İstifçilik Sendromu, Kompulsif Biriktirme hastalığı, Biriktiricilik Bozukluğu, Dispozofobi isimlerini alan bu hastalık, kişinin olağandışı derecede fazla ölçüde eşya yahut materyal biriktirmesi, bunları atma konusunda da kullanma konusunda da zorluk çekmesidir.
Bu şahısların objeleri saklaması için objelerin illaki bir şey hatırlatması gerekmemektedir. Objenin İstifçilik Sendromu’na sahip bireye nazaran hoş olması yahut bir gün kullanılabileceğinin düşünülmesi de saklanması için geçerli bir sebeptir.
Koleksiyoncu ruhlu beşerler ile karıştırılabilirler lakin ayırt edilmesi için bariz bir çizgi vardır:
Eşyalar kullanılmayacak haldeyse, etrafta soruna sebep oluyorsa, yani ömür alanında sorun yaratacak bir kısıtlama ortaya çıkarıyorsa, bu dispozofobidir.
İstifçilik sendromu çoklukla ruhsal, duygusal ve çevresel faktörlerin kombinasyonu sonucunda oluşur.
Psikolojik Faktörler
Kişilik özellikleri, çocukluk tecrübeleri, travmalar ve zihinsel sıhhat sıkıntıları üzere ruhsal faktörler dispozofobinin gelişiminde rol oynayabilir.
Duygusal Faktörler
Kaygı, depresyon, gerilim, yalnızlık yahut duygusal boşluk üzere duygusal zorluklar, eşya biriktirme davranışını artırabilir.
Çevresel Faktörler
Çocukluktan itibaren eşya biriktirme davranışı, modelleme, aile içinde misal davranışların olması yahut bir kişinin yaşadığı fizikî etraf (örn. dar ev) üzere çevresel faktörler sebebiyle oluşabilir.
Kişinin fonksiyonelliğini büyük ölçüde etkileyen bu rahatsızlık, sıhhat riskleri oluşturur. Kesin tedavisi bulunmasa da terapiyle tedavi edilebiliyor.
