Dünyanın çok daha büyük göründüğü, hava yolculuğunun yeni ve tehlikeli olduğu, kablosuz iletişimin asla hafife alınmaması gereken zamanları hayal edin – ya da belki hatırlayın.
Laurie Anderson’ın cuma günü çıkan yeni albümü “Amelia”da canlandırdığı dönem bu. Hızlı hareket eden 36 dakika ve 22 parçadan oluşan “Amelia”, Anderson’ın anlattığına göre “Dünya’yı dolaşan ilk kadın olmak” için yola çıkan Amelia Earhart’ın lanetli son uçuşunu izliyor. Earhart, 20 Mayıs 1937’de Oakland’dan havalandı ve uçağı 2 Temmuz’da Pasifik üzerinde kaybolmadan önce Amerika, Afrika ve Asya’yı geçti.
Anderson, New York City stüdyosunda klavyeler ve miks ekipmanlarıyla çevrili olduğu ve teknik bir prova için hazırlandığı bir video röportajında, “Amelia’ya gerçekten aşık oldum,” dedi. “Amelia gerçekten de çok sert bir insandı.”
Laurie Anderson, Amelia Earhart’ın “orijinal blog yazarı” olduğunu ve yolculuğunun çok iyi belgelendiğini belirtti.
Anderson’ın 1980’lerden beri yarattığı neredeyse tüm eserler gibi, “Amelia” da sınırlanamaz bir melez. Bir şarkı döngüsü, bir oratoryo ve eski bir radyo draması arasında bir şey olarak ortaya çıkıyor. Anderson, şarkı söyleme ve konuşma seslerinden oluşan galerisiyle birlikte bir yaylı orkestra, elektronik ve caz esintili bir ritim bölümü kullanıyor. “Amelia”nın bazı bölümleri, tarihleri ve yerleri not ederek, gerçekçi ve günlük tarzında. Ancak, gökyüzünün ve okyanusun enginliğini ve tehlikesini çağrıştıran, sarmalayan, hatta baş döndürücü hale gelen ağır orkestral karşıt noktalar da var.
Anderson, “Amelia”yı, 2000 yılında American Composers Orchestra’nın milenyumun başlangıcı için bir konser dizisi için bestelediği müziğin “uzak bir kuzeni” olarak tanımlıyor. Şef Dennis Russell Davies, Anderson, Philip Glass, Samuel Barber ve diğerlerinden uçuş hakkında müzik yazmalarını istemişti.
