Kemanlar akort ediyor, nefesli üflemeler ısınıyor ve trompetler Mahler’in parçalarını çalıyordu. Sonra New York Filarmoni Orkestrası müzisyenleri ıslık çalmaya ve tezahürat yapmaya başladı.
Dünyanın en büyük şef yıldızlarından biri olan Gustavo Dudamel, topluluğun bir sonraki müzik direktörü seçilmesinden bu yana Filarmoni ile ilk provası için bu ay sahneye çıktı. Programda Mahler’in destansı Dokuzuncu Senfonisi vardı.
Müzisyenlere gülümseyerek ve yumruğunu sallayarak “Önümüzdeki günlerde herkese sarılma fırsatım olacak” dedi. “Ailenin bir parçası olmaktan büyük onur duyuyorum.”
Tesadüfen, orkestranın Lincoln Center’daki yakın zamanda yenilenmiş yeni salonu David Geffen Hall o gün işgal edildi, bu nedenle Dudamel’in ilk provası eski evi Carnegie Hall’da gerçekleşti. Dudamel, 1909’dan 1911’e kadar müzik direktörü olduğu dönemde Carnegie’de Filarmoni orkestrasını yöneten Mahler ile bir bağ hissettiğini söyledi.
“Bu Mahler’in orkestrasıydı” dedi ve Mahler’in bunu yazarken New York’la olan bağlarına dikkat çekti. “Aynı müzisyenler olmasalar bile Mahler’in o mirasına sahipler.”
Dudamel, 2026 yılına kadar New York’ta podyuma çıkmazken, bu ay Filarmoni’de Mahler’in provaları ve performansları için geçirdiği beş gün resmi olmayan bir başlangıçtı. Onun için birden fazla yönden bir geçiş anında geldiler: bir hafta sonra Paris Operası’nın müzik direktörlüğünden istifa ettiğini açıklayacaktı. Ancak New York yeni bir başlangıç gibi geldi ve orkestrayı ve şehri tanıdıkça, görev süresi için bir mantra önerdi: “Çok eğleneceğiz.”
Şampanya tostları ve geçiş törenleri vardı. Dudamel soyunma odasında, bir zamanlar Mahlerian’ın öncüsü ve ünlü Leonard Bernstein’a ait olan bir Mahler skorunu inceledi. Dudamel’in oyuncuları Mahler’in opera dürtülerini ve çeşitli tarzını benimsemeye teşvik ettiği saatler süren yoğun provalar vardı.
Bir pasaj için “İki kutuplu değil, üç kutuplu” dedi. “Bu Freud’dur. Yeni bir karakter — yeni bir insanlık yelpazesi.”
Dudamel ve orkestra, son provalar ve temsiller için Geffen Hall’a döndüklerinde bazı sürprizler yaşandı.
Bir açık hava provası sırasında ortaya çıkan spektral bir uğultu sesinin ardından seyirciye döndü. “Belki Mahler’dir,” dedi.
Ziyareti boyunca Dudamel bir rock yıldızı gibi karşılandı, müzisyenler selfie çekmek ve sarılmak için sıraya girdi.
Baş kemancı Cynthia Phelps bir resepsiyonda ona “Sen benim ailemin bir parçasısın,” dedi. “Hoş geldin.”
Dudamel müzisyenlere teşekkür ederek, bir gün dünyanın en iyi orkestralarından birine liderlik edeceğini asla düşünmediğini söyledi.
“Buraya gelmek, sizinle bu bağı kurmak benim için hayatın bir ödülü” dedi. “Bu aşkı, bu bağı geliştireceğiz.”
Açılış konserinde Dudamel gergindi. Repertuarın en kapsamlı ve derin eserlerinden biri olan senfoniyi adeti olduğu üzere ezberden yönetti. Parçanın sonunda Dudamel solo selam vermekten kaçındı, bunun yerine orkestra üyelerinin katkılarını vurgulamak için el hareketi yaptı.
Sahne arkasında bir yardımcı Dudamel’e bir bardak viski uzattı.
“Tanrım,” dedi. “Ne yolculuk ama.”
