Sanat tüccarı Larry Gagosian, Ekim 1981’de Jean-Michel Basquiat’ın bir tablosunu ilk kez gördüğünde, sanatçının adını hiç duymamıştı. 20 yaşındaki çocuğun çalışmalarını gördüğünde “Saçlarım diken diken oldu” dedi. Sadece altı ay sonra, Basquiat, Gagosian’ın Batı Hollywood’daki galerisinde kişisel sergisini açtığında, Gagosian bir röportajda buranın “kesinlikle mobbinge maruz kaldığını” hatırladı.
Çok az yıldız bu kadar hızlı yükselip bu kadar çabuk sönmüştür. (Basquiat 1988’de 27 yaşında aşırı dozda uyuşturucudan öldü.) Hikayesi, kişisel istisnacılığın sistemik önyargıyla feci bir şekilde buluştuğu arketipsel bir trajedidir – onun durumunda bu sadece ırkına değil aynı zamanda gençlikteki, tüm-kültürel şöhretine karşıdır. , bariz hırsı, fiziksel güzelliği ve karizması ve salak tavrı. Başarısının zirvesindeyken bile, taksi bulmakta zorlandığı söylenen New York onun için hiçbir zaman kolay bir yer olmadı.
Ancak Basquiat Los Angeles’ı o kadar beğendi ki 1982’deki ilk ziyaretinden sonra kısa süre sonra geri döndü; iki kez aylarca kaldı ve önce Gagosian’ın Venice Beach’ten bir blok ötedeki Market Caddesi’ndeki evinin içinde ve yakınında stüdyolar kurdu. Henüz bir yıldız olmayan kız arkadaşı Madonna da toplanıp New York’a dönmeden önce bir süreliğine ona katıldı. Kaliforniya’da geçirdiği süre boyunca ürettiği eserler muazzamdı; sayıları yüze yakın eserden oluşuyordu ve çoğu artık müze düzeyinde başyapıtlar olarak kabul ediliyordu.
Gagosian’ın başardığını çok az kurum başarabilirdi: Basquiat’ın Los Angeles’tayken ürettiği kremalı ürünlerden oluşan bir sergi, Beverly Hills galerisinde “Jean-Michel Basquiat: Made on Market Street”. Önizlemesinde satırlar bloğun aşağısına doğru ilerliyordu.
Larry Gagosian genellikle sergilerin küratörlüğünü yapmıyor. Ancak bu proje onun için kişisel: 1970’lerde Westwood, Los Angeles’ta bir poster mağazası olarak başlayan ve neredeyse Basquiat’ın şöhreti kadar hızlı büyüyen galerisinin hikayesini çerçeveliyor. 1982’ye gelindiğinde Gagosian, Sol LeWitt ve Ellsworth Kelly’nin eserlerinin satışını yapıyordu, ancak ilk Basquiat sergisi “galeriyi gerçekten haritaya koydu.”
