Peter Pan gibi çocukluktan çıkıp yaşlanmanın kaygısını yakalayan çok az hikaye vardır. Yeni film “Peter Pan & Wendy”de Jude Law’un Kaptan Hook’unun uzun süredir acı çeken ortağı Bay Smee’yi oynamak için beyaz sakal takan Jim Gaffigan, hikayenin yetişkinler için çocuklardan çok daha önemli olduğunu düşünüyor. Hatta onun gibi, hayatını yabancılarla McDonald’s’ta yemek yemekten ne kadar zevk aldığı hakkında konuşarak kazanan biri bile.
Stand-up komedyeni bu ayın başlarında bir telefon görüşmesinde “Wendy büyümek istemiyor – bunu anlıyorum ve kendisini tüm Peter Pan kompleksiyle gerçekten özdeşleştiren insanlarla çok yakınım” dedi. “Çoğu komedyen büyümek istemiyor.”
David Lowery’nin yönettiği “Peter Pan & Wendy”, 28 Nisan’da Disney+’da. Yazar ve yapımcı olan eşi Jeannie Gaffigan ve beş çocuğuyla New York’ta yaşayan Gaffigan, soyundan aldığı materyaller hakkında konuştu. , onları pizzasından nasıl uzak tuttuğunu ve bahçıvanlığın neden yazmak gibi hissettirdiğini. Bunlar, konuşmadan düzenlenmiş alıntılardır.
1
yazı
Yaratıcı tatmin hissine tutarlı bir şekilde erişebilmek benim için çok önemli. Bir stand-up komedyeni olarak, yeni bir çizgi veya tamamen yeni bir konu ile gündeme gelebilir. Veya bir CBS “Pazar Sabahı” yorumu yazıyor olabilir. Sahip çıkılırsa güzel ama sen kendin için yaptın. Bu yaratıcı tatmin, hayatımı onsuz hayal edemediğim bir şey. Övgülerden veya parasal kazançtan çok daha önemlidir.
2
Bahçıvanlık
Garip bir şekilde, bahçıvanlık yazmaya ve oyunculuk yapmaya benzer, çünkü her gün görevin ne olduğunu bilirsiniz, ancak sonuç farklı olabilir. Yani, biraz salatalık yetiştirebileceğinizi biliyor olabilirsiniz, ancak bunu kolaylaştırmak veya yardımcı olmak için yaptığınız şeyler her gün farklı olabilir. Biraz kontrole sahipsiniz, ancak tüm kontrole sahip değilsiniz. Bahçıvanlığın denenmesi ve yanılması ve bunu yaparken harcadığınız meditatif zaman gerçekten sakinleştirici ve bana stand-up yazmayı ve bir film için bir karakter yaratmayı hatırlatıyor.
3
şekerlemeler
Uyuklama, belirli bir zamanda zirveye çıkma zorunluluğu nedeniyle komedyenler arasında o kadar da nadir değildir. 20’li yaşlarımın sonunda ve 30’lu yaşlarımın başında, reklam seçmeleri için erken kalkıyordum, sonra geceleri stand-up gösterileri yapıyordum ve uyuduğum için çok fazla suçluluk hissediyordum. Ronald Reagan’ın uyukladığını duyduğumu hatırlıyorum ve bu bir zayıflık değil, neredeyse bir emeklilik olayı gibi sunuldu. Onun değerini takdir edecek şekilde geliştim. Söylemenin güzel bir yolu: Günün bu kısmı için bıraktım.
4
Benim çocuklar
Beş çocuğumun bana sağladığı materyal miktarı, beş çocuğumun olmasının nedeni değil, ancak hayatlarının her birinin krizinin – ve bunu önemsediğim için sevgiyle söylüyorum – içgörü sağlayacağını biliyorum. dersler ve umarım materyal.
5
Derin Tabak Pizza
Chicago kalın hamurlu pizzayla uzun mesafeli bir aşk ilişkim var. Sosisli derin tabak olmalı. Hepsi iyi, ama Lou Malnati teslim ediyor ve bunu birçok kez yaptık. Chicago kalın hamurlu pizzanın kafa karıştırıcı yanı, çok fazla olması. Hiç kimsenin bir parçadan fazlasını yemesine gerek yoktur ama sonunda bir parçadan fazlasını yersiniz. Ve onunla gülünç derecede bencilim. Çocuklarıma verilecek başka pizza olduğundan emin olacağım, böylece derin yemeği yiyebilirim, çünkü onu bir çocuk için harcamayacağım.
6
Mavi Kalemler
Staples OptiFlow kalemini seviyorum. Bu kalemle ilgili şaşırtıcı olan şey, çok iyi çalıştıkları ve sonunda elinizde patladıklarıdır. Düzenlemek için kullanıyorum. İnsanların kara kalemle nasıl yazabildiğini bilmiyorum. Bir şeyin çıktısını aldıysanız ve üzerine siyah notlar aldıysanız, onları kaçıracaksınız. Mavi olması gerekiyor.
7
Aziz Agur Mavi Peynir
Çocuklarımız olmadan önce karım ve ben bir şişe kırmızı şarap alırdık ve havalı olduğumuzu düşündüğümüz için farklı peynirler denerdik, Saint Agur Blue gibi. Benimle kalan harika, kremsi mavi bir peynir.
8
malcolm gladwell
Şu anda “Yabancılarla Konuşmak”ı okuyorum. Seviyorum, bütün kitaplarında bilgi veriyor, teori sunuyor ama tek bir sonucu yok. Ve gerçeklere ulaşmanın bir etkinliği var. Uzun bir önsöz yapmıyor. Ben bir podcast uzmanı değilim, ama onun kitaplarının bana birçok insanın podcast’lerden aldığı entelektüel uyarımı sağladığını düşünüyorum.
9
et lokantaları
Bir gösteriden sonra genellikle bir et lokantasına giderek kendimi ödüllendiririm. Pek çok farklı yere gittim – The Palm, Ruth’s Chris, Elway in Denver. Bir et lokantasında formalite olması hoşuma gidiyor ama bu abartılı değil. Bir şeyler istediğim kadar güzel. Hava karanlık, mahremiyetiniz var, güzel sohbet edebilirsiniz. Bir et lokantasının tüm havasını seviyorum.
10
Korku
İnsanlar sahneye çıkmadan önce gergin olup olmadığımı soruyor. Gergin olduğumu söyleyemem ama bir doz korku olmasaydı ödül de olmazdı. Performans korkusuna değer veriyorum. Bence bu heyecan verici. Bir komedyen için insanların gülmeme veya bir oyunculuk projesinin parçasıysanız, insanların bunun gelmiş geçmiş en kötü şey olduğunu söyleme olasılığı her zaman vardır. Ama heyecan verici olan bu tür bir korku ve risktir.
