Kuşkonmaz mevsiminin ilk allığı asla eskimez. Her nisan ayında çiftçi pazarındaki o menekşe uçlu salkımları görmek nabzımı hızlandırıyor ve zihnimi hızla döndürüyor. Onları hazırlamanın yeni yollarını hayal etmek neredeyse onları yemek kadar heyecan verici, ancak kesinlikle doyurucu değil.
Kuşkonmaz çok çabuk piştiği ve pişmenin her aşamasında lezzetli olduğu için (çıtır çıtır, kadifemsi yumuşaklıkta ve hatta çok tazeyse çiğ) birçok tekniğe iyi uyum sağlar.
Son zamanlarda kızartma benim tercihim oldu. Diğer yöntemlerden daha kolay veya daha hızlı olduğu söylenemez ama fırının sıcaklığının kuşkonmazın lezzetini nasıl yoğunlaştırdığını, sapları karamelleştirip tatlandırırken uçları çıtır hale getirmesini seviyorum. Aynı zamanda kullanışlıdır. Kuşkonmaz 375 ila 450 derece arasındaki herhangi bir sıcaklıkta güzelce kızarır, bu da akşam yemeği için yaptığım diğer şeylerin yanı sıra bir tavada yağlı, tuzlu mızrakları fırına atabileceğim anlamına gelir. Biraz yoğurt veya iyi zeytinyağı ve biraz doğranmış otlar veya yeşil soğan ekleyin ve neredeyse zahmetsiz, çekici ve sofistike bir garnitür elde edin.
Ancak bu bahar, hem kuşkonmazın çok yönlülüğünü vurgulayacak hem de yaprak yeşili saplarından çok çeşitli nitelikleri ikna edecek diğer pişirme tekniklerine odaklanmak istedim.
Kavurucu
Kavurmanın bitişiğindeki kızartmayla başladım. Ancak kavurma sapları nispeten eşit ve yumuşak bir ısıyla çevrelerken, kavurma onları şiddetli ve doğrudan patlatır, dışı kararana, içi yumuşak ve tatlı olana kadar şarkı söyler.
Kavrulmuş kuşkonmazın yoğun bir tadı var, bu yüzden onu keskin bir sosla eşleştirmek istedim. Mızraklar piliçlerin altındayken, sake, mirin ve susam yağıyla tatlandırılmış basit bir miso sırını çırptım ve pişirmenin son birkaç dakikasında üzerine fırçayla sürdüm. Yemeği daha dolgun hale getirmek için (ve yumuşak, hafif bir kontrast için) tofu ekledim.
