On yıl önce, Brezilyalı oyuncu ve yönetmen Carolina Bianchi’ye ilaç verildi ve saldırıya uğradı. Fransa’daki Avignon Festivali’ndeki yeni sahne prodüksiyonu “Gelin ve İyi Geceler Külkedisi”nde (“A Noiva eo Boa Noite Cinderela”) sadece bu deneyimden bahsetmiyor. Her gece bir kısmını yeniden yaşıyor.
Bianchi benzer bir ilacı renkli bir kokteyle koyar ve uğursuz bir “Şerefe” ile içer. Seyirciye sanat ve travma hakkında konuşuyor, etkilerinin başlamasını bekliyor ve ardından gösterinin geri kalanını bilinçsizce geçiriyor.
Bu tamamen gerçek performans, Avignon’u festivalin ilk haftasında tek başına sarstı ve Amsterdam’da yaşayan bilinmeyen bir sanatçı olan Bianchi’yi etkinlikte bir sansasyon haline getirdi. Katıldığım gece, bir kadın çıkarken hıçkıra hıçkıra ağladı. Sanki “Gelin ve İyi Geceler Külkedisi” kendi savaş ya da kaç içgüdüme dokunmuş gibi birkaç noktada midem bulandı.
Gösteri yeterince zararsız bir şekilde başlıyor. Bianchi, şık beyaz bir takımla girer ve ağır bir not yığınından bir ders vermeye başlar. Bir masadan kadına yönelik cinsel şiddeti sanat tarihinin merceğinden inceliyor ve güncel vakaları örüyor – bunların en önemlisi 2008’de performans sanatçısı olan Pippa Bacca’nın Türkiye’de bir gelinlikle otostop yaparken tecavüze uğraması ve öldürülmesi. sanatsal bir proje.
“Gelin ve İyi Geceler Külkedisi” performans sanatının çok daha güvenli bir biçimi olabilir ama öyle hissettirmiyor. Bianchi yirmi dakika sonra kokteylini içmeye başlar. Çok geçmeden sözlerini geveliyor ve eğiliyor, sonra masaya uzanıyor ve bilincini kaybediyor.
Birkaç dakikalığına zaman durur. Planlanmayan hiçbir şeyin olmayacağını biliyoruz: Fransız haber ajansı Agence France-Presse’ye göre, Bianchi gerçek bir tarih tecavüz ilacı (Portekizce’de “İyi Geceler Külkedisi” olarak bilinir) yerine sakinleştirici karışımı alıyor ve sağlık görevlileri çalışıyor el. Yine de savunmasızlığı ürkütücü bir şekilde aşikar.
Ardından, sonraki bir buçuk saat boyunca Bianchi’nin kolektifi Cara de Cavalo’dan sekiz genç üye görevi devralır. Arka plan yükselir ve çeşitli ayrışma durumlarında bedenler gibi görünen şeylerle noktalı başka bir seti ortaya çıkarır. Oyuncular, Bianchi’yi yanlarındaki bir şilteye yatırırlar ve yüksek sesli, bozuk kulüp müziğiyle atmosfer tuhaf bir hal alır. Sinsi koreografi, hiçbir zaman tamamen rızaya dayalı görünmeyen cinsel karşılaşmalara yol açar.
Boyunca, üstlerindeki ekranlarda Bianchi’nin sözleri akmaya devam ediyor. Anlatımı şifa verici değil: Saldırıyı yeniden ziyaret etme ihtiyacını Dante’nin cehenneme yolculuğuyla defalarca karşılaştırıyor. “Hayatta kalmanın intikam olduğunu söylemeye nasıl cüret ederler?” metin bir noktada okur. “Hiçbir arınma eylemi hasarın üstesinden gelemez.”
Oyuncu kadrosu, bilinçsiz Bianchi’ye gerçek bir özen gösteriyor. Grubun kadınları, fiziksel manipülasyonun çoğuyla görevlendirilir ve eylemleri asla onun saldırısını taklit etmez. Yine de sona yakın bir sahne muhtemelen birçok ülkede gösterilmek için çok fazla olacaktır. (Avignon’da, 18 yaşın altındaki izleyicilerin katılmaları “kesinlikle caydırıldı”). Oyuncular, Bianchi’nin bacaklarını ayırıp vajinasına bir spekulum ve küçük bir kamera yerleştirdiler. tecavüz sonrası adli tıp muayenesi.
Bu etik mi? Kilometreniz değişebilir: Bir yönetmen olarak Bianchi, fiziksel kontrolden vazgeçse bile sorumlu. Yine de, yüzlerce izleyicinin kafasında yaşarken bile ana kahramanın çok az anısı olacağını veya hiç hatırlamayacağını bilerek bu sahneyi deneyimlemek son derece sinir bozucu. Bianchi daha önce kendi saldırısını hatırlayamamasının onu bugüne kadar rahatsız ettiğini açıklamıştı.
“Gelin ve İyi Geceler Külkedisi” geniş çapta turneye çıkmalı demekten çekiniyorum çünkü bu, son birkaç dakika içinde sersemlemiş bir şekilde uyanan Bianchi’nin bu çileyi atmaya devam edeceği anlamına geliyor. Yine de bir üçlemenin ilk bölümü olarak faturalandırılan yapımın şimdiden Belçika, Almanya, İspanya ve İsviçre’yi ziyaret etmesi planlanıyor. Ve onu sev ya da nefret et, rahatsız edici bir gerçekten kaçmıyor: Bazen travmadan kurtarılabilecek güvenli bir alan yok.
