Hayırsever Kathryn Murdoch, on yılı aşkın bir süredir çevresel amaçlara yapılan bağışlara öncelik veriyor. İklim değişikliği ele alınmazsa gezegenin ne kadar yaşanmaz hale geleceğine dair derin bir anlayışa sahip olduğunu söyledi. O ve meslektaşları bunu anlatmak için yıllarını harcadılar.
“Çığlık atıyorduk” dedi. “Ama çığlık atmak seni sadece bir yere kadar götürür.”
Bu baharın başlarında bir sabahtı. Yazar, yapımcı ve kendini fütürist ilan eden Murdoch ve Ari Wallach, yeni PBS belgesel dizisi “Geleceğin Kısa Tarihi”ni henüz yayınladılar ve bunu tanıtmak için bir video görüşmesine katıldılar – kibarca, çığlık atmaya gerek yoktu. Hiç bitmeyen bir altın saatte sinematik olarak çekilen altı bölümlük dizi, Wallach’ın dünya çapında bilim insanları, aktivistler ve ara sıra sanatçı ve atletlerle buluşmasını konu alıyor; hepsi de geleceğe dair iyimser. Bir bölüm, yüzen bir köye ziyareti veya müzisyen Grimes ile yapay zeka hakkında bir konuşmayı içerebilir. Bir sahnede, deniz biyologları rehabilite edilmiş bir mercan polipini sevgiyle bir resife restore ediyor. Baştan sona ruh hali yumuşak, umutlu, hatta rüya gibi. Bu kasıtlı.
Wallach, “Çığlık atmaya yer var” dedi. “Ve hayal kurmaya da yer var.”
“Geleceğin Kısa Tarihi”, küresel felaketin sancıları içinde olan veya sancılarını henüz geride bırakmış bir dünyanın neye benzeyebileceğine dair daha umut verici bir vizyon sunan bazı yeni kitap ve programlara katılıyor. İklim kaderciliğinin aksine iklim iyimserliği.
Hannah Ritchie’nin “Dünyanın Sonu Değil: Sürdürülebilir Bir Gezegen İnşa Etmek İçin İlk Nesil Olabiliriz” adlı makalesi, felaket belirteçlerinin çoğunun halkın sandığından daha az kötü (ormansızlaşma, aşırı avlanma) veya kolayca çözülebilir (okyanuslardaki plastikler) olduğunu savunuyor. . Yakın zamanda Amazon Prime Video’da görücüye çıkan popüler video oyununun televizyon uyarlaması “Fallout”ta, kıyamet (iklimle ilgili değil, nükleer) harap olmuş bir dünyayı, muhtelif mutantları ve bol miktarda saçma, kitsch eğlenceyi – kıyamet lite – yaratıyor.
CNN’in iklim şefi Bill Weir’in oğluna yazdığı bir dizi mektup olarak yapılandırılmış kitabı “Bildiğimiz Gibi Hayat (Olabilir)”, insan potansiyeline ve dayanıklılığına odaklanıyor. Dana R. Fisher’ın “Kendimizi Kurtarmak: İklim Şoklarından İklim Eylemine” başlıklı makalesi, iklim değişikliğindeki aksaklıkların sonunda daha iyi küresel sonuçlara yol açacak kitlesel bir hareket yaratabileceğini ileri sürüyor. Bir sosyolog olan Fisher, insanların iklim değişikliğinin en kötü tahribatlarından hâlâ kaçınabileceği inancını tanımlamak için “kıyamet iyimserliği” terimini icat etti.
Kıyametle yüzleşirken bu eserlerin hepsi umudun önemli olduğu konusunda ısrar ediyor. Ne kadar nitelikli ya da zor kazanılmış olursa olsun, iyimserliğin bizi en sonunda harekete geçiren şey olabileceğine inanıyorlar. Amerikalıların iklim değişikliğinin oluşturduğu tehditleri anlama olasılığı gelişmiş dünyadaki meslektaşlarına göre daha az olsa da, son anketler artık Amerikalıların önemli bir çoğunluğunun iklim değişikliğinin gerçek olduğu konusunda hemfikir olduğunu ve daha küçük bir çoğunluğun bunun insan kaynaklı ve zararlı olduğu konusunda hemfikir olduğunu gösteriyor. . Ancak neredeyse hiçbir uzman, bu zararları hafifletmek için teknoloji, mevzuat veya siyasi baskı açısından yeterince çaba gösterdiğimize inanmıyor.
