August Wilson Tiyatrosu, çadırının hemen doğusunda, muhtemelen önceki kiracısı “Komik Kız”ı görmek için oraya en son gittiğinizde fark etmediğiniz bir ara sokağa bitişiktir. Neden yapasın ki? Çöpün nereye gittiği genellikle Broadway deneyiminin bir parçası değildir.
Ancak bu, Pazar günü Wilson’da açılan “Kabare”nin son canlanışı için. İzleyiciler o sokağa sürülüyor, çöplerin arasından geçiyor, bazı koridorlardan geçiyor, bazı merdivenlerden yukarı çıkıyor ve saçaklı bir perdenin ardından loş bir salona gidiyor. (Hareket sorunu yaşayanlar için ayrı bir giriş var.) Yol boyunca, karşılayanlar bana, güvenilir bir şekilde söylendiğine göre, tinerle kesilmiş öksürük şurubu tadında bedava kiraz likörü ikram ediyorlar.
Çoğu zaman gösterinin kendisi için de aynı şeyi düşündüm.
Ama gösteri daha sonra geliyor. İlk olarak, 75 dakika önceden başlayarak, müzikalin çoğunun gerçekleştiği kurgusal Berlin kabaresinin onuruna markalanan Kit Kat Club olarak adlandırılan çeşitli barların ambiyansını deneyimleyebilirsiniz. Ayrıca sizi çoğunlukla 1930’da, ekonomik ve manevi felaketin eşiğinde geçen bir hikayenin havasına sokmak amacıyla Jonathan Lyndon Chase’den sipariş edilen George Grosz benzeri karamsar tablolar da var. (Birinin adı “Dans, Kıyametten Önce Tatil.”) 9 dolarlık patates cipsi muhtemelen o dönemdeki hiperenflasyona bir selam niteliğinde.
Tüm bunlar bana boğaz temizleme gibi göründü, tıpkı oditoryumun tamamen yeniden düzenlenmesi gibi, artık büyük bir akşam yemeği kulübü veya küçük bir stadyum şeklinde düzenlendi. (Sahne, kostüm ve tiyatro tasarımı Tom Scutt’ın dudak uçuklatan çalışmalarıdır.) Ne kadar iyi uygulanmış olursa olsun, bu kavramsal karalamayla ilgili görebildiğim tek amaç, 1966 gösterisinin beşinci Broadway enkarnasyonuna farklı bir profil kazandırmaktır. . Kesinlikle bunu yapıyor.
Bana göre sorun “Kabare”nin zaten kendine özgü bir profile sahip olması. Burada sunulan aşırı uç sıklıkla onu tahrif etmektedir.
Rebecca Frecknall’ın ilk kez Londra’da gösterime giren yapımının pek çok güzel ve eğlenceli anlara sahip olduğunu da hemen eklemeliyim. Bazılarında Kit Kat Kulübü’nün (ve muhtemelen kabuslarınızın) korkunç sunucusu olarak West End yıldızı Eddie Redmayne yer alıyor. Bunlardan bazıları, Gayle Rankin (yozlaşmış sözde şantöz Sally Bowles rolünde) ve Bebe Neuwirth ve Steven Skybell (yaşlı bir çift olarak onurlu ve yürek burkan) dahil olmak üzere yeni New York kadrosundan geliyor. Diğerleri, John Kander ve Fred Ebb’in klasik müziklerini ve Joe Masteroff’un şaşırtıcı derecede sağlam kitabını aydınlatan, eklemeli modda muhteşem olan Frecknall’ın sahnelemesinden kaynaklanıyor.
