Tüm golf çılgınlığından bıktınız mı? Erkeklerin profesyonel oyununu Suudi yatırımcılar için yeni bir oyuncağa dönüştüren? ABD’li senatörlerin golfü (eksi çanta) işe sürüklediği mi? PGA Tour yıldızı Rory McIlroy’u, önerilen PGA Tour-LIV Golf ortaklığında kurbanlık bir kuzu gibi hissettiğini söyleyerek terk eden?
Gerisi kolay. Bu hafta, oyunun rüzgarlı ve süssüz formu olan links golf, golfün ana sahnesinde yıllık dönüşünü yapıyor. Bu, golfün başlangıç hikayesini yeniden anlatması için bir şans. Her yıl düzenlenen Grand Slam etkinliklerinin dördüncüsü ve sonuncusu olan British Open yaklaşıyor.
Bu sefer ev sahibi parkur, parkuru ve yaz güneşi ve acı havayla soluk haki yeşile dönüşen engebeli çim sahalarını bilenlerin Hoylake olarak da bildiği Royal Liverpool.
2020’de ölen BBC yorumcusu Peter Alliss’in bir ifadesini ödünç alırsak, Britanya Açıkları her zaman oynanır, “denizin hem sesi hem de gözü önünde.” Bir asırlık veya çok daha eski olan bağlantı kurslarında tartışılıyorlar. Royal Liverpool, ilk Open’ını 1897’de düzenledi ve Liverpool Körfezi’nde, ancak burayı İrlanda Denizi olarak düşünebilirsiniz. Parkur, Hoylake’deki tren istasyonundan bir mil uzaklıktadır – birçok hayran oraya Merseyrail üzerinden ulaşacaktır – ve Liverpool’daki Penny Lane’den yaklaşık 24 km uzaklıktadır.
2017 Britanya Açık’ı kazanan ömür boyu Teksaslı Jordan Spieth, geçen haftaki İskoç Açık’a girerek Royal Liverpool için hazırlandı, Rönesans Kulübü’nde bağlantılar sahasında oynadı. Bir öğleden sonra Spieth kaçtı ve eski ve sevilen bir bağlantı olan North Berwick’i oynadı. 13. yeşili bir taş duvarla korunuyor çünkü – peki, neden olmasın? Önce duvar oradaydı ve parkur 1832’ye kadar uzanıyor.
Amerikalı golf sahası mimarı Rees Jones geçenlerde “İngiliz Adaları’nda tuhaf şeyleri severler” demişti.
Amerikan golfünde güçlü bir pazarlama aracı olan mimarı aracılığıyla bir sahayı tanıtmak Britanya’da pek bir şey değil. Yıllar önce Jones, İskoçya’nın engebeli batı kıyısındaki engebeli bir parkur olan Western Gailes’e ilk ziyaretini yapıyordu. Kulübün nişastalı kulüp sekreteri – yani kapı bekçisi – Jones’a, mimarını söylerse sahada oynayabileceğini söyledi.
Jones bir dizi isim önerdi.
Yanlış, yanlış, yanlış, yanlış.
“Kim tasarladı o zaman?” diye sordu.
“Tanrı!” diye bağırdı sekreter.
Spieth’in planı, North Berwick’te sadece birkaç çukur oynamaktı ama vazgeçemeyeceğini anladı. Tüm kursu oynadı. Üzerindeyken, Links golfün zevklerinden bahsetti.
“Linkler golf gibisi yok” dedi. “Çim tamamen farklı oynuyor. Atışlar, rüzgara bağlı olarak, atışların başka herhangi bir yere gittiğinden daha kısa veya daha uzağa gider. Bu heyecan verici. Eğlenceli. Hayal gücünüzü kullanıyorsunuz. Links golf oynarken asla atış poligonu olmaz.”
Arka planda Spieth’in grubundan biri başka bir oyuncuya “İyi atış” teklifinde bulundu. Ancak, linkler arazisinde oynarken bu ifadeye dikkat etmelisiniz.
Bunu 1970’ler ve 80’lerde beş İngiliz Açık Turnuvası kazanan Tom Watson’dan daha iyi kimse bilemez.
Watson yakın zamanda yaptığı bir telefon görüşmesinde, “1975’te, ilk Open turnuvamı oynamak için Carnoustie’ye gittim,” dedi. İskoçya’nın doğu kıyısındaki Carnoustie, zorlu, kasvetli ve kurnazlıkla ünlüdür. Watson, turnuvanın başlamasından önceki Pazar günü kursa geldi, ancak derebeyleri onu geri çevirdi. O çok erkendi. İyi ki İngiltere genelinde 240 geleneksel bağlantılar kursu var.
Watson, “Böylece Hubert Green, John Mahaffey ve ben Monifieth yolundan aşağı indik,” dedi. “İlk atışımı tam ortasından yaptım. Herkes ‘İyi atış’ diyor. Çimen yolunda yürüyoruz. Topumu bulamıyorum. Gitti. ‘Bu golf bağlantıları hakkında bir bilgim yok’ diye düşünüyorum.”
Watson, Carnoustie’de 1975 Britanya Açık’ı kazandı. Ve 2009’da Turnberry’de kazanmış olabilir, ancak 72. delikte 8’lik bir demirle yaptığı ikinci atış, parkurun gerisinde kaldı, kötü bir sekme aldı ve kabarık çimenlerde bitti. Kazanmak için basit bir kapanış eşitine ihtiyacı var. Bunun yerine, umacı bir play-off anlamına geliyordu ve 59 yaşındaki ve harcanan Watson, mahkum edildi. Stewart Cink kazandı.
Watson basın çadırına geldi ve “Bu cenaze değil” dedi. Bir golfçü, zamanla, herhangi bir golf hayatında iyi zıplamaları ve kötü zıplamaları kabul etmeyi öğrenir.’
Tom Doak, golf sahası mimarı olma hayaliyle 1982’de Cornell’den mezun olduktan sonra, St. Andrews’daki Old Course’ta yazlık caddy oldu. Artık önde gelen bir mimar (ve Rönesans sahasının tasarımcısı) olan Doak, o zamandan beri golf bağlantıları üzerine bir çalışma yapıyor. Yakın tarihli bir röportajda, daha yaşlı golfçülerin Britanya Açık’ta genellikle başarılı olduklarını belirtti. Greg Norman, 2008’de üçüncülük elde ettiğinde 53 yaşındaydı. Darren Clarke 2011’de kazandığında 42, Phil Mickelson 2013’te kazandığında 43 yaşındaydı.
Doak’a göre, Links golf, sürücüyü gençlik dolu bir teslimiyetle yere sermekle ilgili değil. Tiger Woods, 2006’da Royal Liverpool’da kazandığında, dört günde yalnızca bir kez sürücüye çarptı. Britanya Açık kurslarındaki Greens, örneğin Augusta National’daki greens ile karşılaştırıldığında, özellikle düz ve yavaştır. Genç gözleri ve genç sinirleri destekleyen oyun içinde oyun ve oyun üzerinde daha az stres var. Golf ödüllerini en çok birbirine bağlayan şey, rüzgarı, zıplamayı ve topunuzu bir demirle nasıl uçuracağınızı okuma yeteneğidir.
Doak, “Links golfte, rüzgarın ne yaptığına ve pimin nerede olduğuna bağlı olarak topu her iki yönde de döndürmeniz gerekir,” dedi. “Top yere düştükten sonra ne yapacağını bulmalısın.”
Bu, kurnazlık ve beceri gerektirir ve kazanılmış golf bilgeliği gerektirir – ister Britanya Açık’ta oynuyor olun, ister İngiliz yazının uzun alacakaranlık ışığında bir arkadaşınızla sıradan bir maçta oynuyor olun, bunların tümü yararlıdır. Açık hayranlar bazen golf günlerini yakındaki bir deniz kenarındaki bağlantılarda akşam yemeği saatinde dokuz (veya daha fazla) ile bitirirler. Büyükşehir Liverpool’da bunlardan bir sürü var. Her British Open mekanı yapar.
Bu sahalarda gece golfü oynarken, aralarında Jim Mackay’in de bulunduğu golf görevlilerini, ekipman temsilcilerini, spor yazarlarını ve cadıları da görebilirsiniz. Bones olarak bilinen ve Justin Thomas için yardımcı olan Mackay, Mickelson on yıl önce Muirfield’da kazandığında Mickelson’ın yardımcısıydı.
Mackay, dünyadaki diğer milyonlarca golf delisi gibi oyuna doyamıyor. Yani asıl oyun, siyaseti değil, iş fırsatları değil. Mackay, bir golfçü ve caddie olarak, link golfte başarının belirli bir tür golf büyüsü, golf topunu istediğiniz gibi hareket ettirebilme yeteneği gerektirdiğini biliyor.
Geçenlerde, golf oynamak, “bir otelin 50 metre önünde durup topun hangi kattaki hangi pencereden geçmesini istediğinize karar vermek zorunda kalmaya benziyor” dedi.
Şair olarak caddy. Seçenekleri olan bir golfçü.
John Updike bir keresinde Links golfün “vahşi ve rüzgarlı bir tür özgürlüğü” temsil ettiğini yazmıştı. Bir düzeyde, Royal Liverpool’un galibi bunu anlayacaktır. Tüm bu akşam maçlarının galipleri de öyle olacak. Evet, Açık şampiyonu bu yıl 3 milyon dolar alacak. Ama aynı zamanda kazananın kupasının, bordo sürahinin ve üzerine adı sonsuza kadar kazınacak şekilde bir yıllık velayetini de alacak.
Woods’un 2006 yazında Hoylake’de kazandığı için ne kadar kazandığını biliyor musunuz? Olası değil.
Ama çoğumuz Woods’un arabasının kollarında ağladığını hatırlıyoruz. Woods’un sürahiyi zaferle kucakladığını hatırlıyoruz. Şutlarını, havada süzülen topunu, dönen sopa kafasını anons eden kahverengi toprak bulutlarını hatırlıyoruz.
Woods havadaki topuna, sanki rüzgar onu duyabiliyormuş ve belki de duyabilirmiş gibi, “Vur, rüzgar,” derdi.
