ABC başkanlık tartışmasında Kamala Harris’in bir programlama mücadelesi vardı. Deneyimli bir reality-TV profesyoneli, canlı yayınların dehası karşısında, Demokratların 2024 sezonunun en sevmediği TV şovunun başarılı bir şekilde yeniden başlatılmasını sağlamak zorundaydı: Başkan Biden’ın kendini yaktığı Haziran tartışması.
Bazı engeller vardı. Haziran ayında CNN’de uygulanan aynı kurallar hala geçerliydi. Stüdyo izleyicisi yoktu ve her adayın mikrofonu diğeri konuşurken kapatılırdı. Bay Biden hala yarışırken, bu bariyerler ilk 2020 tartışmasını belirleyen çapraz konuşma ve bağırma çöplüğünden kaçınmak içindi. Ancak bu, Bayan Harris’in kampanya hedefini, Bay Trump’ı kendi en büyük düşmanı olmaya teşvik etmek olan, engelleyecekti.
Dolayısıyla kendisi ve onu Salı günkü hesaplaşmaya hazırlayan kişi, televizyonun ilk günlerinden beri tüm prime-time yapımcılarının yaptığı şeyi yaptı: İstedikleri programı üretmek için medyanın sınırları içerisinde çalıştılar.
Bay Trump onun üzerine blöf yapıp bağıramazsa, onun kendi zamanında erimesini sağlaması gerekecekti. 2016’da Hillary Clinton’a yaptığı gibi sahnede onu takip edemeseydi, sahnelemeyi ve bölünmüş ekranı kullanarak kendi şartlarına göre bir hakimiyet yarışı yaratmak zorunda kalacaktı.
İlk soru sorulmadan önce başladı. Bayan Harris sahneyi geçip Bay Trump’a doğru elini uzattı. El sıkışma, ana zaman izleyicileri tarafından görülmesi için tasarlanmış küçük bir kontrol egzersiziydi: O, karşılaşmayı başlatan aktif taraftı ve o da kabul eden tepkisel taraftı. Kendisini tanıttı – “Kamala Harris” – sanki onun adını yanlış telaffuz etme alışkanlığını tahmin etmek ister gibi. Görsel olarak, kendisini ilgi odağı, dramanın baş kahramanı yaptı.
Sonra Bay Trump’ı istediği düşmana dönüştürmeye koyuldu, onu iğneledi, kışkırttı, kollarını çekti ve düğmelerine bastı.
