Peter Sellars daha fazlasını öğrenmek istiyordu.
Birkaç yıl önce San Francisco’daydı; American Modern Opera Company’den en sevdiği sanatçılardan bazılarının ve genç bestecinin bir partisyonunun yer aldığı büyüleyici derecede kendine özgü bir müzik tiyatrosu çalışması olan “The No One’s Rose”un performansına katılıyordu. Matthew Aucoin.
Eserin bir bölümü göze çarpıyordu: Jorie Graham’ın hem insani hem de değil, hem doğal hem de manevi hissi veren bir şiirinden oluşan “Derin Su Trolü”. En önemlisi Aucoin’in yazılarında yeni ve özel bir şeyi ortaya çıkarmış gibi görünüyordu.
Gösteriden sonra 66 yaşında uzun süredir opera yönetmeni olarak görev yapan Sellars, Aucoin’e şu soruyu sordu: “Ne oldu? öyleydiO?”
Belirli bir komisyon olmadan başlayarak Graham’ın şiirinden ilham almayı daha da ileri götürmeye karar verdiler. Şimdi, akşam boyu “Yeni Bedenler İçin Müzik” olarak şekillenen projelerinin prömiyeri, Dacamera tarafından sunulan ve Rice Üniversitesi’nde sahnelenen Houston’daki bir konserde yapılacak.
70 dakikaya yayılan beş bölümden oluşan “Yeni Bedenler”, Graham’ın değişen ses ve kayıtlarla anlatılan, doğal güçleri yönlendiren ve zaman zaman anestezi altındaki zihni harekete geçiren, dünya ve insanlık hakkında şiirlerini sahneliyor. Genişliği ve biçimi Mahler’in “Das Lied von der Erde”sini anımsatsa da bu ne bir şarkı dizisi ne de bir senfonidir. Belki operaya en yakın olanıdır ama çoğunlukla öyledir.
