Hayatın günlük rutinleri içinde, her şeyin harika gittiği anlar yaşar mıyız hiç? Sabah kalkıp vaktinde işimize gitmek, işverenimizle aramızın uygun olması, meditasyon yapmaya vakit bulmak, sevdiklerimizle hoş anlar paylaşmak… Bu çeşit günler, ne kadar da ender görünüyor!
Ancak, o ‘mükemmel’ günlerde bile içimizde bir sızı olabilir mi?
Hayatın her şeyin yolunda olduğu vakitlerde içimizde beliren telaş, mutluluğumuzun tadını çıkarabilmemizi zorlaştırabilir. Kendimizi huzurlu ve keyifli hissettiğimizde, apansız eski bir dostumuzun, telaşın, başımızı sıkıştırdığını görebiliriz. “Bu kadar âlâ gidemez, dikkat et!” diyen niyetler, huzurumuzu gölgeleyebilir.
Ancak, bir günün hoş geçmesi aslında çok kıymetli bir ikram olabilir. Makûs günleri düşünerek memnun olduğumuz anlardan kaçınmak yerine, yaşadığımız hoş günleri kucaklayarak değerlendirmeliyiz. Zorluklar karşısında yaşadığımız zorlukların getirdiği hazırlık, bu hoş günlerden geçer. Her hoş an, gelecekteki zorluklarla başa çıkabilme gücümüzü artırır.
Her hoş gün bir hazırlıktır ve tasa duygusu yerine, bu anların tadını çıkarmak hayatı daha manalı kılar. Memnun anları kabul edin ve yaşadığınız hoşlukları, hayatın zorluklarına karşı bir zırh üzere görün. Bu formda, her yeni gününüzü bir talih olarak kıymetlendirebilir ve hayatın sunduğu hoşlukların tadını çıkarabilirsiniz.
