, “Ancak son çalışmalar ‘aşırı gözetici kollayıcı aile’ alt başlığının da çocukluk çağı travmalarına dahil edildiğini söylüyor. Yani ebeveynleriniz siz büyürken sizi çok denetim etmeye çalışıyorsa, daima tüm arkadaşlarınızla tanışmak istiyorlarsa, siz yokken odanızı karıştırıp, günlüğünüzü okuyorlarsa, gereksinimlerinizi karşılıyor üzere görünüyor lakin duygusal açıdan kendinizi yalnız hissediyorsanız, görünürde olağan bir aileye sahip olabilirsiniz. Ve bu da bilinmeyen kalmış bir çocukluk çağı travmasıdır.” dedi.
Ailedeki bakımın niteliği, bireyin yetişkinliğe adımında önde yer almasını sağlar
Görünürde olağan ailelerle dolu bir toplum haline geldiğimize işaret eden Uzman Klinik Psikolog Merve Umay Candaş Demir, “Dışardan kusursuz aile, anne-baba uyumlu, çocuklarıyla ilgili görünüm mevcut. Çocuk çeşitli kurslara gönderiliyor, eğitimler alıyor, hafta sonu seyahatleri oluyor, akademik açıdan destekleniyor. ‘Ben çocuğuma her şeyi veriyorum, her türlü muhtaçlığını karşılıyorum’ diyor ebeveyn.” dedi.
Ailenin, sağlıklı bireylerin yetişmesi için birincil bakım alınan yer olduğunu kaydeden Demir, “Bu bakımın niteliği, bireyin yetişkinliğe adımında önde yer almasını sağlar. Lakin aile içi travmalar ağırsa kişi akranlarına kıyasla bir adım geriden hayatına devam eder. Burada kıymetli bir kavram olan, zımnî kalmış, tahminen de farkına varılmayan bir aile çeşidi mevcut. Psikoloji literatüründe bu aileye ‘Görünürde Olağan Aile’ denmekte.” açıklamasını yaptı.
Çocuklar, dış dünyaya gösterilen olumlu imajın gölgesinde büyür
‘Apparently Olağan Family’ yani ‘Görünürde Olağan Aile’ kavramının, çocukluk çağı travmalarını inceleyen literatürde, sıkıntısız, fonksiyonel ve ‘mükemmel’ görünen lakin derinlerde duygusal ihmal, kontrolcülük ya da ruhsal baskı barındıran aileleri tanımlamak için kullanıldığını aktaran Uzman Klinik Psikolog Merve Umay Candaş Demir, “Bu tıp ailelerde çocuklar, dış dünyaya gösterilen olumlu imajın gölgesinde büyürken, gerçek duygusal muhtaçlıkları ya göz arkası edilir ya da bastırılır.” dedi.
Görünürde normal olan bu aile yapısında, travmanın çoklukla fark edilmediğini ve çocuğun kendi duygusal muhtaçlıklarını söz etmekte zorlandığına vurgu yapan Demir, “İşte bâtın tehlike buradadır. Travmatik ortamın ismi koyulmaz ve çocuk bu ortamda kendi olmak yerine ebeveyni odaklı olur. Kendi muhtaçlıklarını ikinci plana atar.” açıklamasını yaptı.
‘Kusursuz aile’ imajını sürdürme uğraşı, çocuğun travmatik tecrübelerini göz arkası edebilir
“Araştırmaların, dışarıdan olağan görünen ailelerde büyüyen çocukların, birçok vakit duygusal ihmal yaşadığını ve bunun uzun vadede derin ruhsal tesirler bırakabildiğini göstermektedir.” diyen Uzman Klinik Psikolog Merve Umay Candaş Demir, ayrıyeten araştırmaların, görünürde olağan ailelerde büyüyen çocukların, birden fazla vakit ‘duygusal güvenlik’ eksikliği hissettiklerini ve bu durumun ilerleyen yaşlarda depresyon, anksiyete ve bağlanma meselelerine yol açabileceğini belirttiğini lisana getirdi.
Demir, kelamlarını şöyle tamamladı:
“Bu ailelerde, ebeveynler çocuklarına fizikî manada gerekli olan her şeyi sağlayabilir, hatta dış dünyaya karşı kusursuz bir aile imajı çizebilirler. Fakat, asıl sorun duygusal takviyenin, empati kurmanın ve çocuğun iç dünyasına gerçek manada temas etmenin eksikliğidir. Bu durum çocukta, ebeveynlerine karşı ‘görünmez’ olma hissini ve daima bir tatminsizlik hissini tetikler. Görünürde olağan ailelerdeki en temel sıkıntılardan biri, çocuğun duygusal olarak inançta hissetmemesi ve bu yüzden de kendi kimliğini oluşturmada zorlanmasıdır. Ebeveynlerin ‘kusursuz aile’ imajını sürdürme eforu, çocuğun travmatik tecrübelerini göz arkası eder ve bu durum, travmaların hem fark edilmesini hem de işlenmesini zorlaştırır. Çocuk, gerçek hislerini ve acılarını bastırmaya zorlanarak, ilerleyen yaşlarda kendilik kıymetini sorgulayan, diğerleriyle sağlıklı alakalar kurmakta zorlanan bir bireye dönüşebilir.”
Kaynak: (BYZHA) Beyaz Haber Ajansı
